اگر در شماره ی رکعت نمازهای مستحبی شک کند چنانچه طرف بیشتر شک نماز را باطل می کند باید بنا را بر کم تر بگذارد، مثلا اگر در نافله صبح شک کند که دو رکعت خوانده یا سه رکعت باید بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است و اگر طرف بیشتر شک نماز را باطل نمی کند، مثلا شک کند که دو رکعت خوانده یا یک رکعت ،به هر طرف شک عمل کند نمازش صحیح است .
کم شدن رکن نافله را باطل می کند بنابر احتیاط واجب ،ولی زیادشدن رکن آن را باطل نمی کند، پس اگر یکی از کارهای
نافله را فراموش کند و موقعی یادش بیاید که مشغول رکن بعد از آن شده باید آن کار را انجام دهد و دوباره آن رکن را به جا آورد،مثلا اگر در بین رکوع یادش بیاید که سوره را نخوانده باید برگردد و سوره را بخواند و دوباره به رکوع رود.
اگر در یکی از کارهای نافله شک کند خواه رکن باشد یا غیر رکن چنانچه محل آن نگذشته باید به جا آورد و اگر محل آن گذشته به شک خود اعتنا نکند.
اگر در نماز مستحبی دو رکعتی گمانش به سه رکعت یا بیشتر برود یا گمانش به دو رکعت یا کمتر برود باید به همان
گمان عمل کند، مگر آن که موجب بطلان باشد که در این صورت گمان ،حکم شک را دارد، مثلا اگر گمانش به یک رکعت می رود احتیاطا باید یک رکعت دیگر بخواند.
اگر در نماز نافله کاری کند که برای آن سجده سهو واجب می شود یا یک سجده یا تشهد را فراموش نماید لازم نیست
بعد از نماز سجده سهو یا قضای سجده وتشهد را به جا آورد.
اگر شک کند که نماز مستحبی را خوانده یا نه ، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طیار وقت معین نداشته باشد بنا بگذارد که
نخوانده است و همچنین است اگرمثل نافله یومیه وقت معین داشته باشد و پیش از گذشتن وقت شک کند که آن را به جاآورده یا نه ، ولی اگر بعد از گذشت وقت شک کند که خوانده است یا نه ،به شک خود اعتنا نکند.
