گمنام

سلام و عرض ادب
پدرم نظامی و شبکار بود بعد از نماز صبح مادرم دل درد شدید داشت مادر و مادربزرگم جهت مداوا به بیمارستان بردم برای اینکه به دانشگاهم برسم سریع مادرم را پیاده کردم و عابر بانک و رمزش را به مادر بزرگم دادم و سفارش مادرم را کردم و زود خدافافظی کردم. در راه برگشت ماشین پنجرشد یک ماشین پژو آردی توقف کرد وگفت مشکلی پیش آمده گفتم پنجره گفت اگر زاپاس داری ما سه صوته درستش میکنیم تشکر کردم .در این ماشین 3نفر بودن من صندوق را بالا زدم یکی مشغول باز کردن پیچها شد چون آن موقع خلوت بود صندوق خودشان را بالا زدند و به زور مرا با خود بردندو یکی از آنها مشغول درست کردن ماشین شد. مرا بردنددر یک خانه ای در زیر زمین زندانی کردندو نصف نان یخ زده و یک 4لیتر آبی آنجا گذاشتد و با خودشان گفتند و به رفیقشان تماس گرفته گفتند: سعید ماشین را در پارگینگ بگذار و مشتری پیدا کن و بفروشش و این دختره اینجا باشه ما شب می آییم …وقتی که مرا زندانی کردند ترس همه وجودم را فرا گرفت گفتم جواب پدرم که نظامیه چی بدهم خواهر و برادر کوچکم می بایست بیدار کنم برای مدرسه و …. در این زیر زمین وقتی که از همه چیزنا امید شدم به خدا توکل کردم و صلوات فرستادم به حضرت زهرا گفتم ای دختر پیغمبر تو میدانی چقدر بد است کسی بخواهد مال کسی را قصب کندو ظلم کند تورا به فرزند موسی بن جعفر این درب را برام باز کن.صلوات میفرستدم و به سمت درب آمدم و گفتم یا فاطمه زهرا درب بسته باز شد بدون اینکه قفل باز شود. بیرون آمدم آدرس را در ذهنم سپردم و با یک تاکسی به خانه برگشتم وقتی خانه آمدم بچه ها بیدار نشده بودند.پدرم همان لحظه رسیده بود کرایه را از پدر گرفتم و به تاکسی دادم.و جریان را به پدر گفتم که تماس گرفت قبل اینکه ما برسیم ماموران سعید را دستگیر کرده ….. خلاصه اگر شیعه توسل نداشت معلوم نبود چی بر سر من بیاید. وبرای خشنودی او مشوق حجاب شوم. الحمدلله مامور انتظامی اداره آگاهی هستم.

جوادی

سلام بر خادمین حضرت زهرا
حقیر عاشق هیئت بودم شغل من زغال سوزی بود موتور سه چرخی داشتم که با آن هیزم های خشک می آورم ودر کوره با آن زغال میسوختم .خدا قسمتم کرد به پابوس امام رضا بروم در صحن یکی از مداحان مطرح خوب می خواند از ایشان وقت گرفتم برای شهادت حضرت زهرا در فاطمیه اول به شهرمان بیاید. ایشان طبق وعده آمدند. زیاد جمعیتی جمع نشده بود. خیلی ناراحت شد. با خواهش و تمنا نیم ساعت خواندو از سیستم صوتی ناراضی بود تا خواند ما را نیمه جان کرد بعد از مراسم من حقوق یک ماه که مبلغ 150000 تومان بود بهش دادم و ناراحت شد میگفت کم است. گفتم تو نیم ساعت خواندی مگر ساعتی چه قدر میگیری.بهم گفت تو که از هیئت سر در نمی آوری بیخود میکنی مداح دعوت میکنی. من چند جا برام زنگ زدم ردشان کردم وباید بیشتربدهی گفنم چقدر گفت 2500000 گفتم زندگیم را بفروشم اینقدر نمی شود مجبور شدم اره برقی و سه چرخم را نصف قیمت بفروشم و با مقداری قرض کردن پول مداح را بدهم فقط گفتم پول دوا و دکتر بشود.از کار بیکار شدم . یکشب به حضرت زهرا گفتم من اگر جانم را بخواهی برات میدهم و این رسمش نبود. در عالم رویا خواب بی بی را دیدم فرمودند: اشتباه از شما بود و امتحانی برایتان شد..من حنجره مداح را گرفتم که دیگر با ان حنجره نتواند بر من نرخ نعیین کند. نگران مباش حساب پس اندازی در بانک دارید از آن حساب ده برابر مبلغ واریزی به حسابت توسط فاطمی واریز میشود و یک ماشین مزدا سواری برنده میشوید فقط 3 روز منتظر بمان. ما خودمان هزینه های مداحی را فراهم میکنیم ولی اگرکسی بخواهد برایمان نرخ تعیین کنده به سزای عملشان میرسانیم. خوابم به حقیقت پیوست و زندگیم رونق گرفت. هم صاحب خانه شدم و کارم راحت تر شد.و به شماره مداح زنگ زدم و احوالش جویا شدم خانمش گوشی را برداشت و گفت برایش دعا کنید که سرطان حنجره دارد.

جعفری

حدود چهل سال قبل در کرمان یکى از علماى وارسته و متعهد به نام آیت الله میرزا محمد رضا کرمانى ((متوفى سال 1328 شمسى )) زندگى مى کرد. در آن زمان ، بازار فرقه ضاله ((شیخیه ))رواج داشت .
آیت الله کرمانى ، واعظ محقق آن زمان سید یحیى یزدى را به کرمان دعوت کرد، تا به وعظ و ارشاد خود، مردم را از انحرافات و گمراهیهاى فرقه شیخیه آگاه کند و در نتیجه جلو گسترش آنها را بگیرد.
مرحوم سید یحیى واعظ یزدى ، این دعوت را متوجه انحرافات آنها نمود و با افشاگرى خود، این گروه ضاله را رسوا ساخت ؛ به طورى که تصمیم گرفتند با نیرنگى مخفیانه او را به قتل برسانند. آن نیرنگ مخفیانه این بود:
شخصى از آنها به عنوان ناشناس از او دعوت کرد که فلان ساعت به فلان محله و فلان خانه براى منبر رفتن برود.
او قبول کرد، دعوت کننده با عده اى به خدمت سید یحیى واعظ آمده و او را با احترام به عنوان روضه خوانى بردند، ولى بعد معلوم شد که ایشان را به خارج شهر به باغى برده و از منبر و روضه خبرى نیست . کم کم احساس خطر جدى کرد و خود را در دام مرگ شیخیه دید، آن هم در جایى که هیچ کس از وضع او مطلع نبود.
سید یحیى واعظ، در آن حال به جده خود حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) متوسل گردید. گویا نماز استغاثه به آن حضرت را خواند و در سجده نماز گفت : یا مولاتى یا فاطمه اغیثینى ؛ اى سرور من ، اى فاطمه ! به من پناه بده و به فریادم برس .
خطر لحظه به لحظه نزدیک مى شد. سید یحیى واعظ دید گروه دشمن به او نزدیک شدند و خود را آماده کرده اند و چیزى نمانده بود که به او حمله کرده و او را قطعه قطعه نمایند.
در این لحظه حساس ناگهان غرش تکبیر و فریاد مردم را شنید که باغ را محاصره کرده اند، و از دیوار وارد باغ شدند و با حمله به گروه شیخیها، آنها را تار و مار کردند و مرحوم سید یحیى را نجات داده با احترام همراه خود در کنار حضرت آیه الله میرزا محمد رضا کرمانى به شهر و منزل آیه الله کرمانى آوردند.
سید یحیى واعظ از آیه الله کرمانى پرسید: شما از کجا مطلع شدید که من در خطر نیرنگ مخفیانه شیخیه قرار گرفته ام و مرا از خطر حتمى نجات دادید؟
آیه الله کرمانى فرمود: من در عالم خواب حضرت صدیقه طاهره ، زهراى اطهر (سلام الله علیها) را دیدم ، به من فرمود: شیخ محمد رضا! فورا خودت را به پسرم ((سید یحیى )) برسان و او را نجات بده که اگر دیر کنى ، کشته خواهد شد.

صادقی

حضرت آیت‌الله بهجت به توسل به حضرت زهرا علیهاالسلام تأکید می‌کردند. می‌فرمودند: «هرکسی که گرفتار است و مشکل دارد، چاره‌اش این است که متوسل شود به زهرای مرضیه».

ایشان داستانی را نقل می‌کردند که «آقا شیخ جواد مجتهد رشتی» در نجف بوده، زنی از بستگانش می‌گوید: ما برای زیارت عتبات رفتیم، مرا در نجف به طلبه سیدی تزویج کردند و به ایران برگشتند. از سویی دوری آنها مرا ناراحت می‌کرد و از سوی دیگر، اخلاق شوهرم؛ زیرا نزدیک ظهر، چند تا مهمان می‌آورد. من هم با او بداخلاقی می‌کردم.

این خانم می‌گوید من از شدت ناراحتی و نگرانی و دوری و تنهایی و بین عرب‌ها زندگی کردن و هیچ‌کس را نداشتن، مریض شدم. تب شدیدی گرفتم. در همان حالت تب متوسل شدم. در حالت بیداری حضرت زهرا را دیدم. فرمود شفای تو به دست شوهرت است. به این دختر توصیه فرمود با شوهرت خوش‌رفتاری کن.

همین‌که این را فرمود، شوهرم آمد و عبایش را روی من انداخت. به مجرد آنکه عبا را روی من انداخت، تب من فرو نشست. بعد رفتم حرم حضرت امیر و اصرار کردم و گریه کرم که یا مرگ مرا برسانید یا پدر و مادرم را برسانید. گریه کردم و گریه کردم تا اینکه دیدم امیرالمؤمنین از طرف مقابل من وارد صحن شد. وارد صحن شد. من تغییر مسیر دادم. حضرت باز هم آمد آن طرف. من برای اینکه باز هم با حضرت مواجه نشوم راهم را کج کردم. از اینکه این همه خواستم و جواب ندادند ناراحت بودم. تا اینکه حضرت جلوی من آمد و فرمود: خانم، ما به تو نظر داریم. به یکی از اولاد حضرت زهرا [شوهرش] خدمت می‌کرد؛ لذا امیرالمؤمنین علیه‌السلام به او فرمود: ما به تو نظر داریم. با شوهرت خوب رفتار کن. برو در سرداب منزل تا چهل روز با زغال روی دیوار علامت بگذار. روز چهلم والدینت خواهند آمد.

درباره ایام شادی حضرت زهرا علیهاالسلام هم توصیه می‌کردند که شادی کنید، ولی شادی شما در این باشد که کمالات ایشان را نقل کنید؛ نه اینکه حرف‌های بد و رکیک به مخالفین بزنید. مجلسی تشکیل بدهید و مناقب آنها را بگویید و اقامه دلیل کنید. اینها موجب تقویت دینی مردم می‌شود.

اگر ما مراعات نکنیم، متقابلاً بعضی از شیعیان را مورد آزار قرار می‌دهند. خدا می‌داند که آنها ممکن است گردن کسانی باشد که آن کارها را کرده‌اند.

این مجالس خیلی ارزشمند است و گاهی ارزش آن به جایی می‌رسد که آقا می‌فرمود: میرزا حبیب الله رشتی به منبری گفته بود: من حاضرم که ثواب تمام کارهایم را بدهم به تو، تو ثواب یک مجلست را به من بدهی. آدم باید قدر بداند.

تقی نژاد

در جلد هفتم گنجینه دانشمندان از مرحوم حجت الاسلام آخوند ملا عباس سیبویه یزدی نقل شده است که گفت:

من پسر عمویی به نام حاج شیخ علی داشتم که از علما و روحانیون یزد بود . یک سال آن مرحوم با چند نفر از دوستان یزدی برای تشرف به حج به کربلا مشرف شده و به منزل ما وارد شدند و پس از چند روز به مکه عزیمت نمودند . من بعد از انجام مراسم حج ، انتظار مراجعت پسر عمویم را داشتم ولی مدتها گذشت و خبری نشد. خیال کردم که از مکه برگشته و به یزد رفته است . تا اینکه روزی در حرم مطهر حضرت سیدالشهدا(ع) به دوستان و رفقای او برخوردم اصرار کردم مگر چه شده ، اگر فوت کرده است بگویید .

گفتند واقع قضیه این است که روزی حاج شیخ علی به عزم طواف مستحبی و زیارت خانه خدا ، از منزل بیرون رفت و دیگر نیامد . ما هر چه انتظار بردیم و درباره او تجسس کردیم ، از او خبری به دست نیاوردیم . مأیوس شده حرکت نمودیم و اینک اثاثیه او را با خود به یزد می بریم که به خانواده اش تحویل دهیم. احتمال می دهیم که اهل سنت او را هلاک کرده باشند . من از شنیدن این خبر بسیار متأثر شدم . بعد از چند سال روزی دیدم در منزل را می زنند . در را باز کردم ، دیدم پسر عموست . بسیار تعجب کردم و پس از معانقه و روبوسی گفتم : فلانی کجا بودی و از کجا می آیی ؟

گفت : اکنون از یزد می آیم .

گفتم : چنانچه نقل کردند تو در مکه مفقود شده بودی ، چطور از یزد می آیی ؟

گفت : پسر عمو ، دستور بده قلیان را حاضر کنند تا رفع خستگی کنم ، شرح حال خود را برای شما خواهم گفت.

بعد از صرف قلیان و استراحت ، گفت : آری روزی پس از انجام مراسم حج از منزل بیرون آمدم و به مسجدالحرام مشرف شدم . طواف کرده و نماز طواف خواندم و به منزل باز گشتم . در راه ، مردی با ریش تراشیده و سبیلهای بلند دیدم که با لباس افندیها ایستاده بود . تا مرا دید قدری به صورت من نگاه کرد و بعد جلو آمد و گفت : تو شیخ علی یزدی نیستی ؟ گفتم : چرا .

گفت : سلام علیکم ، اهلا و مرحبا ، و دست به گردن من انداخت و مرا بوسید و دعوت کرد که به منزلش بروم . با آنکه وی را نمی شناختم با اصرار مرا به منزلش برد و هر چه به او گفتم شما کیستید ، من شما را به جا نمی آورم ، گفت : خواهی شناخت ، مرا فراموش کرده ای ، من از دوستان و رفقای شما هستم . خلاصه ظهر شد خواستم بیایم نگذاشت . گفت : مکه همه جای آن حرم است . همین جا نماز بخوان و برایم ناهار آورد و من هر چه گفتم رفقایم نگران و ناراحت می شوند ، گفت : چه نگرانی ؟ اینجا حریم امن خداست . خلاصه شب شد و نگذاشت من بیایم . بعد از نماز عشا دیدم افراد مختلفی به آن منزل می آیند تا جماعتی شدند و آن شخص شروع کرد به بد گفتن و مذمت کردن شیعه ها . گفت : این شیعه ها با شیخین میانه خوبی ندارند ، مخصوصا با خلیفه دوم ، و اینها شبی را در ماه ربیع الاول به نام عیدالزهرا دارند که مراسمی را در آن شب انجام می دهند و از وی برائت و تبری می جویند و این هم یکی از آنها است و اشاره به من نمود و چندان مذمت از شیعه کرد و آنها را بر علیه من تحریک نمود که همه آنها بر من خشمناک شده و بر قتل من متفق گردیدند . من هر چه مطالب او را انکار کردم ، وی بر اصرار خود افزود و در آخر گفت : شیخ علی ، مدرسه مصلی یزد یادت رفته ؟ تا این جمله را گفت به خاطرم آمد که در زمان طلبگی در مدرسه مصلی همسایه ای به نام شیخ جابر کردستانی داشتم که سنی بود و از ما تقیه می کرد و در شب مذکور که طلبه ها جلسه جشن داشتند او به حجره خود می رفت و در را به روی خود می بست ، ولی بعضی از طلبه ها می رفتند و در حجره او را باز می کردند و او را می آوردند و در مقابل او شوخی می کردند و بعضی از حرفها را می زدند و او چون تنها بود سکوت و تحمل می کرد .

پس گفتم : تو شیخ جابر نیستی ؟

گفت : چرا شیخ جابرم !

گفتم : تو که می دانی ، من با آنها موافق نبودم .

گفت : بلی ، اما چون شیعه و رافضی هستی ، ما امشب از تو انتقام خواهیم گرفت . هر چه التماس کردم و گفتم خدا می فرماید : ((و من دخله کان آمنا)) گفت : جرم شما بزرگ است و تو مأمون نیستی .

گفتم : خدا می فرماید : ((و ان احد من المشرکین استجارک فاجره …….)))، گفت : شما از مشرکین بدتر هستید! و خلاصه ، دیدم مشغول مذاکره درباره کیفیت قتل و کشتن من هستند ، به شیخ جابر گفتم : حالا که چنین است پس بگذار من دو رکعت نماز بخوانم . گفت بخوان .

گفتم : در اینجا ، با توطئه‌چینی شما برای قتل من ، حضور قلب ندارم . گفت : هر کجا می خواهی بخوان که راه فراری نیست!

آمدم در حیاط کوچک منزل ، و دو رکعت نماز استغاثه به حضرت زهر صدیقه کبری خواندم و بعد از نماز و تسبیح به سجده رفتم و چهار صد و ده مرتبه ((یا مولاتی یا فاطمه اغیثینی )) گفتم و التماس کردم که راضی نباشید من در این بلد غربت به دست دشمنان شما به وضع فجیع کشته شوم و اهل و عیالم در یزد چشم انتظارم بمانند .

در این حال روزنه امیدی به قلبم باز شد ، به فکرم رسید بالای بام منزل رفته خود را به کوچه بیندازم و به دست آنها کشته نشوم و شاید مولایم امیرالمومنین علی بن ابی طالب(ع) با دست یداللهی خود مرا بگیرد که مصدوم نشوم . پس فورا از پله ها بالا رفتم که نقشه خود را عملی کنم . به لب بام آمدم بامهای مکه اطرافش قریب یک متر حریم و دیواری دارد که مانع سقوط اطفال و افراد است . دیدم این بام اطرافش دیوار ندارد . شب مهتابی بود . نگاهی به اطراف انداختم ، دیدم گویا شهر مکه نیست ، زیرا مکه شهری کوهستانی بوده و اطرافش محصور به کوههای قبیس و حرا و نور است ولی اینجا فقط در جنوبش رشته کوهی نمایان است که شبیه به کوه طرز جان یزد است لب بام منزل آمدم که ببینم نواصب چه می کنند ؟ با کمال تعجب دیدم اینجا منزل خودم در یزد می‌باشد ! گفتم : عجب ! خواب می بینم ، من مکه بودم ، و اینجا یزد و خانه من است ! پس آهسته بچه ها و عیالم را که در اطاق بودند صدا زدم . آنها ترسیدند و به هم گفتند : صدای بابا می آید . عیالم به آنها می گفت‌: بابایتان مکه است چند ماه دیگر می آید .پس آرام آنها را صدا زدم و گفتم : نترسید من خودم هستم بیایید در بام را باز کنید بچه ها دویدند و در را باز کردند همه مات و مبهوت بودند .

گفتم : خدا را شکر نمایید که مرا به برکت توسل به حضرت فاطمه زهرا از کشته شدن نجات داد و به یک طرفت العین مرا از مکه به یزد آورد سپس مشروح جریان را برای آنها نقل کردم .

زکیه

سلام و خسته نباشید.ضمن تقدیر و تشکر از خادمین این پایگاه .

من در خانواده ای زندگی میکردیم که اهل سنت و پر جمعیت بود 11 خواهر و برادر بودیم بر اثر فقر پدرم مرا به عقد پیرمردی که 60سال تفاوت سنی داشتیم داد ومهریه را نقد دریافت کرد (فروخت) و گفت من هم جهیزه ندارم. از آنجایی کم من 13 سال بیشتر نداشتم خیلی ناراحت بودم و از مذهبم بدم میآمد که دختر حق انتخاب ندارد. دوستی داشتم که شیعه بود و از سفره های حضرت رقیه میگفت و گهگهی مرا به مجالس زنان شیعه میبرد. من کم کم به مذهب تشیع علاقه مند شدم. خوشبختانه وقتی به خانه شوهر آمدم شوهرم بر اثر کهولت سنی قدرت زناشویی را نداشت. بهش خدمت کردم ومحبت کردم ایشان از سرمایه داران سیستان بلوچستان بود. یکروز به ایشان که از درد سنگ کلیه به خود می پیچید و چندین سال از این درد رنج میبرد. از آن جایی که محبت اهل بیت در دل داشتم از مادر امام حسین خواستم مقدمات شیعه شدن را برایم فراهم نماید . به شوهرم گفتم اگر به آنچه که میگویم عمل کنی من تو را مداوا میکنم. گفت هر چه منیخواهی بگو گفتم تو پیرمردی و طاقت درد را نداری اگر خوب شدی نصف اموالت را بنامم میکنی و من به جایش تو را آرام میکنم. گفت باشه . داخل اتاق رفتم لیوانی آب کردم ودر آن آیهالکرسی و سوره حمد خواندم و فوت کردم و گفتم یا زهرا کمکم کن تا شیعه شوم من نصف آنچه بهم رسید برای مجالس فرزندانت هزینه میکنم این ذکر خواندم ولایه علی بن ابیطالب حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی ودر آب فوت کردم به محض خوردن آب ایشان آرام شد و سنگش آمد . ایشان فردا به محضر آمدو بیش از آنچه گفته بود بهم داد.گفت فعلا تا زنده ام به کسی چیزی نگو. خوشحال شدم. شوهر رابا خودم برای تفریح به حرم حضرت معصومه بردم گفتم من میخواهم بعد از مرگ شما اینجا باشم ایشان کمک کرد و یک خانه در قم خریدیم و بنام من کرد و به اجاره دادم و اجاره اش را برای مجالس اهل بیت خرج نماید.کسی از این ماجرا خبردار نشد بعد از 19 ماه زندگی مشترک ایشان فوت کردند و به فرزندانش وصیت کرد ایشان بعد از مرگ من آزاد باشد.من بعد از مراسم ختم شبانه به قم مقدس آمدم و در یکی از حوزه های علمیه رفتم و طلبه شدم و بعد از 2 سال با یا روحانی سید ازدواج کردم و الان دارای دو پسر بنام سید حسن و سید حسین دارم و والدینم از این ماجرا خبر ندارند و الان در جوار فاطمه معصومه زندگی آرامی بدست آوردم. تمام فامیلهای من سنی میباشند. من لذت این خوشبختی را در سفره حضرت رقیه چشیدم.

محسن

سلام وقت به خیر از تمامی پرسنل این پایگاه متشکرم التماس دعا
ازشما و خوانندگان این مطلب تشکر میکنم که وقتتان را در اختیارم گذاشتند.

اینجانب در زمستان 1370 برای مدوای همسرم به تهران رفتم چون آشنایی نداشته که منزلشان بروم به مسافرخانه امید در میدان راه آهن رفتم در آنجا در نگرانی بسر میبردم ساعاتی بعد از ورود دیدم کسی درب اتفاق را میزند آمدم درب را باز کردم خانمی بود بهم گفت داداش لامپ روشن نمیشود آیا میشود محبت کنید و لامپ را درست کنید خدا خیرتان بدهد.. با اینکه خسته بودم گفتم گناه داره رفتم داخل اتاق لامپ خاموش بود من جلوشدم خانم دنبالم . وقتی آمد لامپ را روشن کرد ودرب را از داخل فلف کرد گفت تا مرا ارضا نکنی نمیگذارم بروید گفتم گناه دارد گفت اگر به خواسته ام عمل نکنی داد میزنم به زور وارد اتاقم شده و قصد تجاوز دارد.گفتم مگر شوهر ندارید گفت چرا گفت او پی خوشی و نوشی اش است من هم گهگاهی به اینجا می آیم به بهانه ای به مسافران حال میدهم. گفتم من زن دارم برو دنبال یک مجردی در این اتاق کوچک راه فراری نبود .گفتم من نماز نخواند ه ام بگذار نمازم را بخوانم تو هم درب مرا قلف کن و برو شامی بگیر بیاور بعد یک خاکی تو سر میکنیم. خلاصه گفت پول ندارم 400تومن پول بهش دادم.او رفت و درب را قلف کرد.وقتی رفت دست نیاز را بسوی خالق یکتا دراز کردم و گفتی خدایا خودت کمکم کن تا آلوده نگردم با خودم گفتم خدای من قدرتت از همه بالاتر است 2رکعت نماز حاجت و توسل به حضرت زهرا خواندم و خدا رابه حضرت زهرا قسم دادم وگفتم ای خدایی که دامن یوسف را به گناه آلوده نکردی پاکم کن ای خدایی که به سلیمان قدرت باد دادی قالیچه سلیمان برایم حاضرکنم تا چشمم را باز کنم از این اتاق به اتاق خودم برم. ای خدایی که امام جواد را از حجره در بسته بردی مرا نیز ببر.در سجده بودم و ذکر میگفتم صدای قلف را شنیدم گفتم وای برمن وفتی چشمم را باز کردم دیدم در اتاق خودم نشسته ام سجده شکر را بجا آوردم که نجات یافتم.
خدا را بی نهایت سپاسگذارم که هر وقت صدایش میکنم جوابم را میدهد و همسرم را شفا داد و دختری بهم داد به نام فاطمه که الان مربی حوزه علمیه خواهران است. بی نهایت سپاس ای همتای بی همتا.

معصومه

سلام و عرض ادب به خادمین اهل بیت در پایگاه اینترنتی کاروان صادقیه و ناظرین عزیز

حقیر مدتی در بیمارستان بستری شدم .خانمی محجبه از همکلاسیهایم پرستار بود موقع شیفتش کنارم می آمد.گفتم خانمی تو را من میشناسم قبلا بی بند و بار بودی چه شد که آدم شدی . بهم تعریف کرد. همانجور که خودت میگی من در ایام دانشجویی بیشتر با پسری رفت و امد داشتم که از همکلاسی هایم بود و وعده ازدواج داده بود. اغلب با ایشان بودم با یکدیگر گرم میگرفتیم.یکروز این پسر یکی از دوستانش را آورده به منزل و بی خبر از رابطه ما فیلم گرفت و تعدید کرد اگر با من هم خوب نشوی فیلم را به بچه های دانشگاه میدهم. مجبور شدم با او کنار بیایم متاسفانه او معتاد بود میخواست خرج موادش را از خود فروشی من در بیاورد .من به خاطر نقطه ضعف در هر شرایطی می بایست به خواسته ایشان عمل کنم بدون هیچ دستمزدی. تا اینکه مرا به 10 ساعت به افراد مجرد میسپردند.و به بیماری ایدز گرفتار شدم .یکروز برادرم از شهرستان که به تهران آمد.حتی اجازه دیدار برادر را نمی دادند با التماس خواهش کردم این دوسه روزی برادرم هست کنارم نیاید گفت باید خرج موادم را بدهید مجبور شدم انگشترم بفروشم و پول دوایش را تامین کنم. با برادرم برای اولین بار به زیارت شاه عبدالعظیم رفتیم آرام شدم. واعظی در صحن صحبت میکرد که اگر انسان به اندازه کوهها هم گناه کند ببخشش خدا بیشتر از گناه است بعد از سخنرانی به بهانه مسئله شرعی رفتیم گفتم حاج آقا اگر بخواهم مسائل شرعی ام را بپرسم شماره تان را در اختیارم نمی دهید شمارهاش را گرفتم و با تلفن کارتی با ایشان تماس گرفتم و تمام جریان را تعریف کردم ایشان گفت توبه کن خدا مهربان است اگر قول به حضرت زهرا بدهی حجابت را رعایت کنی و دنبال فساد نروی هم بیماریت خوب میشود وهم بی بی کمکت میکند و از شر این نامردها نجات می یابی. نماز استغاثه بی بی را یادم دادم روز بعد در محضر شاه عبدالظیم سوگند یاد کردم که اگر از دست این نامرده نجات یابم و بیماریم خوب شود توبه میکنم وتا زنده ام بای حفظ حجاب از جان مایع میگذارم. بعد از رفتن برادرم وقتی نامردها تماس گرفتم گفتم قرار شاه عبدالظیم . به هر دو گفتم بیایند بیرون صحن قرار گذاشتیم البته با حجاب کامل.وقتی مرا با این حال دیدند مسخره کردند.گفتم من توبه کردم دیگر گناه نکنم شما هم توبه کنید دیگر دنبال من نیاید .کفتند آخوندها میخواهند آزادی را از ما بگیرند و…. خلاصه گفتم من تا صبح به شما مهلت میدهم که دست از سرم برداریداگر بخواهید آبرویم را بریزید مادر همین آقا سزایتان را می دهد. خلاصه شب تا صبح نخوابیدم صلوات فرستادم گفتند یا زهرا اگر اینها آدم میشوند هدایتشان کن اگر اینه آدم نمیشوند هلاکشان کن . روز بعداین 2نفر با موتور در یک صحنه تصادف هلاک شدند من از آنروز نذر کردم تا زنده ام سرباز زهرا باشم و مشوق حجاب باشم و در این بیمارستان به آنهای که محجبه اند احترامشان دارم و بیشتر تحویلشان میگیرم.خلاصه بعد از مدتی با یک دکتر با ایمان ازدواج کرده ام و زندگی خوبی را دارم .در حال حاضر آزادی ام را مدیون بی بی میدانم. واز بیماری ام نجات یافتم .وقتی حرفهایش تمام شد من تحت تاثیر قرار گرفتم.و نذر کردم که هر روز زیارت بی بی را بخوانم.این پیام را بدهم که حضرت زهرا مظهر آزادگی و عزت زنان عالم است اگر بخواهیم ما عزت داشته باشیم باید به او اقتدا کنیم.

طلبه

سلام خدمت مدیریت پایگاه اینترنتی و مشاهدکنندگان محترم و نظردهندگان
خدا را شاکریم که محبت اهل بیت را در دلهایمان جای داد. حقیر طلبه می باشم درسن 18 سالگی سال 70 پایه سوم بودم. پدرم مستاجرو کارگر ساده روزمزد بود در یک تصادف در خیابان از دنیا رفت و قاتل مشخص نشد. من 3 خواهر داشتم .برای تامین مخارج خانواده تصمیم گرفتم که ترک تحصیل کنم خدارا شاهد میگیریم دل کندن از حوزه برایم سخت بود . یک شب آمدم حوزه و گفتم شبی با هم حجرهیها خدافظی کنم و حلالیت بطلبم. آن شب از ناراحتی خوابم نبرد. در هنگام خوابیدن نماز استغاثه به حضرت زهرا خواندم و دست یاری به طرف بی بی دو عالم دراز کردم که خیر را برایم مقدر کند و تحصیل علوم دینی را روزیم نماید. در این عالم قبل از نماز شب صدایی شنیدم که گفت ای دوست ما فردا ساعاتی قبل از ظهر نماز برو پیش حاجی محمد….. در فلان خیابان و فلان مغازه.برو و بگو من قاصدم . و چیزی دیگر نگو. آنچه بهت گفت عمل کن. طبق وعده و آدرس رفتم دیدم پیرمردی نورانی در حجره فرش فروشی نشسته است . همینکه گفتم من قاصدم بلند شد و مرا بوسید. و گفت من 15 سال است که زیارت بی بی را میخواندم که دیر شب فرزندش آمد ومژده داد که فردا فلان طلبه میآید. مبادا بگذاری ترک حوزه کند. من موظف شدم یک خانه برایت خانواده تان بخرم و ماهیانه 100هزار تومان بهشان بدهم تا تو نشر فرهنگ کنی. در ضمن من دختری 15 ساله دارم بنام زهرا از اول تولدش نذر کردم به کسی بدهم که روحانی باشد. من تمام مخارج تو را تامین میکنم تا تو نگران هیچ چیز نباش فقط تو علوم دینی را یاد بگیر. دیرشب حضرت زهرا تو را معرفی کرد. خلاصه مرحوم حاج محمد خواهر اولیم را به عقد پسرش در آورد و جهاز و تمام مخارج ازدواج خوهرهایم را داد. خدارا شکر عنایت بی بی شامل حالم شد. والان در زیر سایه حضرت معصومه زندگی میکنم.با داشتن 2پسر و 2دختر.و دخترم را به روحانی داده ام. و…..و بی نهایت خداراشکر.

محدثه

سلام و عرض ادب خدمت شما و تمامی بازدیدکنندگان محترم پایگاه اینترنتی کاروان صادقیه
من در کودکی پدرم را از دست دادم و مادرم با کلفتی ما را بزرگ کرد و راهی دانشگاه شدم در رشته پزشکی درس میخواندم .مادرم بیمار شد و بر اثر بیماری مادرم و نداشتن توان مالی اموراتم به سختی میگذشت از آنجایی که وصییت مرحوم پدرم تاکید بر حجاب و وقار من بود با عشق در دانشگاه تبلیغ از حجاب میکردم من در شهر تهران در خانه پیر زنی مستاجر بود کارهایش را انجام می دادم و کرایه نمی دادم.تا اینکه مادرم در شهرستان نیاز به هزینه جراحی پیدا کرد به یکی از دوستان مشورت کردم ایشان پیشنهاد خود فروشی داد من بر بدنم لرزه افتاد تا این حرف را شنیدم .وقتی به اتاق آمدم 2رکعت نماز استغاثه به حضرت زهرا خواندم و از عمق جان طلب یاری کردم. در عالم رویا بی بی را در خواب دیدم بهم گفت فردا نیم ساعت بعد از نماز ظهر درحرم عبدالظیم خانمی میآیدبه ایشان بگو امانتی محدثه را بده و نشانی این اسمش کبری میباشد و چهره اش در خواب دیدم .فردا نماز ظهر را خواندم وهمانجا نشسته بودم سرم پایین خانمی مرا به اسم صدا زد محدثه خیلی حیران شدی.وقتی سرم را بالا کردم دیدم خودش است .گفت دختری چند سال پیش از دنیا رفت ثلث دارایم را میخواستم در راه خیر خرج کنم دیر شب خواب دخترم را دیدم بهم گفت آنچه به من میخواهی بدهی به این محدثه بده نیم ساعت بعد از نماز ظهر در حرم عبدالعظیم و چهرات را بهم نشان داد. تو شبیه دخترم هستی حالا تصمیم دارم که بعد مرگم تمام دارای ام را بنامت کنم. خلاصه هزینه پرداخت عمل مادرم را قبول کرد من و مادرم را به منزلش آورد و منزل را به نام من کرد و مرا دختر خودش حساب کرد.و الان با دکتری ازدواج کرده ام و دختری بنام زهرا دارم و مادرم با کبری زندگی میکنند مثل دو خواهر هستند . من باورم این است تا سایه حضرت زهرا برزندگیمان حاکم است غصه معنایی ندارد.

کنیز فاطمةالزهرا(س)

سلام و عرض ادب از انتشار عنایت حضرت زهرا(س)
در اول زندگیم اکثر اوقات به تنهایی به سر میبرم خانه ما نزدبک یک کوره آجر پذی و فاقد حصاربود.. چون خانه ما نوساز بود همسایه نداشتم. چون شوهرم در سفر بود شبها مادرشوهرم کنارم می آمد تنها نباشم .من قبلاخواستگاری داشتم که جواب رد بهشان داده بودم. ایشان برای اینکه مرا ضایع کند قصد مزاحمت میکرد..هر شب به بهانه ای می آمد نزدیک خانه ما مرا به اسم صدا میزد و میگفت خودت گفتی شبی شوهرم نیست بیا .هر شب با لحنی مخصوص خود و با نام جدیدتری .کم کم مادر شوهرم باورش شده بود.داشت کار به جای باریکی کشیده میشد .آمدم قرآن را بوسیدم و زیارت کردم و به مادر شوهرم قسم خوردم که من بی اطلاع ام گفتم امشب معلوم میشود.آن شب بعد از نماز مغرب 2 رکعت نماز غفیله خوانم و در قنوتش از خدا کمک خواستم و خدارا به مادرمان زهرا سوگند دادم که امشب کمک کند.به وقت هرشب دیدم صدایش آمد به مادر شوهرم گفتم میخواهید بیگناهیم ثابت شود.آمدم پشت در و به آن مرد گفتم از عذاب خدا بترس و حقیقت را خودت بگو. او انکار کرد. گفتم خدا تورابه جان زهرا بین ما داوری کن خدایا هرکدام که دروغ میگوییم به شکل گرگ پا شکسته در بیاور. آن شب در را باز کردم آمدم بیرون دیدم گرگی معلول بیرون نشسته گفتم اگر میخواهی نجات یابی حقیقت را بگو . از گونه هایش اشک جاری شد و بر بی گناهیم اعتراف کرد.وقتی که حقیقت بر ملا شد گفتم تکرار نشود قول داد .به شکل قبل برگشت و دیگر مزاحمم نشد و مادر شوهرم عذر خواهی کرد و بیگناهیم ثابت شد . این است عزت فاطمه زهرا .چرا شیعه تا زمانی مادری چون زهرا دارد بترسد. خدا دختری بهم عطا کرد اسمش را فاطمه الزهرا گذاشتم و الان حافظ 16 جز قرآن است. خوشبختی یعنی حضور بی بی فاطمه زهرا را در زندگی حس کردن. نا گفته نماند من از وقتی که به سن بلوغ رسیده ام تا به از چادر یادگار بی بی فاصله نگرفته ام حجابم را برای خدا و احترام بی بی حفظ نموده ام. و از آن شب تاکنون هر شب از راه دور زیارت بی بی ام را میخوانم تا نخوانم شب بر من صبح نمیشود. افتخارم این است که کنیز زهراهم.

عباس

سلام من دست فروش بودم به یکی از مشتریها نسیه دادم مدتی بود که طلب مرا نمی داد یکروز به من گفت طلبت را بنمیدهم هیچ و اگر 500 تومن دیگر بهم ندهی به شوهرم میگویم به زور به من تجاوز کردم در این دیار غربت کسی را جز خدا نداشتم. خدا را به فاطمه قسم دادم که کمکم کند .آن خانم درب خانه اش نشسته بود از غیب زنبوری آمد و او را نیش زد و مرد.

اسماعیلی

سلام . سپاس و درود بر دست درکاران سایت
واعظی از جرجاف زرند کرمان به نام آسید رضا ترابی بود خدا رحمت کند ایشان بهم تعریف کرد چند سال پیش برای روضه به اسماعیل آباد نوق می آمدم در بین راه از جاده خاکی آبرون نزدیک گردنه اشرار راه را بر من بستند میخواستند ماشینم که تویوتا بود ببرند ماشین روشن را از من گرفتند و مرا پیاده کردند وقتی میخواستند حرکت کنند خدا را به مادرم زهرا قسم دادم که ماشین حرکت نکند و خاموش شود بلافاصله ماشین خاموش شد. هر کار کردند ماشین روشن نشد ماشین را رها کردند وقتی سوارشدم با اولین استارت ماشین روشن شد. شما را به خدا این حکایت را منتشر نمایید با تشکر اسماعیلی

فرزانه

سلام برادری بنام احمد گفته برای خشنودیش چادر که یادگار مادرمان است حفظ نماییم. به نظر من ما اگر نذر حجاب نمایم گرفتاری ما حل میشود. بیاید برای یکبار هم شده امتحان کنیم. برای شفای بیمارمان با معرفت و از صمیم قلب نذر کنیم تا زنده ایم محجبه باشیم اگر جواب نداد به من نفرین بفرستید. یا اگر مشکل من حل شد چند تا خانم بی حجاب را محجبه نماییم..

عبد العاصی

سلام علیکم محضر دوستان بزرگوار -یادم نمی رود که این روایت پر معنا وکلیدی را روحانی کاروان برایمان در همین سفر نقل کرد-الاخلاص ملاک العباده-مهم دنیا به عبادت بندگان ومهم عبادت هم لازمه اش اخلاص است به نظر بنده روشن شدن ماشینی که قریب دو ساعت کلنجار رفتن به آن وسرگردان ماندن در عیب اصلی توسط رانندگان ومایوس بودن از روشن شدن ماشین به اخلاص زائرین این کاروان بر می گردد چون همه این عزیزان مخلص وبا صفا بودن غیر از همین روحانی سرتا پاتقصیر که ان شاءالله خداوند به این روحانی هم یه ذره معرفت اهلبیت (ع)عنایت نماید وهمچنین شاه کلید اصلی قرائت مخلصانه حدیث کسا توسط برادر بزرگوارمان حاج احمدآقا بود-یکی از دوستان جالب فرمود که این اتفاق چیز چندان مهمی نبوده چون نام بی بی زهرا(س) از این مطالب فراتر است-مرحوم قاضی نقل می فرمود که:
روزی در محضر آقا حاج سید مرتضی کشمیری برای زیارت مرقد حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام از نجف اشرف به کربلای معلی آمدیم و با اودر حجره ای که در مدرسه بازار بین الحرمین بود وارد شدیم. این حجره منتهی الیه پله هایی بود که باید طی شود. مرحوم حاج سید مرتضی در جلو و من از عقب سر ایشان حرکت می کردم. چون پله های به پایان رسید و نظر بر در حجره نمودیم دیدیم مقفل است, مرحوم کشمیری نظری به من نموده و گفتند:
می گویند: هر کس نام مادر حضرت موسی را به قفل بسته ببرد, باز می شود؛ مادر من از مادر حضرت موسی کمتر نیست.
و دست به قفل بردند و گفتند: یا فاطمه!
و قفل باز را در مقابل ما گذاردند و ما وارد حجره شدیم

جعفری

سلام دست شما درد نکند همیشه سعی کنید در این زمانی دشمنان ما توسل را شرک میدانند از عنایات اهل بیت سخن بگویید. و کرامات دوستانی که به توسل به کمالات روحی رسیده اند انتشار دهید.

محمدی

سلام و خسته نباشید تشکر از این پست زیبایتان ای کاش شماره حاج حسین یا روحانی و یا نام روایت کننده را مینوشتید تا صحت آن معلوم گردد. حداقل یکی کافیست شرمنده. التماس دعا