پنجم در سحر این دعا را مى خوانى :
یا عُدَّتى فى کُرْبَتى وَیا صاحِبى فى
اى ذخیره ام در گرفتاریم و اى یار همرهم در
شِدَّتى وَیا وَلِیّى فى نِعْمَتى
سختى و اى سرپرستم در نعمت
وَیا غایَتى فى رَغْبَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى وَالْمُؤْمِنُ رَوْعَتى
و اى منتهاى رغبت و شوقم تویى پوشاننده زشتیم و امنیت بخش هراسم و نادیده گیر
وَالْمُقیلُ عَثْرَتى فَاغْفِرْ لى خَطیئَتى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خُشُوعَ
لغزشم پس بیامرز براى من خطایم را خدایا از تو خواهم فروتنى
الاْ یمانِ قَبْلَ خُشُوعِ الذُّلِّ فِى النّارِ یا واحِدُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ یا مَنْ
ایمان به تو را پیش از آنکه خوارى در دوزخ فروتنم گرداند اى یگانه اى یکتا اى بى نیاز
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفْواً اَحَدٌ یا مَنْ یُعْطى مَنْ سَئَلَهُ تَحَنُّناً
اى که فرزند ندارد و فرزند کسى نیست و برایش همتایى نیست هیچکس اى که هرکس از او درخواست کند از روى عطوفت
مِنْهُ وَرَحْمَهً وَیَبْتَدِئُ بِالْخَیْرِ مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ تَفَضُّلا مِنْهُ وَکَرَماً
و مهر به او مى دهد و آغاز به نیکى کند از روى فضل و کرم نسبت به کسى که از او درخواست نکرده (خدایا) به حق
بِکَرَمِکَ الّدَّائِمِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَهَبْ لى رَحْمَهً واسِعَهً
کرم همیشگیت درود فرست بر محمد و آل محمد و ببخش به من رحمتى وسیع
جامِعَهً اَبْلُغُ بِها خَیْرَ الدُّنْیا وَالاَّْخِرَهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ لِما تُبْتُ
و جامع که بوسیله آن به خیر دنیا و آخرت نائل گردم خدایا من از تو آمرزش خواهم براى گناهانى که پس از توبه
اِلَیْکَ مِنْهُ ثُمَّ عُدْتُ فیهِ وَاَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ خَیْرٍ اَرَدْتُ بِهِ وَجْهَکَ
کردن دوباره دست بدانها زده ام و از تو آمرزش خواهم براى هر کار خیرى که در انجام آن ذات تو را قصد کردم
فَخالَطَنى فیهِ ما لَیْسَ لَکَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
ولى چیزهاى دیگرى هم در آن مخلوط گشت خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد
وَاعْفُ عَنْ ظُلْمى وَجُرْمى بِحِلْمِکَ وَجُودِکَ یا کَریمُ یا مَنْ لا
و بگذر از ظلم و جنایت من به بردبارى و بخشش خود اى بزرگوار اى که
یَخیبُ ساَّئِلُهُ وَلا یَنْفَدُ نائِلُهُ یا مَنْ عَلا فَلا شَىْءَ فَوْقَهُ وَدَنى فَلا
نومید نکند خواهنده اش را و تمام شدنى نیست عطایش اى که والا است و چیزى فوق او نیست و نزدیک آمد
شَى ءَ دُونَهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْنى یا فالِقَ الْبَحْرِ
و چیزى از او نزدیکتر نیست درود فرست بر محمد و آل محمد و به من رحم کن اى شکافنده دریا
لِمُوسَى اللَّیْلَهَ اللَّیْلَهَ اللَّیْلَهَ السّاعَهَ السّاعَهَ السّاعَهَ اَللّهُمَّ طَهِّرْ
براى حضرت موسى ، در همین امشب ، امشب ، امشب ، همین ساعت ، همین ساعت ، همین ساعت خدایا پاک کن
قَلْبى مِنَ النِّفاقِ وَعَمَلى مِنَ الرِّیاَّءِ وَلِسانى مِنَ الْکِذْبِ وَعَیْنى مِنَ
دلم را از نفاق و کارم را از ریاء و زبانم را از دروغ و چشمم را از
الْخِیانَهِ فَاِنَّکَ تَعْلَمُ خائِنَهَ الاْعْیُنِ وَما تُخْفِى الصُّدُورُ یا رَبِّ هذا
خیانت زیرا تویى که خیانت هاى چشم ها و آنچه را سینه ها در خود پنهان کنند مى دانى پروردگارا اینجاست
مَقامُ الْعائِذِ بِکَ مِنَ النّارِ هذا مَقامُ الْمُسْتَجیرِ بِکَ مِنَ النَّارِ هذا مَقامُ
جایگاه پناه برنده به تو از آتش این است جایگاه پناه خواهنده تو از آتش
الْمُسْتَغیثِ بِکَ مِنَ النّارِ هذا مَقامُ الْهارِبِ اِلَیْکَ مِنَ النّارِ هذا مَقامُ
این است جایگاه فریادخواه تو از آتش این است جایگاه گریزان بدرگاهت از آتش این است جایگاه
مَنْ یَبُوءُ لَکَ بِخَطیئَتِهِ وَیَعْتَرِفُ بِذَنْبِهِ وَیَتُوبُ اِلى رَبِّهِ هذا مَقامُ
کسى که بازگشته بسوى تو از خطاکاریش و معترف است به گناهش و بسوى پروردگارش توبه کند این است جایگاه
الْباَّئِسِ الْفَقیرِ هذا مَقامُ الْخاَّئِفِ الْمُسْتَجیرِ هذا مَقامُ الْمَحْزُونِ
مستمند بینوا این است جایگاه ترسان پناهنده این است جایگاه اندوهناک
الْمَکْرُوبِ هذا مَقامُ الْمَغْمُومِ الْمَهْمُومِ هذا مَقامُ الْغَریبِ الْغَریقِ
غمزده این است جایگاه دلگیر افسرده این است جایگاه دور از وطن غرق شده
هذا مَقامُ الْمُسْتَوْحِشِ الْفَرِقِ هذا مَقامُ مَنْ لا یَجِدُ لِذَنْبِهِ غافِراً
این است جایگاه وحشت زده هراسان این است جایگاه کسى که نیابد جز تو آمرزنده اى
غَیْرَکَ وَلا لِضَعْفِهِ مُقَوِّیاً اِلاّ اَنْتَ وَلا لِهَمِّهِ مُفَرِّجاً سِواکَ یا اَللّهُ یا
براى گناهش و نه توانا بخشى براى ناتوانیش جز تو و نه غمزدایى براى اندوهش جز تو اى خدا اى
کَریمُ لا تُحْرِقْ وَجْهى بِالنّارِ بَعْدَ سُجُودى لَکَ وَتَعْفیرى بِغَیْرِ مَنٍّ
کریم مسوزان رویم را به آتش پس از آنکه براى تو سجده کرده و بدون آنکه منتى بر تو داشته باشم
مِنّى عَلَیْکَ بَلْ لَکَ الْحَمْدُ وَالْمَنُّ وَالتَّفَضُّلُ عَلَىَّ ارْحَمْ اَىْ رَبِّ اَىْ
آنرا به خاک مالیده ام بلکه براى تو است ستایش و منت گذارى و زیاده بخشى بر من رحم کن اى پروردگارم …
رَبِّ اَىْ رَبِّ بگوید تا آنکه نفس قطع شود ضَعْفى وَقِلَّهَ حیلَتى وَرِقَّهَ جِلْدى وَتَبَدُّدَ
…. * * * * * * * * * * * * * * * * * *به ناتوانى و بیچارگى من و نازکى پوست بدنم و گسیختن
اَوْصالى وَتَناثُرَ لَحْمى وَجِسْمى وَجَسَدى وَوَحْدَتى وَوَحْشَتى
بند بند اعضایم و فرو ریختن گوشت تنم و پیکرم و تنهائیم و وحشت
فى قَبْرى وَجَزَعى مِنْ صَغیرِ الْبَلا ءِ اَسْئَلُکَ یا رَبِّ قُرَّهَ الْعَیْنِ
قبرم و بى تابیم از بلاى کوچک از تو خواهم پروردگارا روشنى دیده
وَالاِغْتِباطَ یَومَ الْحَسْرَهِ وَالنَّدامَهِ بَیِّضْ وَجْهِى یا رَبِّ یَوْمَ تَسْوَدُّ
و شادمانى در روز حسرت و پشیمانى ، سفید گردان رویم را پروردگارا در روزى که روها سیاه گردند
الْوُجُوهُ آمِنّى مِنَ الْفَزَعِ الاْکْبَرِ اَسْئَلُکَ الْبُشْرى یَوْمَ تُقَلَّبُ الْقُلُوبُ
امانم بخش از هراس بزرگ از تو خواهم مژده در روزى که دلها و دیده ها زیر و رو گردند
وَالاْبْصارُ وَالْبُشْرى عِنْدَ فِراقِ الدُّنْیا اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَرْجُوهُ عَوْناً
و مژده در وقت جدایى از این دنیا ستایش خاص خدایى است که امید کمک او را در دوران
لى فى حَیاتى وَاُعِدُّهُ ذُخْراً لِیَوْمِ فاقَتى اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَدْعُوهُ وَلااَدْعُو
زندگى دارم و براى روز بینوائیم او را ذخیره کرده ام ستایش خدایى را است که او را بخوانم و جز او
غَیْرَهُ وَلَوْ دَعَوْتُ غَیْرَهُ لَخَیَّبَ دُعائى اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَرْجُوهُ وَلا
کسى را نخوانم و اگر هم غیر او را بخوانم دعایم به اجابت نرسد ستایش از آن خدایى است که امیدم به او است و جز
اَرْجُو غَیْرَهُ وَلَوْ رَجَوْتُ غَیْرَهُ لاَخْلَفَ رَجائى اَلْحَمْدُ لِلّهِ الْمُنْعِمِ
او به کسى امید ندارم و اگر به دیگرى امید داشته باشم ناامید گردم ستایش خاص خداى نعمت بخش
الْمُحْسِنِ المُجْمِلِ الْمُفْضِلِ ذِى الْجَلالِ والاِْکْرامِ وَلِىُّ کُلِّ نِعْمَهٍ
نیکوده زیبا کردار زیاده بخش است که صاحب جلال و بزرگوارى است و سرپرست هر نعمت
وَصاحِبُ کُلِّ حَسَنَهٍ وَمُنْتَهى کُلِّ رَغْبَهٍ وَقاضى کُلِّ حاجَهٍ اَللّهُمَّ
و صاحب هر خوبى و سرحد نهایى هر شوق و رغبت و برآرنده هر حاجتى است خدایا
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْزُقْنِى الْیَقینَ وَ حُسْنَ الظَّنِّ بِکَ
درود فرست بر محمد و آل محمد و روزیم کن یقین و خوش گمانى به خودت
وَاَثْبِتْ رَجاَّئَکَ فى قَلْبى وَاقْطَعْ رَجاَّئى عَمَّنْ سِواکَ حَتّى لا اَرْجُو
و محکم کن امیدت را در دلم و قطع کن امیدم را از غیر خود تا اینکه جز تو به کسى امید
غَیْرَکَ وَلا اَثِقَ اِلاّ بِکَ یا لَطیفاً لِما تَشاَّءُ اُلْطُفْ لى فى جَمیعِ
نداشته و بجز تو به کسى اعتماد نکنم اى لطف کننده به هر چه خواهى به من لطف فرما در تمام
اَحْوالى بِما تُحِبُّ وَتَرْضى یا رَبِّ اِنّى ضَعیفٌ عَلَى النّارِ فَلا
حالاتم بدانچه دوست دارى و خوشنود شوى پروردگارا من بر تحمل آتش ناتوانم پس
تُعَذِّبْنى بالنّارِ یا رَبِّ ارْحَمْ دُعاَّئى وَتَضَرُّعى وَخَوْفى وَذُلّى
به آتش عذابم مکن پروردگارا به دعا و تضرع و ترس و خوارى
وَمَسْکَنَتى وَتَعْویذى وَتَلْویذى یا رَبِّ اِنّى ضَعیفٌ عَنْ طَلَبِ
و بیچارگى و پناهندگى و پناه خواهیم رحم کن ، پروردگارا من از طلب
الدُّنْیا وَاَنْتَ واسِعٌ کَریمٌ اَسْئَلُکُ یا رَبِّ بِقُوَّتِکَ عَلى ذلِکَ وَقُدْرَتِکَ
دنیا ناتوانم و تو گشایش ده بزرگوارى از تو خواهم پروردگارا به نیرویت بر این کار و قدرتى که
عَلَیْهِ وَغِناکَ عَنْهُ وَحاجَتى اِلَیْهِ اَنْ تَرْزُقَنى فى عامى هذا وَشَهْرى
بر آن دارى و بى نیازیت از آن و نیاز من بدان که روزیم کن در این سال و در این ماه
هذا وَیَوْمى هذا وَساعَتى هذِهِ رِزْقاً تُغْنینى بِهِ عَنْ تَکَلُّفِ ما فى
و در همین امروز و همین ساعت یک چنان روزیى که بوسیله آن مرا از به زحمت درآوردن آنچه در
اَیْدى النّاسِ مِنْ رِزْقِکَ الْحَلالِ الطَّیِّبِ اَىْ رَبِّ مِنْکَ اَطْلُبُ وَاِلَیْکَ
دست مردم است بى نیاز کنى از آن روزى حلال و پاکیزه ات ، پروردگارا از تو مى جویم و به درگاه
اَرْغَبُ وِایّاکَ اَرْجُو وَاَنْتَ اَهْلُ ذلِکَ لا اَرْجُو غَیْرَکَ وَلا اَثِقُ اِلاّ بِکَ
تو رغبت کنم و از تو امیدوارم و تو شایسته آنى به جز تو به کسى امید ندارم و بجز تو به کسى اعتماد ندارم
یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ اَىْ رَبِّ ظَلَمْتُ نَفْسى فَاْغفِرْ لى وَارْحَمْنى
اى مهربانترین مهربانان پروردگارا من به خویشتن ستم کرده پس مرا بیامرز و به من رحم کن
وَعافِنى یا سامِعَ کُلِّ صَوْتٍ وَیا جامِعَ کُلِّ فَوْتٍ وَیا بارِئَ النُّفُوسِ
و عافیتم ده اى شنواى هر صدا و اى گردآرنده هر چه از دست رفته و اى آفریننده جانها
بَعْدَ الْمَوْتِ یا مَنْ لا تَغْشاهُ الظُّلُماتُ وَلا تَشْتَبِهُ عَلَیْهِ الاْصْواتُ
پس از مرگ اى که نپوشانندش تاریکیها و مشتبه نشود بر او صداها
وَلا یَشْغَلُهُ شَىءٌ عَنْ شَىءٍ اَعْطِ مُحَمَّداً صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وآلِهِ اَفْضَلَ
و سرگرمش نکند چیزى از چیز دیگر عطا کن بر محمد صلى الله علیه و آله بهترین چیزى را
ما سَئَلَکَ وَاَفْضَلَ ما سُئِلْتَ لَهُ وَاَفْضَلَ ما اَنْتَ مَسْؤُولٌ لَهُ اِلى یَوْمِ
که او از تو خواسته و بهتر چیزى که براى او از تو درخواست شده و بهتر چیزى که از تو تا روز
الْقِیامَهِ وَهَبْ لِىَ الْعافِیَهَ حَتّى تُهَنِّئَنِى الْمَعیشَهَُ وَاخْتِمْ لى بِخَیْرٍ
قیامت براى او درخواست کنند و تندرستى به من عنایت کن تا اینکه زندگى بر من گوارا شود و کارم را
حَتّى لا تَضُرَّنىِ الذُّنُوبُ اَللّهُمَّ رَضِّنى بِما قَسَمْتَ لى حَتّى لا
ختم بخیر فرما تا گناهان زیانم نرساند خدایا خوشنودم گردان بدانچه روزیم کرده اى که دیگر
اَسْئَلَ اَحَداً شَیْئاً اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْتَحْ لى
از هیچکس چیزى نخواهم خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و خزینه هاى رحمتت را بر من
خَزاَّئِنَ رَحْمَتِکَ وَارْحَمْنى رَحْمَهً لا تُعَذِّبُنى بَعْدَها اَبَداً فِى الدُّنْیا
بگشا و رحمتى به من بده که پس از آن هرگز در دنیا
وَالا خِرَهِ وَارْزُقْنى مِنْ فَضْلِکَ الْواسِعِ رِزْقاً حَلالاً طَیِّباً لا تُفْقِرُنى
و آخرت مرا عذاب نفرمائى و روزیم ده از فضل وسیع خود روزى حلال پاکیزه اى که مرا جز بدرگاهت فقیر و نیازمند
اِلى اَحَدٍ بَعْدَهُ سِواکَ تَزیدُنى بِذلِکَ شُکْراً وَاِلَیْکَ فاقَهً وَفَقْراً وَبِکَ
درگاه دیگرى نکنى و سپاسگزارى مرا در برابرش افزون و نیاز و احتیاجم را به درگاه خود زیاده گردانى
عَمَّنْ سِواکَ غِناً وَتَعفُّفاً یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ یا
و بوسیله خود مرا از دیگران بى نیاز و خویشتن دار گردانى اى نیکوکار و اى زیباکردار اى نعمت بخش اى زیاده بخش اى
مَلیکُ یا مُقْتَدِرُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاکْفِنِى الْمُهِمَّ کُلَّهُ
پادشاه اى نیرومند درود فرست بر محمد و آل محمد و مهمات کارم را کفایت فرما و بخوبى حاجت روایم
وَاقْضِ لى بِالْحُسْنى وَبارِکْ لى فى جَمیعِ اُمُورى وَاقْضِ لى جَمیعَ
کن و در تمام کارهایم برکت ده و همه حاجاتم را برآور
حَوائِجى اَللّهُمَّ یَسِّرْ لى ما اَخافُ تَعْسیرَهُ فَاِنَّ تَیْسیرَ ما اَخافُ
خدایا آسان گردان برایم آنچه را از دشواریش مى ترسم زیرا آسان کردن آنچه من از دشواریش مى ترسم
تَعْسیرَهُ عَلَیْکَ سَهْلٌ یَسیرٌ وَسَهِّلْ لى ما اَخافُ حُزُونَتَهُ وَنَفِّسْ عَنّى
بر تو آسان و کوچک است و هموار ساز برایم آنچه را از ناهمواریش مى ترسم و برطرف کن از من
ما اَخافُ ضیقَهُ وَکُفَّ عَنّى ما اَخافُ هَمَّهُ وَاصْرِفْ عَنّى ما اَخافُ
آنچه را از فشار و تنگیش ترسم و باز دار از من آنچه را از اندوهش ترسم و دور ساز از
بَلِیَّتَهُ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ اَللّهُمَّ امْلاَءْ قَلْبى حُبّاً لَکَ وَخَشْیَهً مِنْکَ
من آنچه را ترس گرفتاریش را دارم اى مهربانترین مهربانان خدایا دلم را پرکن از دوستى و ترس خود و
وَتَصْدیقاً لَکَ وَایماناً بِکَ وَفَرَقاً مِنْکَ وَشَوْقاً اِلَیْکَ یا ذَاالْجَلالِ
تصدیق کردنت و ایمان به تو و هراس و شوق به سویت اى صاحب جلال
وَالاِْکْرامِ اَللّهُمَّ اِنَّ لَکَ حُقُوقاً فَتَصَدَّقْ بِها عَلَىَّ وَلِلنّاسِ قِبَلى
و بزرگوارى خدایا براستى براى تو به گردن من حقوقى است پس آنها را بر من ببخش و براى مردم نیز
تَبِعاتٌ فَتَحَمَّلْها عَنّى وَقَدْ اَوْجَبْتَ لِکُلِّ ضَیْفٍ قِرىً وَاَنَا ضَیْفُکَ
به عهده من حقوقى است که تو آنها را ادا فرما و تو براى هر میهمانى پذیرایى مقرر فرمودى و من نیز میهمان توام
فَاْجعَلْ قِراىَ اللَّیْلَهَ الْجَنَّهَ یا وَهّابَ الْجَنَّهِ یا وَهّابَ الْمَغْفِرَهِ وَلا
و پذیرائیم را در این شب بهشت قرار ده اى بخشاینده بهشت اى بخشاینده آمرزش
حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِکَ
جنبش و نیرویى نیست جز بتو
ششم مى خوانى دعاى ادریس را که شیخ و سیّد روایت کرده اند طالب آن رجوع به مصباح یا اقبال نماید .

مختصرترین دعاى سحر
هفتم مى خوانى این دعا را که مختصرترین دعاهاى سحر است و در اقبال است :
یا مَفْزَعى عِنْدَ کُرْبَتى وَیا غَوْثى عِنْدَ شِدَّتى
اى پناهگاهم در هنگام غمزدگى و اى دادرسم در هنگام سختى و دشوارى
اِلَیْکَ فَزِعْتُ وَبِکَ اسْتَغَثْتُ وَبِکَ لُذْتُ لا اَلُوذُ بِسِواکَ وَلا اَطْلُبُ
به درگاهت زارى کنم و به تو استغاثه کنم و به تو پناه آرم و بجز تو به دیگرى پناه نبرم و گشایش
الْفَرَجَ اِلاّ مِنْکَ فَاَغِثْنى وَفَرِّجْ عَنّى یا مَنْ یَقْبَلُ الْیَسیرَ وَیَعْفُو عَنِ
را جز از تو نخواهم پس بدادم برس و گشایشى به من ده اى که بپذیرى (طاعت ) اندک را و بگذرى از (گناه )
الْکَثیرِ اِقْبَلْ مِنِّى الْیَسیرَ وَاعْفُ عَنِّى الْکَثیرَ اِنَّکَ اَنْتَ الْغَفُورُ
بسیار بپذیر از من (طاعت ) اندک را و بگذر از (گناه ) بسیار که براستى تو آمرزنده
الرَّحیمُ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ ایماناً تُباشِرُبِهِ قَلْبى وَیَقیناً حَتّى اَعْلَمَ
و مهربانى خدایا از تو ایمانى خواهم که همیشه دلم با آن همراه باشد و یقینى خواهم که (بدان وسیله ) بدانم
اَنَّهُ لَنْ یُصیَبنى اِلاّ ما کَتَبْتَ لى وَرَضِّنى مِنَ الْعَیْشِ بِما قَسَمْتَ لى
که چیزى به من نرسد جز آنچه برایم نوشته اى و خوشنودم کن از زندگى به همان که نصیبم کرده اى
یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ یا عُدَّتى فى کُرْبَتى وَیا صاحِبى فى شِدَّتى وَیا
اى مهربانترین مهربانان اى ذخیره ام در غمندگى و اى یار همراهم در سختى و اى
وَلِیّى فى نِعْمَتى وَیا غایَتى فى رَغْبَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى
سرپرستم در نعمت و اى منتهاى شوق و رغبتم تویى پوشاننده زشتیهایم
وَالاْمِنُ رَوْعَتى وَالْمُقیلُ عَثْرَتى فَاغْفِرْ لى خَطیَّئَتى یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
و امان بخش هراس و دلهره ام و چشم پوش لغزشم پس بیامرز خطایم را اى مهربانترین مهربانان

تسبیحات در سحر
هشتم مى خوانى این تسبیحات را که در اقبال است :
سُبْحانَ مَنْ یَعْلَمُ جَوارِحَ الْقُلُوبِ سُبْحانَ مَنْ یُحْصى عَدَدَ الذُّنُوبِ سُبْحانَ مَنْ لا
منزه است آنکه مصیبات و تاءثرات دلها را داند منزه است آنکه شماره گناهان را دارد منزه است آنکه
یَخْفى عَلَیْهِ خافِیَهٌ فِى السَّماواتِ وَالاْرَضینَ سُبْحانَ الرَّبِّ
چیزى در آسمانها و زمینها بر او پنهان نماند منزه است پروردگار
الْوَدُودِ سُبْحانَ الْفَرْدِ الْوِتْرِ سُبْحانَ الْعَظیمِ الاْعْظَمِ سُبْحانَ مَنْ
مهرپیشه منزه است یکتاى یگانه منزه است خداى بزرگ و بزرگتر منزه است آنکه
لا یَعْتَدى عَلى اَهْلِ مَمْلَکَتِهِ سُبْحانَ مَنْ لا یُؤ اخِذُ اَهْلَ الاْرْضِ
ستم بر اهل کشور خود نکند منزه است آنکه نگیرد زمینیان را
بِاَلْوانِ الْعَذابِ سُبْحانَ الْحَنّانِ الْمَنّانِ سُبْحانَ الرَّؤُفِ الرَّحیمِ
به عذاب رنگارنگ منزه است احسان بخش پرنعمت منزه است خداى رؤ ف مهربان
سُبْحانَ الْجَبّارِ الْجَوادِ سُبْحانَ الْکَریمِ الْحَلیمِ سُبْحانَ الْبَصیرِ
منزه است خداى مقتدر بخشنده منزه است (خداى ) بزرگوار بردبار منزه است (خداى ) بیناى
الْعَلیمِ سُبْحانَ الْبَصیرِ الْواسِعِ سُبْحانَ اللّهِ عَلى اِقْبالِ النَّهارِ
دانا منزه است بیناى وسعت بخش منزه است خدا هنگام آمدن روز
سُبْحانَ اللّهِ عَلى اِدْبارِ النَّهارِ سُبْحانَ اللّهِ عَلى اِدْبارِ اللَّیْلِ واِقْبالِ
منزه است خدا هنگام رفتن روز منزه است خدا در وقت رفتن شب و آمدن
النَّهارِ وَلَهُ الْحَمْدُ وَالْمَجْدُ وَالْعَظَمهُ وَالْکِبرِیاَّءُ مَعَ کُلِّ نَفَسٍ وَکُلِّ
روز و از آن او است ستایش و شوکت و بزرگى و کبریاء با هر نفس کشیدن و هر
طَرْفَهِ عَیْنٍ وَکُلِّ لَمْحَهٍ سَبَقَ فى عِلْمِهِ سُبْحانَکَ مِلاَ ما اَحْصى
چشم به هم زدن و هر اشاره اى که در علم او گذشته است منزهى تو به پُرى آنچه کتاب
کِتابُکَ سُبْحانَکَ زِنَهَ عَرْشِکَ سُبْحانَکَ سُبْحانَکَ سُبْحانَکَ
تو احصاء کند منزهى تو هموزن عرشت منزهى تو . . . . . . . . . . . .
و بدانکه علماء فرموده اند که اگر نیّت روزه را بعد از سُحُور بکند بهتر است و از اوّل شب تا به آخر شب نیّت مى توان کرد و همین که مى داند و قصد دارد که فردا از براى خدا روزه مى گیرد وامساک از مفطرات مى کند بس ‍ است و شایسته است که در سَحَرها نماز شب را ترک نکند و تهجّد بعمل آورد.
منبع: مفاتیح الجنان