1.
قالَ أبا عَبْدِ اللهِ – عَلَیْهِ السَّلامُ – : إنَّ وِلایَتَنا وَلایَهُ اللهِ
عَزَّ وَ جَلَّ الَّتِی لَمْ یُبْعَثْ نَبِیٌّ قَطُّ إلّا بِها.

«امالی مفید، ص 142»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: همانا ولایت ما ولایت خدا است، ولایتی که
هیچ پیامبری جز با آن مبعوث نگشته است.

2. عَنِ النَّبیِّ – صَلَّی
اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – قالَ: مَنْ ماتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ ماتَ
مَیْتَهً جاهِلِیَّهً.

«وسائل الشیعه، ج 16، ص 246»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: کسی که بمیرد و امام زمان خویش
را نشناخته باشد، در واقع به مرگ جاهلیّت مرده است.

3. قالَ الامام أبو جَعْفَر – عَلَیْهِ
السَّلامُ – : إنّما یَعْرِفُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ یَعْبُدُهُ مَنْ عَرَفَ
إمامَهُ مِنّا أهْلَ الْبَیْتِ وَ مَنْ لا یَعْرِفُ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ (لا) یَعْرِفُ
الإمامَ مِنّا أهْلَ الْبَیْتِ فَإنَّما یَعْرِفُ وَ یَعْبُدُ غَیْرَ اللهِ هکذا
والله ضلالاً.

«الکافی، ج 1، ص 181»

امام باقر – علیه السلام – فرمود: البته کسی خدا را شناخت و عبادت کرد که
خدا و امام خود را که از ما أهل بیت است شناخته باشد و کسی که امام خود از خاندان
ما أهل بیت را نشناخته باشد، کسی غیر از خدا را شناخته و عبادت کرده است و قسم به
خدا چنین فردی گمراه است.

4. عَن الامام علی – عَلَیْهِ
السَّلامُ – فِی بَیانِ قَوْلِهِ تَعالی «وَ مَن یُؤْتَ الْحِکْمَهَ فَقَدْ أُوتِی
خَیْرًا کَثِیرًا» (بقره/269) قالَ: هِیَ طاعهُ اللهِ وَ مَعْرِفَهِ الْاِمامِ.

«الکافی، ج 1، ص 185»

أمیر المؤمنین – علیه السلام – در تفسیر آیه «به هر کس حکمت داده شود، خیر
فراوانی داده شده است» فرمود: مراد از حکمت، بندگی خدا و شناختن امام است.

5. عَنْ أبِی بَصِیرٍ قالَ: قُلْتُ
جُعِلْتُ فِداک أرأیْتَ الرَّادَّ عَلَیَّ هذا الأمْرَ فَهُوَ کالرّادِّ عَلَیْکمْ؟
فَقالَ: یا أبا مُحَمَّدٍ مَنْ رَدَّ عَلَیْک هذا الْأمْرَ فَهُوَ کالرّادِ علی
رَسُولِ اللهِ صلّی الله عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلی اللهِ تَبارَک وَ تَعالی.

«نور الثقلین، ج 1، ص 409»

ابو بصیر گوید: به امام عرض کردم جانم به فدایت آیا به نظر شما هر کس امر
امامت را انکار کند شما را رد کرده است؟ امام فرمود: ای أبا محمد (کنیه ابو بصیر)
هرکس امر امامت را نپذیرد، او همانند کسی است که رسول خدا و خداوند تبارک و تعالی
را رد کرده است.

6. قالَ رَسُولُ اللهِ – صلی
الله علیه و آله – : إنَّ أئِمَّتکمْ وَفْدُکمْ إلی اللهِ فَانْظُرُوا مَنْ
تُوفِدُونَ فِی دِینِکمْ وَ صَلاتِکمْ.

«بحار الأنوار، ج 85، ص 86»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: امامان شما، پیشوا و راهنمایان
شما به سوی خدایند، پس دقت کنید که چه کسی را در امر دین و نمازتان به عنوان
راهنما و رهبر انتخاب می کنید.

7. عَنْ أمِیرِ الْمُؤمِنِینَ –
عَلَیْهِ السَّلامُ – قالَ: وَ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِلْعِلْمِ أهْلاً وَ فَرَضَ
عَلی الْعِبادِ طاعَتَهُمْ بِقَوْلِهِ: «و آتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أبْوابِها» وَ
الْبُیُوتُ هِی بُیُوت العلْمِ الَّذی إسْتَوْدَعَتْهُ الأنبِیاءُ وَ أبْوابِها
أوْصیاؤُهُمْ.

«نور الثقلین، ج 1، ص 177»

امیر المؤمنین – علیه السلام – فرمود: خداوند برای «علم» جایگاهی مناسب
مقرر داشته است و بر بندگانش اطاعت از آن را واجب گردانده و فرموده: از درب خانه
داخل شوید و منظور از بیوت خانه های علم است که به انبیاء داده شده و أبواب آن
اوصیاء آن ها هستند.

8. عَنِ النَّبِیِّ – صَلَّی
اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – قالَ: لا یُحِبُّک إلّا طاهِرُ الْوِلادَهِ وَ لا
یُبْغِضُک إلّا خَبِیثُ الْوِلادَهِ.

«بحار الأنوار، ج 28، ص 100»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: … (یا علی) دوست نمی دارد تو
را مگر شخص حلال زاده و دشمن نمی دارد تو را مگر کسی که ولادتش ناپاک باشد.

9. عَنْ أبی عَبْدِ اللهِ – عَلَیْهِ
السَّلامُ – قالَ: لَوْ بَقِیَتْ الْاَرْضُ بِغَیْرِ إمامٍ ساعَهً لَساخَتْ.

«نور الثقلین، ج 4، ص 369»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: اگر زمین لحظه ای بدون حجت الهی باشد، نابود
می گردد.

10. عَنْ جابِرِ بْنِ یَزِیدٍ
الْجُعْفِیِّ قالَ: قُلْتُ لِأبِی جَعْفَرٍ، مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْباقِرِ – عَلَیْهِ
السَّلامُ – : لأیِّ شَیْءٍ یُحْتاجُ إلی النَّبِیِّ وَ الْإمامِ؟ فَقالَ: لِبَقاءِ
الْعالَمِ عَلی صَلاحِهِ وَ ذلِک إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَرْفَعُ الْعَذابَ
عَنْ أهْلِ الْأرْضِ … .

«علل الشّرایع، ج 1، ص 123»

جابر بن یزید جعفی می گوید: از امام باقر علیه السلام پرسیدم چرا به پیامبر
و امام نیاز داریم؟ حضرت فرمود: برای آن که عالم به حالت صلاح خود باقی بماند و تا
وقتی پیامبر یا امام در بین مردم باشند خداوند عز و جل اهل زمین را عذاب نمی کند
… .

11. عَنْ أبِی عَبْدِ اللهِ – عَلَیْهِ
السَّلامُ – فِی قَوْلِهِ «إِنَّ هَذَا الْقُرْءَانَ یَهْدِی لِلَّتِی هِی
أَقْوَمُ» (الاسراء/9)، قالَ: یَهْدِی إلی الإمامِ.

«نور الثقلین، ج 3، ص 140»

امام صادق – علیه السلام – در تفسیر آیه «این قرآن به راهی که استوارترین
راههاست هدایت می کند» فرمود: انسان را به سوی امام هدایت می کند.

12. عَنْ أبِی حَمْزَهَ
الثُّمالِیِّ عَنَ الْإمامِ الْباقِرِ – عَلَیْهِ السَّلامُ – قالَ: إنَّما
یَعْبُدُ اللهَ مَنْ یَعْرِفُ اللهَ … قلت جُعِلتُ فِداک فَما مَعْرِفَهُ اللهِ؟
قالَ: تَصْدِیقُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تَصْدِیقُ رَسُولِ اللهِ وَ مُوالاه
عَلِیٍّ وَ الأیْتِمام بِهِ … .

«الکافی، ج 1، ص 180»

ابو حمزه ثمالی می گوید: امام باقر – علیه السلام – فرمود: کسی می تواند
خدا پرست باشد که خدا را شناخته باشد و کسی که خدا را نشناخت در گمراهی به عبادت
پرداخته است، به امام عرضه داشتم که فدایت شوم، شناخت خدا چگونه است؟ امام فرمود:
تصدیق خدا و رسول خدا و التزام به ولایت علی و پیروی از او و سایر ائمه هدی و
همچنین بیزاری از دشمنان آنان به سوی خدای عز و جل و خدا این گونه شناخته می شود.

13. عَنْ أبِی عَبْدِ اللهِ – عَلَیْهِ
السَّلامُ – فی قَولِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَهَ عَلَی
السَّمَوَ تِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن …» (احزاب/72) قال: هِیَ
وَلایَهُ أمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ – عَلَیْهِ السَّلامُ -.

«نور الثقلین، ج 4، ص 312»

امام صادق – علیه السلام – در تفسیر آیه «ما امانت را بر آسمان ها و زمین و
کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن
را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود» فرمود: امانت، ولایت امیر المؤمنین –
عَلَیْهِ السَّلامُ – است.

14. عَن الامام علی – عَلَیْهِ
السَّلامُ – قالَ: إنَّ الأئِمَّهَ مِنْ قُرَیْشٍ غُرِسُوا فِی هذا البَطْنِ مِنْ
هاشِمٍ لا تَصْلَحُ عَلی سِواهُمْ وَ لا تَصْلَحُ الْوُلاهُ مِنْ غَیْرِهِمْ.

«نهج البلاغه، خطبه 144»

امیر المؤمنین – علیه السلام – فرمود: همانا امامان (بعد از پیامبر) از
قریش اند و درخت وجودشان در سرزمین این تیره از بنی هاشم غرس شده، این مقام در خور
دیگران نیست و رهبران دیگر شایستگی این مقام را ندارند.

15. عَنِ الْإمامِ السَّجادِ – عَلَیْهِ
السَّلامُ – قالَ: الإمامُ مِنّا لا یَکونُ إلّا مَعْصُوماً.

«معانی الاخبار، ج 1، ص 132»

امام سجّاد – علیه السلام – فرمود: امام از ماست و امام نمی باشد مگر معصوم.

16. عن ابی عبدالله – علیه
السلام – قال: إذا أرادَ الاِمام ان یعلم شَیْئاً أعْلَمَهُ اللهُ ذلِک.

«الکافی، ج 1، ص 258»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: هنگامی که امام اراده کند تا به چیزی
آگاه بشود، خداوند متعال وی را نسبت به آن چیز آگاه می سازد.

17. عَنْ أبِی حَمْزَهِ
الْثُّمالِی قالَ: قالَ لَنا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ زَیْنُ الْعابِدِینَ – عَلَیْهِ
السَّلامُ – : أیُّ الْبقاعِ أفْضَلُ؟ فَقُلْتُ … یصوم نهاراً و یقوم لیلاً فی
ذلک المقام ثم لقی الله عزوجل بغیر ولایتنا لم ینتفع بذلک شیئاً.

«ثواب الاعمال، ص 45»

ابوحمزه ثمالی می گوید: امام سجاد – علیه السلام – از من پرسید: برترین
مکان کجاست؟ گفتم خدا و رسول او داناترند، امام – علیه السلام – فرمود: برترین
مکان مابین رکن و مقام (ابراهیم – علیه السلام -) است و اگر کسی به درازی عمر نوح
زندگی کند و تمام روزها را روزه دار و شب ها را در آن مکان، در نماز باشد ولی به
غیر ولایت ما از دنیا برود، اعمال او هیچ سودی برایش نخواهد داشت.

18. قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّی
اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – : لا تَزُولُ قَدَما عَبْدٍ یَوْمَ الْقِیامَهِ حَتّی
یُسْألُ عَنْ أربَعٍ عَنْ عُمْرِهِ فِیما أفْناهُ وَ عَنْ شَبابِهِ فِیما أبْلاهُ
وَ عَنْ مالِهِ مِنْ أیْنَ اِکتَسَبَهُ وَ فِیما أنْفَقَهُ، وَ عَنْ حُبِّنا أهْلَ
الْبَیْتِ.

«بحار الأنوار، ج 7، ص 258»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: بنده خدا در قیامت قدم از قدم
بر نمی دارد جز آن که از چهار چیز سؤال می شود: از عمر او سؤال می شود که چگونه و
در چه راهی آن را از دست داده است، از جوانی او می پرسند که در چه راهی آن را به
فرسودگی رسانده است، از ثروت او که از چه راهی به دست آورده و در چه راهی آن را
خرج نموده است و نیز از محبت و دوستی ما سؤال می شود.

19. عَن الامام الصادق – عَلَیْهِ
السَّلامُ – قالَ: ثَلاثَهٌ هُنَّ فَخْرُ الْمُؤْمِنِ و زِینه فِی الدُّنْیا و
الْآخِرَهِ الصَّلاهُ فِی آخِرِ الَّیْلِ وَ یَأسُهُ مِمّا فِی أیْدِی النّاسِ وَ
وَلایَهُ الإمامِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ – عَلَیْهِم السَّلامُ -.

«أمالی صدوق، ص 544»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: سه چیز مایه افتخار و برتری انسان مؤمن و
نیز زینت دنیا و آخرت او است: نماز شب، مأیوس بودن از آن چه در دستان مردم است و
پذیرفتن ولایت و رهبری آل محمد – صلی الله علیه و آله -.

20. عَنْ أبِی عَبْدِ اللهِ – عَلَیْهِ
السَّلامُ – قالَ: لَمَّا أرادَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ أنْ یَخْلُقَ الْخَلْقَ
خَلَقَهُمْ وَ نَشَرَهُمْ بَیْنَ یَدَیْهِ ثُمَّ قالَ لَهُمْ مَنْ رَبُّکمْ؟
فَأوَّلُ مَنْ نَطَقَ رَسُولُ اللهِ و أمِیرُ الْمُؤمِنِینَ وَالْأئِمَّهُ – عَلَیْهِم
السَّلامُ -. فَقالُوا أنْتَ ربنا.

«علل الشرایع، ج 1، ص 118»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: هنگامی که خداوند اراده خلق مخلوقات را
کرد، ایشان را خلق کرد و در برابر خود پراکنده ساخت، سپس پرسید خدای شما کیست؟
اولین کسانی که جواب دادند، رسول الله و امیرالمؤمنین و ائمه بودند که گفتند: تویی
پروردگار ما.

21. عَن الامام الصادق – عَلَیْهِ
السَّلامُ – فِی قَوْلِهِ تَعالی «مِّنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا
عَهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَی …» (الاحزاب/23) قال: و اللهِ
ما عَنی غَیْرَکمْ إذا وَفَّیْتُمْ بِما أخَذَ عَلَیْکمْ مِیثاقَکمْ مِنْ
وَلایَتِنا … .

«بحار الأنوار، ج 47، ص 391»

امام صادق – علیه السلام – در تفسیر آیه «از میان مؤمنان کسانی هستند که بر
سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده اند، بعضی پیمان خود را به آخر بردند و
بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تبدیل و تغییری در پیمان خود راه ندادند» فرمود: به
خدا سوگند مراد آیه جز شما نیست زیرا شما به میثاق الهی در باب ولایت ما وفا کردید
و تغییری در آن پیمان ایجاد ننمودید که اگر میثاق را تغییر می دادید خداوند شما را
سرزنش می کرد، چنان که دیگران را سرزنش کرد و فرمود: ما، در بسیاری از ایشان عهدی
نیافتیم و اکثر ایشان را فاسق یافتیم.

22. عَنْ ابْنِ مَسْعُودٍ قالَ:
قالَ لی رَسُول اللهِ – صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – : لَمّا اُسْرِیَ بِی إلی
السّماءِ إذاً مَلِک قَدْ أتانِی فَقالَ لِی یا مُحَمَّدُ! سَلْ مَنْ أرْسَلنا
قَبْلَک قُلْتُ یا مَعاشِرَ النّاسِ وَ النَّبِیینَ عَلی ما بَعَثَکمْ اللهُ
قَبلی؟ قالوُا: عَلی ولایتِک یا محمدُ و ولایهِ علیِّ بن ابی طالب.

«بشاره المصطفی، ص 201»

ابن مسعود گفت: پیامبر به من فرمود: هنگامی که در آسمان سیر کردم (در معراج)
یکی از فرشتگان به پیش من آمد و گفت یا رسول الله پرسش خویش را با آن ها که قبل از
شما مبعوث گشته اند در میان گذار! و من گفتم ای گروه مردم و پیامبران (سلف) بر چه
چیزی خداوند متعال شما را مبعوث ساخته است؟ پاسخ دادند: بر ولایت تو ای محمد و
ولایت علی ابن ابی طالب.

23. قال الامام ابو جعفر – عَلَیْهِ
السَّلامُ – : إنَّما یُحِبُّنا مِنَ العَرَبِ وَ الْعَجَمِ أهلُ الْبُیُوتاتِ وَ
ذُوُو الشَّرَفِ وَ کلُّ مَوْلُودٍ صَحیحٍ وَ إنمّا یُبْغِضُنا مِنْ هؤُلاءِ کلُّ
مَدَنّسٍ مُطَّرَدٍ.

«بحار الأنوار، ج 27، ص 149»

امام باقر – علیه السلام – فرمود: از میان عرب و عجم فقط انسان های اصیل و
با شرافت و هر کسی که به گونه ای صحیح متولد گردد ما را دوست می دارند و از میان
آنان فقط کسانی که آلوده و مطرود باشند بغض ما را دارند.

24. عَنْ أبِی عَبْدِ الله – عَلَیْهِ
السَّلامُ – فِی قَوْل اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ «إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ
الطَّیِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّلِحُ یَرْفَعُهُ» (فاطر/10) قالَ: وَلایَتَنا أهْلَ
الْبَیْتِ (و أهْوی بِیَدِهِ إلی صَدْرِهِ) فَمَنْ لَمْ یَتَوَلَّنا لَمْ یَرْفَعِ
الله لَهُ عَمَلاً.

«نور الثقلین، ج 4، ص 353»

امام صادق – علیه السلام – در تفسیر آیه «سخنان پاکیزه به سوی او (خدا)
صعود می کند و عمل صالح را بالا می برد» فرمود: ولایت ما اهل بیت مایه عروج عمل
است (و سپس به سینه خود اشاره کرد و) فرمود: کسی که ولایت ما را ندارد، خداوند هیچ
عملی را از او بالا نمی برد.

25. عَنِ النَّبِیِّ – صَلَّی
اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – قالَ: لِکلِّ شَیْءٍ جَوازٌ وَ جَوازُ الصِّراطِ حُبُّ
عَلِیِّ بْنِ أبِی طالِبٍ.

«بحار الأنوار، ج 39، ص 202»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: برای (عبور از) هر چیزی، جوازی
لازم است و جواز گذشتن از «صراط»، محبت و عشق به علی بن أبی طالب است.

26. عَنْ جابِرِ قالَ: سَمِعْتُ
أبا جَعْفَرٍ – عَلَیْهِ السَّلامُ – یَقُولُ: إنّما یَعْرِفُ اللهُ عَزَّ وَ
جَلَّ وَ یَعْبُدُهُ مَنْ عَرَفَ إمامَهُ مِنّا أهْلَ الْبَیْتِ وَ مَنْ لا
یَعْرِفُ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ (لا) یَعْرِفُ الإمامَ مِنّا أهْلَ الْبَیْتِ
فَإنَّما یَعْرِفُ وَ یَعْبُدُ غَیْرَ اللهِ هکذا والله ضلالاً.

«الکافی، ج 1، ص 181»

جابر می گوید: از امام باقر – علیه السلام – شنیدم که می فرمود: البته کسی
خدا را شناخت و عبادت کرد که خدا و امام خود را که از ما أهل بیت است شناخته باشد
و کسی که امام خود از خاندان ما أهل بیت را نشناخته باشد، کسی غیر از خدا را
شناخته و عبادت کرده است و قسم به خدا چنین فردی گمراه است.

27. عَنِ النَّبِیِّ – صَلَّی
اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – قالَ: مَنْ ماتَ عَلی حُبِّ آلِ مُحِمَّدٍ ماتَ
مَغْفُوراً لَهُ.

«مستدرک سفینه البحار، ج 2، ص 161»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: کسی که با حب و دوستی به آل
محمد بمیرد، مورد آمرزش و غفران الهی قرار می گیرد.

28. قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّی
اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – : ألْزِمُوا مَوَدَّتَنا أهْلَ الْبَیْتِ فَإنَّهُ مَنْ
لَقی اللهَ وَ هُوَ یُحِبُّنا دَخَلَ الْجَنَّهَ بِشَفاعَتِنا وَ الَّذِی نَفْسِی
بِیَدِهِ لا یَنْفَعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ إلّا بِمَعْرِفَتِهِ بِحَقِّنا.

«امالی مفید، ص 43»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: به محبت و عشق به ما اهل بیت
روی بیاورید زیرا کسی که خدا را با چنین خصلتی ملاقات کند داخل بهشت گردد و از
شفاعت ما برخوردار شود، قسم به خدایی که جانم در دست او است جز با معرفت به حق ما،
هیچ کس از عمل خود بهر ه ای نخواهد برد.

29. قالَ أمیرِ الْمُؤمِنِینَ –
عَلَیْهِ السَّلامُ – : وَ ما هَلَک مِنَ الاُمَّهِ إلّا النّاصِبِینَ وَ الْکافِرینَ
وَ الْجاحِدینَ وَ الْمعانِدینَ قالَ: فَأمّا مَنْ تَمَسَّک بِالتُّوحیدِ وَ
الْاِقْرارِ بِمُحَمَّدٍ – صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – وَ الْاِسْلامِ … .

«مستدرک سفینه البحار، ج 6، ص 468»

أمیر المؤمنین – علیه السلام – فرمود: از میان مردم مسلمان، کسی به هلاکت نمی
رسد مگر اینکه از ناصبیان و کافران و انکار کنندگان و معاندان باشند. و افزود: و
امّا کسی که به توحید، تمسّک جوید و به پیامبر اسلام و حقانیت دین اسلام اعتراف
داشته باشد و همچنان در این عقیده باقی بوده و خارج نگردد و ظالمین به ما اهل بیت
را پشتیبانی نکند و برابر ما کینه و عداوت نورزد، اگر در تشخیص آن که خلیفه رسول
الله کیست، در تردید قرار گیرد و «ولایت ما أهل بیت» را در نیابد و البته با ما
اظهار دشمنی نداشته باشد، این انسان مسلمان مستضعف خواهد بود که امید رحمت و مغفرت
برای او هست و او فقط باید نگران گناهانش باشد.

30. عَنْ أبی عَبْدِ الله عَنْ
قَوْلِهِ تَعالی «هُنَالِکَ الْوَلَیَهُ لِلَّهِ الْحَقِّ» (کهف/44)، قالَ: ولایهُ
أمیرِ الْمُؤمِنیِنَ.

«نور الثقلین، ج 3، ص 262»

امام صادق – علیه السلام – در تفسیر آیه «در آنجا ثابت شد که ولایت از آن
خداوند بر حق است»، فرمود: مراد (از ولایت خدا) ولایت امیر المؤمنین است.

31. قالَ أمِیرِ الْمُؤمِنِینَ
– عَلَیْهِ السَّلامُ – : وَ إنِّی النَّباءُ الْعَظِیمُ.

«نور الثقلین، ج 5، ص 491»

علی – علیه السلام – فرمود: و مقصود از نبأ عظیم (در سوره نباء) من هستم.

32. قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّی
اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – : عَلِیُّ بْنُ أبِی طالِبٍ أقْدَمُ اُمَّتِی سِلْماً وَ
أکثَرُهُمْ عِلْماً وَ أَصَحُّهُمْ دِیناً وَ أفْضَلُهُمْ یَقِیناً و أحْلَمُهُمْ
حِلْماً وَ أسْمَحُهُمْ کفّاً وَ هُوَ الْاِمامُ وَ الْخَلِیفَهُ بَعْدِی.

«أمالی صدوق، ص 8»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: علی بن ابی طالب پیشگام امت من
در گرویدن به اسلام است و علم و دانش او از همه بیشتر و دین او از همه کاملتر و
یقین او از همه برتر و حلم او از همه بیشتر و دست او از همه بخشنده تر است و او
امام و خلیفه پس از من است.

33. قالَ رَسُولُ اللهِ – صَلَّی
اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – : مَنْ اَنْکرَ إمامَهَ عَلِیٍّ بَعْدِی کمَنْ أنْکرَ
نُبُوَّتِی فِی حَیوتِی وَ مَنْ أنْکرَ نُبُوَّتِی کانَ کمَنْ أنْکرَ رُبُوبِیَّهَ
رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.

«أمالی صدوق، ص 656»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: کسی که امامت علی را بعد از من
انکار کند، نبوت مرا انکار کرده است و کسی که نبوت مرا انکار کند، ربوبیت پروردگار
را انکار کرده است.

34. عَنْ أبِی عَبْدِ اللهِ – عَلَیْهِ
السَّلامُ – قالَ: اُمِرَ النّاسُ بِمَعْرِفَتِنا وَ الرَّدِّ إلَینا وَ
التَّسْلیمِ لَنا، ثُمَّ قالَ: وَ إنْ صامُوا وَ صَلُّوا وَ شَهِدُوا أنْ لا إله
إلّا اللهُ وَ جَعَلُوا فِی إنْفُسِهِمْ أنْ لا یَرُدُّوا إلَیْنا کانُوا بِذلِک
مُشْرِکینَ.

«الکافی، ج 2، ص 398»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: مردم مأمورند تا ما را بشناسند و به سوی
ما بازگردند و تسلیم ما باشند. سپس فرمود: و در غیر این صورت اگر به سوی ما باز
نگردند و از ما پیروی نکنند، هر چند که روزه بدارند و نماز بخوانند و به یگانگی
خداوند اقرار نمایند، در شمار مشرکین خواهند بود.

35. عَنِ النَّبِیِّ – صَلَّی
اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه – قالَ: یا عَلِیُّ لِکلِّ شَئٍ أساسٌ و أساسُ الاِسْلامِ
حُبُّنا أهْلَ الْبَیْتِ.

«الکافی، ج 2، ص 46»

پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله – فرمود: یا علی برای هر چیز پایه و
اساسی است و اساس اسلام حب و دوستی نسبت به ما اهل بیت (عصمت و طهارت) است.

36. قالَ الامام العسکری – عَلَیْهِ
السَّلامُ – : قال الله تعالی یا آدَمُ إنَّما اَمَرْتُ الْمَلائِکهَ بِتَعْظیمِک
بِالسُّجُودِ لَک إذْ کنْتَ وِعاءً لِهذِهِ الْأنْوارِ.

«تفسیر الامام العسکری، ص 225»

امام حسن عسکری – علیه السلام – فرمود: خداوند متعال به آدم گفت: ای آدم به
این دلیل به ملائکه امر کردم تا به عنوان عظمت تو در برابرت سجده کنند که وجود تو
ظرف این انوار (نور اهل بیت) است.

37. عَن الامام الباقر – عَلَیْهِ
السَّلامُ – قالَ: یا سدیْرُ إنَّما اُمِرَ النَّاسُ أنْ یَأتُوا هذا الأحْجارَ
فَیَطُوفُوا بِها ثُمَّ یأتُوا فَیُعْلَمُونا وِلایَتَهُمْ لَنا … .

«بحار الأنوار، ج 47، ص 364»

امام باقر – علیه السلام – فرمود: ای سدیر! همانا مردم مأموریت یافته اند
به دیدار این بیت سنگی بشتابند و بر گرد آن طواف کنند، سپس به نزد ما بیایند و
ولایت خود را نسبت به ما اعلام کنند و این همان گفتار خداوند است که فرمود: کسی که
توبه کند و به عمل صالح بپردازد را می بخشم و او هدایت یافته است، سپس حضرت با دست
به سینه خود اشاره کرد و فرمود: به سوی ولایت ما (هدایت یافته است).