1. قال رسول الله – صلی الله
علیه و آله – : الوصیه حق علی کل مسلم.
«وسائل الشیعه، ج 13، ص 352»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: وصیت کردن، وظیفه هر مسلمانی
است.
2. قال رسول الله – صلی الله
علیه و آله – : ما ینبغی لامرئ مسلم أن یبیت لیله إلا و وصیته تحت رأسه.
«بحار الأنوار، ج 103، ص 194»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: بر هیچ مسلمانی سزاوار نیست که
شبی را سپری کند، مگر این که وصیتش زیر سرش باشد.
3. قال الإمام علی – علیه
السلام – : الحیف فی الوصیه من الکبائر.
«من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 184»
امام علی – علیه السلام – فرمود: ستم و حق کشی در وصیت، از گناهان کبیره
است.
4. قال رسول الله – صلی الله
علیه و آله – : إن الله لم یرض بملک مقرب و لا نبی مرسل حتی تولی قسم الترکات و أعطی
کل ذی حق حقه.
«مجمع البیان، ج 3، ص 23»
رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: خداوند راضی نشد که کار تعیین ارث
را به فرشته ای مقرب یا پیامبری مرسل واگذارد، بلکه موضوع تقسیم ما ترک را شخصاً
به عهده گرفت و حق هر حقداری را به او داد.
5. قال الإمام الصادق – علیه
السلام – (لما سئل عن عله إعطاء الذکر مثل حظ الانثیین): إن المرأه لیس علیها جهاد
و لا نفقه و لا معقله، وإنما ذلک علی الرجال.
«الکافی، ج 7، ص 85»
امام صادق – علیه السلام – (در پاسخ به این سؤال که چرا سهم الارث مرد دو
برابر زن است)، فرمود: چون بر زن نه جهادی واجب است، نه نفقه ای و نه پرداخت دیه
ای (در مورد عاقله)، بلکه این ها بر عهده مردها گذاشته شده است.
6. قال الإمام الرضا – علیه
السلام – (لما سئل عن عله إعطاء الذکر مثل حظ الانثیین): عله إعطاء النساء نصف ما
یعطی الرجال من المیراث لأن المرأه إذا تزوجت أخذت و الرجل یعطی … .
«عیون أخبار الرضا – علیه السلام -، ج 2، ص 98»
امام رضا – علیه السلام – (در پاسخ به این سؤال که چرا سهم الارث مرد دو
برابر زن است)، فرمود: علت این که از میراث به زنان نصف سهم مردها داده می شود این
است که زن چون ازدواج کند، می گیرد ولی مرد دهنده دست به همین جهت بر سهم مردها
افزوده شده است. و علت دیگر این که سهم مرد دو برابر سهم زن می باشد، این است که
زن اگر احتیاج پیدا کند تحت کفالت مرد است و مرد مکلف است امور معاش او را تأمین
کند و نفقه اش را بپردازد، اما زن نه مکلف است معاش مرد را تأمین کند و نه در
صورتی که مرد محتاج شود، وظیفه دارد نفقه ی او را بپردازد.
7. قال رسول الله – صلی الله
علیه و آله – : لا میراث للقاتل.
«الکافی، ج 7، ص 141»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: میراثی برای قاتل نیست.
8. قال الإمام الصادق – علیه
السلام – : المسلم یحجب الکافر و یرثه، و الکافر لایحجب المؤمن و لا یرثه.
«الکافی، ج 7، ص 143»
امام صادق – علیه السلام – فرمود: مسلمان مانع کافر (از ارث) می شود، ولی
از او ارث می برد و کافر نه مانع مؤمن می شود و نه از او ارث می برد.
9. قال الإمام علی – علیه
السلام – : یابن آدم! کن وصی نفسک فی مالک، و اعمل فیه ما تؤثر أن یعمل فیه من
بعدک.
«نهج البلاغه، حکمت 254»
امام علی – علیه السلام – فرمود: ای پسر آدم، وصی خودت در مال و دارایی
خویش باش و با آن چنان کن که ترجیح می دهی پس از تو با آن چنان شود.
10. قال الإمام الصادق – علیه
السلام – : من أوصی بالثلث فقد أضر بالورثه، و الوصیه بالخمس و الربع أفضل من
الوصیه بالثلث.
«الکافی، ج 7، ص 11»
امام صادق – علیه السلام – فرمود: هر که به یک سوم (دارایی اش) وصیت کند به
وارثان ضرر زده است و وصیت کردن به یک پنجم و یک چهارم، از وصیت به یک سوم افضل
است.
11. قال الإمام الباقر –
علیه السلام – : من لم یوص عند موته لذوی قرابته ممن لایرثه فقد ختم عمله بمعصیه.
«تهذیب الأحکام، ج 9، ص 174»
امام باقر – علیه السلام – فرمود: هر کس در هنگام مرگ خود برای خویشاوندانش
که از او ارث نمی برند وصیت نکند، عمل خود را به معصیتی ختم کرده است.
12. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : من لم یحسن الوصیه عند موته کان نقصا فی عقله ومروته.
«فلاح السائل، ص 66»
رسول خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس در هنگام فوت خود، وصیت را
نیکو نشمارد (اهمیت ندهد) ، این کار نقصی در عقل و جوانمردی اوست.
13. قال الإمام علی – علیه
السلام – : ما ابالی أضررت بولدی أو سرقتهم ذلک المال.
«من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 183»
امام علی – علیه السلام – فرمود: از نظر من تفاوتی ندارد که در وصیت،
فرزندانم را متضرر کنم یا آن مال را از آنان بدزدم.
14. قال الإمام علی – علیه
السلام – : من أوصی و لم یحف و لم یضار کان کمن تصدق به فی حیاته.
«الکافی، ج 7، ص 62»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس وصیت کند و (در وصیت خود)
ستم نکند و به (وارث) زیان وارد نیاورد، مانند کسی است که آن (مال مورد وصیت) را
در زمان حیات خود صدقه داده باشد.
15. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : الإضرار فی الوصیه من الکبائر.
«کنز العمال، ح 46069»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: ضرر زدن به (وارث) در وصیت از
گناهان کبیره است.
16. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : من مات علی وصیه مات علی سبیل و سنه، و مات علی تقی وشهاده، و
مات مغفورا له.
«کنز العمال، ح 46050»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هر کس با وصیتی بمیرد بر راه و
سنتی (از سنن پیامبر) مرده، بر پرهیزگاری و شهادتی مرده و آمرزیده مرده است.
17. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : إن الله تعالی تصدق علیکم عند وفاتکم بثلث أموالکم زیاده لکم
فی أعمالکم.
«کنز العمال، ح 46064»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: خدای متعال یک سوم اموال شما را
در هنگام وفاتتان به شما صدقه داده است تا بدین وسیله بر اعمال شما بیفزاید.
18. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : ولد زنالایرث ولا یورث.
«کنز العمال، ح 30447»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: زنازاده نه ارث می برد و نه کسی
از او ارث می برد.
19. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : المحروم من حرم الوصیه.
«کنز العمال، ح 46051»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: محروم کسی است که از وصیت کردن
محروم شود.
20. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : ما حق امرئ مسلم له شئ یرید أن یوصی فیه یبیت لیلتین إلا
وصیته مکتوبه عنده.
«کنز العمال، ح 46052»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: مسلمانی که مالی دارد و می
خواهد در آن وصیت کند، حق ندارد دو شب را سپری کند مگر این که وصیتش نوشته شده نزد
او باشد.
21. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : من قتل قتیلا فإنه لا یرث وإن لم یکن له وارث غیره، وإن کان
ولده أو والده.
«کنز العمال، ح 30432»
پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله – فرمود: هرکس دیگری را بکشد، ارث نمی
برد. اگر چه مقتول وارثی جز قاتل نداشته باشد و اگرچه (مقتول) فرزند او یا پدرش
باشد.
