حدیث (1) امام على علیه السلام :

اَعجَبُ ما فِى النسانِ قَلبُهُ وَ لَهُ مَوارِدُ مِنَ الحِکمَهِ وَ اَضدادٌ مِن خِلافِها فَاِن سَنَحَ لَهُ الرَّجاءُ اَذَ لَّهُ الطَّمَعُ وَ اِن هاجَ بِهِ الطَّمَعُ اَهلَکَهُ الحِرصُ وَ اِن مَلَکَهُ الیَأسُ قَتَلَهُ السَفُ… فَکُلُّ تَقصیرٍ بِهِ مُضِرٌّ وَ کُلُّ اِفراطٍ بِهِ مُفسِدٌ؛

شگفت‏ترین عضو انسان قلب اوست و قلب مایه هایى از حکمت و ضد حکمت دارد. اگر آرزو به آن دست دهد، طمع خوارش مى گرداند و اگر طمع در آن سر برکشد، حرص نابودش مى‏کند و اگر ناامیدى بر آن مسلّط شود، اندوه، او را مى‏کُشد… هر کوتاهى برایش زیانبار است و هر زیاده‏روى برایش تباهى آفرین.

(علل الشرایع، ص 109، ح 7)
حدیث (2) امام على علیه السلام :

اَلکَفُّ عَمّا فى أَیدِى النّاسِ عِفَّهٌ وَکِبَرُ هِمَّهٍ؛
طمع نداشتن به آنچه در نزد مردم است، (نشان) عزت نفس و بلند همتى است.

(غررالحکم، ج1، ص365، ح1387)
حدیث (3) امام على علیه السلام :

أَعظَمُ النّاسِ ذُلاًّ الطّامِعُ الحَریصُ المُریبُ؛
ذلیل ترین مردم، کسى است که طمعکار، حریص و وسوسه گر باشد.

(غررالحکم، ج2، ص 259، ح2549)
حدیث (4) امام على علیه السلام :

اَکثَرُ مَصَارعِ‌ العُقُولِ تَحتَ بُرُوقِ المَطَامِعِ؛

قربانگاه عقلها غالبا در پرتو طمعها است.

(محاضرات، ج1، ص251)
حدیث (5) امام على علیه السلام :

الطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ؛

طمع ورزى ، بردگیِ همیشگى است.

(نهج البلاغه، حکمت180)
حدیث (6) امام سجاد علیه السلام:

الخیرَ کُلُّهُ قَد اجتَمَعَ فی قَطعِ الطّمعِ عمّا فی أَیدِی النّاس؛

تمامیِ خیر و خوبی در بریدن طمع و چشم نداشتن به آنچه که در دستان مردم جمع شده، است.

(جهادالنفس، ص276)