نام صابئین دو بار در قرآن کربم آمده است[1] و در سوره ى حج، نام صابئین در کنار یهود، نصارى، مجوس و مشرکان آمده است: از این جا معلوم مى شود که آن ها غیر از چهار گروه مذکورند.
«صابئین» جمع «صابى» است و به کسانى گفته مى شود که افزون بر ایمان به خدا و معاد، خود را به حضرت یحیى(علیه السّلام) منسوب مى کنند. ایشان براى ستارگان، قدرت تدبیر قایل اند و بیشتر در کنار رودخانه ها و دریاها زندگى مى کنند. بیشتر گوشه گیر و منزوى هستند. آن ها افزون بر اعتقاد ویژه به ستارگان، معتقدند که باید غسل هاى متعددى را در تابستان و زمستان در رودخانه ها و آب هاى جارى انجام دهند.
هم اکنون نزدیک پنچ هزار نفر از این فرقه در خوزستان، در سواحل رود کارون، و قریب هشت هزار نفر در عراق، اطراف دجله و شهرهاى دیگر، سکونت دارند.[2] در تفسیر قمّى آمده است: صابئین نه مجوس هستند، نه یهود و نه نصارى و نه مسلمان، بلکه ستارگان و نجوم را عبادت مى کنند.[3] طبرسى در تفسیر «مجمع البیان» به نقل از قتاده، آورده است: « صابئین قومى هستند که عبادت نجوم در دین آن ها است. افزون بر این، به خدا و معاد و بعضى از پیامبران اعتقاد دارند. در حقیقت این ها ستاره پرست هستند.»

پی نوشت ها:
[1]. بقره: 2/62; «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هادُوا وَ النَّصارى وَ الصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ.» حج، 17؛ «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هادُوا وَ الصَّابِئِینَ وَ النَّصارى وَ الَْمجُوسَ وَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا إِنَّ اللَّهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ…»
[2]. تفسیر نور، ج 1، ص 151.
[3]. تفسیر قمى، ج 1، ص 48.