طبق آیات شریف قرآن، آینده جهان از آنِ دین اسلام و حاکمیت دین حق است[۱]؛ تمامی کره خاکی در اختیار بندگان صالح قرار می‌گیرد و حجت خدا و به همراهی مؤمنان صالح، به خلافت و حکومت می‌رسند.[۲] در این روزگار، دین مورد رضایت خدا (اسلام) پا برجا و برقرار می‌شود، احکام و معارف آن در سرتاسر جهان اجرا می‌گردد، امنیت و آرامش کامل برقرار می‌گردد، عوامل نا‌امنی و مظاهر ظلم و فساد از بین می‌رود و عبودیت و بندگی حقیقی به‌صورت عمومی تحقق می‌یابد.[۳] در آن روزگار طلایی، قرآن، نماز و مسجد جایگاه حقیقی خود را پیدا می‌کنند و تعلیم قرآن، به یک فرهنگ عمومی تبدیل می‌شود.
امام علی علیه‌السلام در روایتی فرموده است:
«گویا شیعیان خود را می‌بینم که در مسجد کوفه، خیمه‌ها زده و قرآن را بدان گونه که نازل شده به مردم می‌آموزند».[۴]

در واقع مسجد مکان تعلیم و تربیت دینی می‌شود و نماز که رکن اصلی‌ دین و بهترین نوع عبادت است، خالصانه انجام می‌شود. خداوند در تبیین آن روزگار می‌فرماید:
یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بی‌شَیْئاً.[۵] عبادت می‌کنند مرا و برای من چیزی را شریک قایل نمی‌شوند.

در آن دوران، زینت‌ها و بناهای اضافی مسجد از بین می‌رود، تا این مکان به‌درستی محل مناجات و عبادت باشد.
بهره‌وری از منافع مادی به بهترین حالت شکل می‌گیرد و برکات و نعمات آشکار می‌شود. البته منافع مادی در زمان ظهور دو مشخصه اصلی دارد:
الف. جامعه در آن عصر، فضیلت‌محور و ارزش‌مدار خواهد بود؛ ازاین‌رو از منافع مادی در راستای حیات معنوی استفاه شده و دنیا ابزار حرکت تکاملی و کسب سعادت خواهد بود.
ب. این منافع مادی به‌صورت صحیح در اختیار عموم قرار می‌گیرد و همه از آن بهره می‌برند و جامعه طبقاتی از بین خواهد رفت.

از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است که فرمود:
«هنگامی که قائم ما قیام کند… زمین، گنج‌های خود را بیرون ریخته و آشکار می‌کند؛ به‌گونه‌ای که مردم با چشم خود، آنها را می‌بینند. دارندگان زکات، سراغ کسی می‌روند که نیازمند باشد، تا زکاتشان را به او بدهند، ولی کسی یافت نمی‌شود و مردم از [کمک‌های دیگران] بی‌نیاز می‌شوند».[۶]

بر اساس روایات، در دوران حکومت امام زمان بهترین نوع زندگی به‌وجود می‌آید. او مردم را با خدا آشنا نموده و یاد خدا را در دل‌ها زنده می‌کند؛ آنان را خداترس می‌کند و سجایای اخلاقی را میان جوامع گسترش می‌دهد.
او عقل‌ها را کمال می‌بخشد. آن‌گاه انسان‌ها بدی را از خوبی باز می‌شناسند و به گرد زشتی‌ها نمی‌گردند. عصر حکومت آن حضرت، دوران کمال انسانی و عصر رهایی انسان‌ها از بند عبودیت نفس و رهایی از اطاعت شیطان است.
امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید:
«هنگامی که قائم ما قیام می‌کند، دستش را بر سر بندگان گذارد و عقول آنها را جمع ساخته و اخلاقشان را به کمال می‌رساند».[۷]

و نیز امام علی علیه‌السلام می‌فرماید:
«زمانی که مهدی ما قیام کند… کینه‌ها از سینه‌ها بیرون می‌رود».[۸]

پی‌نوشت‌ها
۱. توبه: ۳۲، ۳۳.
۲. انبیا: ۱۰۵.
۳. نور: ۵۵.
۴. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۳۶۴.
۵. نور: ۵۵.
۶. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۳۹۰.
۷. کافی، کلینی، ج۱، ص۲۵.
۸. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۳۱۶.