شخصى نقل کرد و گفت: «به مشهد مقدس مشرف شده بودم. دیدم شیخ حسنعلى نخودکی اصفهانى در زیر برف نماز مى‏خواندند. پس از چهار ساعت که برگشتم، دیدم برف در حال باریدن است و ایشان را در حالت رکوع دیدم که مقدار زیادى برف روى کمر ایشان جمع شده بود».
اما از سوى دیگر گفته ‏اند: «لحظات جان سپردن ایشان بسیار سخت بود. از او سؤال کردند: این حالت از شما عجیب است! با آن همه کراماتى که داشتید، چرا این گونه ‏اید؟
مرحوم شیخ در جواب گفته بود: براى من نیز تعجب داشت. لذا از موکلین قبض روح دلیل آن را سؤال کردم، گفتند: به جهت این است که دو بار در حرم مطهر حضرت رضا علیه السلام بلند خندیدى!».
«این‏گونه نیست که ورع یک یا چند مرحله داشته باشد، بلکه مراتب آن بسیار زیاد است و همگان به طور مستمر نیازمند تقویت روحِ پرهیزگارى در خود هستند.
…هیچ‏گاه از یک کودک چند ساله سؤال نمى‏شود: چرا با پاى کثیف روى فرش آمدى؟ این سؤال را از یک انسان کامل و عاقل مى‏پرسند، چرا که چنین رفتارى در شأن او نیست».