1-پیامبر صلى الله علیه و آله:

لا تَسُبُّوا الناسَ فَـتَـکتَسِبُوا العَداوَهَ بَینَهُم؛

به مردم ناسزا نگویید، که با این کار در میان آنها دشمن پیدا مى کنید.

کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص360، ح 3
2- امام باقر علیه السلام:

إِنَّ اللّه  عَز َّوَ جَلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَهِ بِلا رَفَثٍ؛

خداوند عزوجل دوست دارد کسى را که در میان جمع شوخى کند به شرط آن که ناسزا نگوید.

کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص663، ح4
3- امام صادق علیه السلام:

الفُحشُ و البَذاءُ و السَّلاطَهُ مِن النِّفاقِ؛

دشـنـامـگویى و بـد زبانى و دریـدگـى از (نشانه هاى) نفاق است.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 325 ، ح 10
4- امام علی علیه السلام:

ثَمَرَهُ التَّواضُعِ الَمحَبّهُ، ثَمَرَهُ الکِبرِ المَسَبَّهُ.

ثمره فروتنى دوستى است، ثمره تکبّر ناسزا (شنیدن) است.

عیون الحکم و المواعظ (للیثی) ص 209 ، ح 4192 و 4193
5- امام علی علیه السلام:

مَن عابَ عِیبَ، و مَن شَتَمَ اُجیبَ، و مَن غَرَسَ أشجارَ التُّقى اجتَنى ثِمارَ المُنى.

هر که عیبجویى کند، عیبجویى شود و هر که ناسزا گوید، پاسخ (ناسزا) شنود و هر که درختهاى تقوا بنشاند، میوه هاى آرزوها را بچیند.

کشف الغمّه(ط-القدیمه) ج 2، ص 346 – بحارالانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 79
6- پیامبر صلى الله علیه و آله:

سَبَّابُ الْمُؤْمِنِ کَالْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَکَه

ناسزاگوى به مؤمن همچون کسى است که در آستانه هلاکت باشد.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 359 ، ح 1
7- پیامبر صلى الله علیه و آله:

سِبَابُ الْمُؤْمِنِ فُسُوقٌ قِتَالُ الْمُؤْمِنِ کُفْرٌ أَکْلُ لَحْمِهِ مِنْ مَعْصِیَهِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حُرْمَهُ مَالِهِ کَحُرْمَهِ دَمِهِ.

ناسزاگفتن به مؤمن فسق است و جنگیدن با او کفر و خوردن گوشت او (غیبت کردن از وى) معصیت خداست و حرمت مالش مثل حرمت خونش است

من لا یحضره الفقیه ج 4 ، ص 377 ، ح 5781
8- پیامبر صلى الله علیه و آله:

لَا تَسُبُّوا الرِّیَاحَ فَإِنَّهَا مَأْمُورَهٌ وَ لَا تَسُبُّوا الْجِبَالَ وَ لَا السَّاعَاتِ وَ لَا الْأَیَّامَ وَ لَا اللَّیَالِیَ فَتَأْثَمُوا وَ تَرْجِعَ عَلَیْکُمْ.

به بادها ناسزا مگویید که آنها (از جانب خداوند) مأمورند و کوهها و لحظه ها و روزها و شبها را ناسزا نگویید که گنهکار مى شوید و به خودتان بر مى گردد.

علل الشرائع ج 2 ، ص 577، ح 1
9-پیامبر صلى الله علیه و آله:

لا تَسُبُّوا الناسَ فَتَکتَسِبُوا العَداوهَ بَینَهُم.

به مردم ناسزا مگویید که با این کار در میان آنها دشمن پیدا مى کنید.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 360، ح 3
10- امام علی علیه السلام:

مَهْلاً یا قَنبرُ! دَعْ شاتِمَکَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ و تُسخِطِ الشَّیطانَ و تُعاقِبْ عَدُوَّکَ، فَوَ الذی فَلَقَ الحَبَّهَ و بَرَأ النَّسَمَهَ ما أرضَى المؤمنُ رَبَّهُ بِمِثلِ الحِلْمِ، و لا أسخَطَ الشَّیطانَ بِمِثلِ الصَّمتِ، و لا عُوقِبَ الأحمَقُ بمِثلِ السُّکوتِ عَنهُ.

– خطاب به قنبر- که مى خواست به کسى که بدو ناسزا گفته بود، ناسزا گوید – : آرام باش قنبر ! دشنامگوى خود را خوار و سرشکسته بگذار تا خداى رحمان را خشنود و شیطان را ناخشنود کرده و دشمنت را کیفر داده باشى. قسم به خدایى که دانه را شکافت و خلایق را بیافرید، مؤمن پروردگار خود را با چیزى همانند بردبارى و گذشت خشنود نکرد و شیطان را با حربه اى چون خاموشى به خشم نیاورد و احمق را چیزى مانند سکوت در مقابل او کیفر نداد.

أمالی(مفید) ص 118، ح 2
11-پیامبر صلى الله علیه و آله:

إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّهَ عَلَى کُلِّ فَحَّاشٍ بَذِی‏ءٍ قَلِیلِ الْحَیَاءِ- لَا یُبَالِی مَا قَالَ وَ لَا مَا قِیلَ لَه‏

خداوند بهشت را بر هر فحّاش بد زبان بى شرمى که باکى ندارد چه گوید و چه شنود، حرام کرده است.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 323، ح 3
12-پیامبر صلى الله علیه و آله:
إنّ مِن شَرِّ عِبادِ اللَّهِ مَن تُکرَهُ مُجالَسَتُهُ لِفُحشِهِ؛

بدترین بندگان خدا کسى است که از ترس فحش او، هم‏نشینى با او را خوش ندارند.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 325، ح 8
13- امام کاظم سلام الله علیه:
مَا تَسَابَّ اثْنَانِ إِلَّا انْحَطَّ الْأَعْلَى إِلَى مَرْتَبَهِ الْأَسْفَل‏

هیچ‏گاه دو تن به هم دشنام ندادند جز آن که بالاتر به مرتبه فروتر سقوط کرد.

اعلام الدین ص 305 – دره الباهره ص 34
14- امام علی علیه السلام:
مَن سَمِعَ بِفاحِشَهٍ فابداها کانَ کَمَن أتاها

آنکه سخن زشتی بشنود و بازگویش کند مانند کسی است که آن را گفته

شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید) ج20 ، ص 273 ، ح 160