1-پیامبر صلى الله علیه و آله:

اَلجَنَّهُ بَناؤُها لَبِنَهٌ مِن فِضَّهٍ و َلَبِنَهٌ مِن ذَهَبٍ و َمِلاطُهَا المِسکُ الأَذفَرُ وَ حَصباؤُهَا اللُّؤلُؤُ وَ الیاقوتُ و َتُربَتُهَا الزَّعفرانُ… ؛

ساختمان بهشت خشتى از نقره و خشتى از طلاست، گِل آن مُشک بسیار خوشبو و سنگریزه آن لؤلؤ و یاقوت و خاک آن زغفران است… .

نهج الفصاحه ص 434 ، ح 1327
2- پیامبر صلى الله علیه و آله:

فِى الجَنَّهِ ما لا عَینٌ رَأَت وَ لا اُذُنٌ سَمِعَت وَ لا خَطَرَ عَلى قَلبِ بَشَرٍ؛

در بهشت چیزهایى هست که نه چشمى دیده و نه گوشى شنیده و نه به خاطر کسى گذشته.

نهج الفصاحه ص 590 ، ح 2060

3-  امام صادق علیه السلام:

إِنَّ أَدْنَى أَهْلِ الْجَنَّهِ مَنْزِلًا لَوْ نَزَلَ بِهِ الثَّقَلَانِ الْجِنُّ وَ الْإِنْسُ لَوَسِعَهُمْ طَعَاماً وَ شَرَاباً وَ لَا یَنْقُصُ مِمَّا عِنْدَهُ شَیْ‏ء

کمترین فرد بهشت چنان است که اگر جن و انس میهمان او شوند همه را با خوردنى و آشامیدنى پذیرایى کند و از آنچه دارد چیزى کم نشود.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 8، ص 120، ح 11
4- امام على علیه السلام:

لَذَّاتُهَا لَا تُمِلُّ وَ مُجْتَمَعُهَا لَا یَتَفَرَّقُ سُکَّانُهَا قَدْ جَاوَرُوا الرَّحْمَنَ وَ قَامَ بَیْنَ أَیْدِیهِمُ الْغِلْمَانُ بِصِحَافٍ مِنَ الذَّهَبِ فِیهَا الْفَاکِهَهُ وَ الرَّیْحَان‏

لذتها و خوشیهاى بهشت دل را نمى زند، انجمن آن از هم نمى پاشد، ساکنانش در پناه خداى رحمانند و در برابر آنان غلامانى با طبق هاى زرین پر از میوه و گل هاى خوشبو ایستاده اند.

امالی(مفید) ص 266 – امالى(طوسى) ص 29 ، ح 31
5- پیامبر صلى الله علیه و آله:

مَنِ اشتاقَ اِلَى الجَنَّهِ سارَعَ فِى الخَیراتِ؛

هر کس مشتاق بهشت است براى انجام خوبى ها سبقت مى گیرد.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 74 ، ص 94
6- امام على علیه السلام:

اِنَّهُ لَیسَ لاَنفُسِکُم ثَمَنٌ اِلاّ الجَنَّهُ فَلا تَبیعوها اِلاّ بِها؛

براى جان هاى شما بهایى جز بهشت نیست، پس آنها را جز به بهشت مفروشید.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 556 ، ح 456 – بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 13 ، ح 71
7- پیامبر صلى الله علیه و آله:

اضْمَنُوا لِی سِتّاً مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَضْمَنْ لَکُمُ الْجَنَّهَ اصْدُقُوا إِذَا حَدَّثْتُمْ وَ أَوْفُوا إِذَا وَعَدْتُمْ وَ أَدُّوا إِذَا اؤْتُمِنْتُمْ وَ احْفَظُوا فُرُوجَکُمْ وَ غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ وَ کُفُّوا أَیْدِیَکُمْ.

شش چیز را براى من ضمانت کنید تا من بهشت را براى شما ضمانت کنم، راستى در گفتار، وفاى به عهد، بر گرداندن امانت، پاکدامنى، چشم بستن از گناه و نگه داشتن دست (از غیر حلال).

کنز الفؤاد ج 2 ، ص 11 – نهج الفصاحه ص 216 ، ح 321
8- پیامبر صلى الله علیه و آله:

وَ الَّذى نَفسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ لا تَدخُلُوا الجَنَّهَ حَتّى تُؤمِنوا وَ لا تُؤمِنوا حَتّى تَحابّوا اَفَلا اُنَبِّئُکُم بِشَىْ ءٍ اِذا فَعَلتُموهُ تَحابَبتُم؟ اَفشُوا السَّلامَ بَینَکُم؛

به خدایى که جان محمد در دست (قدرت) اوست به بهشت نمى روید تا مؤمن شوید و مؤمن نمى شوید تا یکدیگر را دوست بدارید، آیا مى خواهید شما را به چیزى خبر دهم که با انجام آن، یکدیگر را دوست بدارید؟ سلام کردن بین یکدیگر را رواج دهید.

نهج الفصاحه ص 479 ، ح 1555
9- پیامبر صلى الله علیه و آله:

اِنَّ فِى الجَنَّهِ دارا یُقالُ لَها دارُ الفَرَحِ لا یَدخُلُها اِلاّ مَن فَرَّحَ یَتامَى المُؤمِنینَ؛

در بهشت خانه اى هست که آن را شادى سرا گویند و جز آنان که یتیمان مؤمنان را شاد کرده اند وارد آن نمى شوند.

نهج الفصاحه ص 329 ، ح 864
10- امام على علیه السلام:

لا یَفوزُ بِالجَنَّهِ اِلاّ مَن حَسُنَت سَریرَتُهُ وَ خَلُصَت نیَّتُهُ؛

به پاداش بهشت نمى رسد مگر آن کس که باطنش نیکو و نیّتش خالص باشد.

عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 535 ، ح 9806
11- پیامبر صلى الله علیه و آله:

أَنَا زَعِیمٌ بِبَیْتٍ فِی رَبَضِ الْجَنَّهِ وَ بَیْتٍ فِی وَسَطِ الْجَنَّهِ وَ بَیْتٍ فِی أَعْلَى الْجَنَّهِ لِمَنْ تَرَکَ الْمِرَاءَ وَ إِنْ کَانَ مُحِقّاً وَ لِمَنْ تَرَکَ الْکَذِبَ وَ إِنْ کَانَ هَازِلًا وَ لِمَنْ حَسُنَ خُلُقُهُ.

من براى کسى که بگومگو را رها کند، هر چند حق با او باشد و براى کسى که دروغ گفتن را اگر چه به شوخى باشد، ترک گوید و براى کسى که اخلاقش را نیکو گرداند، خانه اى در حومه بهشت و خانه اى در مرکز بهشت و خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى کنم.

خصال ص 144، ح 170
12- امام رضا علیه السلام:

مَن سألَ اللهَ الجَنَّهَ وَ لَم یَصبِر عَلَی الشَّدائِدِ فَقَدِ استَهَزا بِنَفسِه.

هر که از خدا بهشت خواهد و در برابر سختی ها پایداری نورزد بی گمان خود را ریشخند کرده است.

معدن الجواهر ص 59 – بحارالانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 356
13- امام صادق علیه السلام:

لا یَدخُلُ الجَنَّهَ مَن فِی قَلبهِ مِثقالَ ذَرَّهٍ مِن کِبر؛

کسی که در قلبش به اندازه ذره ای کبر و خود بزرگ بینی باشد به بهشت وارد نمی شود.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 310 ، ح 6
14- پیامبر صلى الله علیه و آله:

یَا عَلِیُّ الْعَقْلُ مَا اکْتُسِبَتْ بِهِ الْجَنَّهُ وَ طُلِبَ بِهِ رِضَا الرَّحْمَن‏

یا على عقل چیزى است که با آن بهشت و خشنودى خداوند رحمان به دست مى آید.

من لا یحضره الفقیه ج 4 ، ص 369
15- پیامبر صلى الله علیه و آله:

تنظّفوا بکلّ ما استطعتم فإنّ اللَّه تعالى بنى الإسلام على النّظافه و لن یدخل الجنّه إلّا کلّ نظیف.

خودتان را با هر وسیله اى که مى توانید پاکیزه کنید، زیرا که خداى متعال اسلام را برپایه پاکیزگى بنا کرده است و هرگز به بهشت نمى رود، مگر کسى که پاکیزه باشد.

نهج الفصاحه ص 391 ، ح 1182
16- پیامبر صلى الله علیه و آله:

لَنْ یَشْبَعَ الْمُؤْمِنُ مِنْ خَیْرٍ یَسْمَعُهُ حَتّى یَکونَ مُنْتَهاهُ الْجَنَّهَ ؛

هرگز مؤمن از شنیدن خیر و خوبى سیر نمى ‏شود، تا آن‏که سرانجامش بهشت گردد.

نهج الفصاحه ص 639 ، ح 2292
17- امام على علیه السلام:

اَلا وَ مَن اَکَلَهُ الحَقُّ فَاِلَى الجَنَّهِ وَ مَن اَکَلَهُ الباطِلُ فَاِلَى النّارِ؛

بدانید که هر کس در راه حق از دنیا برود، به بهشت و هر کس در راه باطل از دنیا برود، به جهنم مى رود.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 374 ، نامه 17
18- پیامبر صلى الله علیه و آله:

لا یَدخُلُ الجَنَّهَ عَبدٌ لا یَأَمَنُ جارُهُ بَوائِقَهُ؛

کسى که همسایه از شرش در امان نباشد به بهشت نمى رود.

نهج الفصاحه ص 681 ، ح 2532
19-امام کاظم علیه السلام:

الْحَیَاءُ مِنَ الْإِیمَانِ وَ الْإِیمَانُ فِی الْجَنَّهِ وَ الْبَذَاءُ مِنَ الْجَفَاءِ وَ الْجَفَاءُ فِی النَّار

حیا از ایمان و ایمان در بهشت است و بدزبانى از بى مهرى و بدرفتارى است و بدرفتارى در جهنم است.

تحف العقول ص 394 – بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 309 ، ح 1
20- امام على علیه السلام:

إنَّ الجِهادَ بابٌ مِن أبوابِ الجَنَّهِ فَتَحهُ اللَّهُ لِخاصَّهِ أولیائِهِ، و هو لِباسُ التَّقوى و دِرْعُ اللَّهِ الحَصِینَهُ و جُنَّتُهُ الوَثِیقَهُ،

براستى که جهاد یکى از درهاى بهشت است که خداوند آن را براى اولیاى خاص خود گشوده است. جهاد جامه تقوا و زره استوار خداوند و سپر محکم اوست.

مکاتیب الائمه ج 2 ، ص 108
21-  امام صادق علیه السلام:

لَا یَزَالُ الْمُؤْمِنُ یُورِثُ أَهْلَ بَیْتِهِ الْعِلْمَ وَ الْأَدَبَ الصَّالِحَ حَتَّى یُدْخِلَهُمُ الْجَنَّهَ جَمِیعا

مؤمن همواره خانواده خود را از دانش و تربیت شایسته بهره مند مى سازد تا همه آنان را وارد بهشت کند.

مستدرک الوسایل ج 12 ، ص 201 ، ح 13881
22- پیامبر صلى الله علیه و آله:

اَلنِّیَّهُ الحَسَنَهُ تُدخِلُ صاحِبَهَا الجَنَّهَ؛

نیت خوب صاحب خویش را به بهشت مى برد.

نهج الفصاحه ص 791 ، ح 3163
23- پیامبر صلى الله علیه و آله:

اِنَّ لِلجَنَّهِ بابا یُدعى اَلرَّیّانَ لایَدخُلُ مِنهُ اِلاّ الصّائِمونَ؛

بهشت را درى است که ریّان نامیده مى شود از آن در، جز روزه داران وارد نشوند.

معانى الأخبار ص 409 ، ح 90
24- پیامبر صلى الله علیه و آله:

مَنِ اشْتاقَ اِلَى الْجَنَّهِ سارَعَ اِلَى الْخَیْراتِ وَ مَنْ اَشْفَقَ مِنَ النّارِ لَهى عَنِ الشَّهَواتِ؛

هر کس مشتاق بهشت است، به سوى نیکى‏ها مى‏شتابد و هر کس از جهنم بترسد، از هوا و هوس روى مى‏گرداند.

نهج الفصاحه ص 726 ، ح 2768
25-امام حسین علیه السلام:

أَیُّمَا اثْنَیْنِ جَرَى بَیْنَهُمَا کَلَامٌ فَطَلَبَ أَحَدُهُمَا رِضَى الْآخَرِ کَانَ سَابِقَهُ إِلَى الْجَنَّه

هر یک از دو نفـرى که میان آنها نزاعى واقع و یکـى از آن دو رضایت دیگرى را بجـویـد، سبقت گیـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود.

کشف الغمه(ط-القدیمه) ج 2 ، ص 33
26-پیامبر صلى الله علیه و آله:

مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّهُ اَلبَتَّهَ؛

هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب می شود.

ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص 145 – جعفریات(اشعثیات) ص 198
27-پیامبر صلى الله علیه و آله:

مَنْ أَخَذَ لِلْمَظْلُومِ مِنَ الظَّالِمِ کَانَ مَعِی فِی الْجَنَّهِ مُصَاحِبا

هر کس داد مظلوم را از ظالم بگیرد، در بهشت با من یار و هم‏نشین باشد.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 72، ص 359، ح 74
28- امام على علیه السلام:

مَنْ باعَ نَفْسَهُ بِغَیْرِ نَعیمِ الْجَنَّهِ فَقَدْ ظَلَمَها؛

هر کس خودش را جز به نعمت بهشت بفروشد، براستى که به خویشتن ظلم کرده است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 232 ، ح 4628
29-  امام صادق علیه السلام:

قِیلَ لَهُ أَیْنَ طَرِیقُ الرَّاحَهِ فَقَالَ ع فِی خِلَافِ الْهَوَى قِیلَ فَمَتَى یَجِدُ عَبْدٌ الرَّاحَهَ فَقَالَ ع عِنْدَ أَوَّلِ یَوْمٍ یَصِیرُ فِی الْجَنَّهِ.

در پاسخ به این سؤال که راه رسیدن به آسایش چیست؟ فرمودند: مخالفت با هوا و هوس. عرض شد: پس، چه وقت انسان به آسایش مى‏رسد؟ فرمودند: در نخستین روز ورودش به بهشت.

تحف العقول ص 370
30- پیامبر صلى الله علیه و آله:

مَنْ قَالَ إِنِّی خَیْرُ النَّاسِ فَهُوَ مِنْ شَرِّ النَّاسِ وَ مَنْ قَالَ إِنِّی فِی الْجَنَّهِ فَهُوَ فِی النَّار

هر کس بگوید: من از همه مردم بهترم، او بدترین مردم است و هر کس بگوید: من بهشتى هستم، او جهنمى است.

نوادر(راوندى) ص 11
31- امام على علیه السلام:

مَا خَیْرٌ بِخَیْرٍ بَعْدَهُ النَّارُ وَ مَا شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الْجَنَّهُ وَ کُلُّ نَعِیمٍ دُونَ الْجَنَّهِ فَهُوَ مَحْقُور  وَ کُلُّ بَلَاءٍ دُونَ النَّارِ عَافِیَه

خیرى که به دنبال آن آتش باشد، خیر نیست و شرى که به دنبال آن بهشت باشد، شر نیست. هر نعمتى جز بهشت ناچیز است و هر بلایى جز آتش، سلامتى.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 544 ، حکمت 387
32-  امام صادق علیه السلام:

الْخَیْرُ کُلُّهُ أَمَامَکَ وَ إِنَّ الشَّرَّ کُلَّهُ أَمَامَکَ وَ لَنْ تَرَى الْخَیْرَ وَ الشَّرَّ إِلَّا بَعْدَ الْآخِرَهِ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ الْخَیْرَ کُلَّهُ فِی الْجَنَّهِ وَ الشَّرَّ کُلَّهُ فِی النَّار

همه خوبى ‏ها و بدى‏ ها در مقابل توست و هرگز خوبى و بدى واقعى را جز در آخرت نمى‏ بینى، زیرا خداوند همه خوبى‏ ها را در بهشت و همه بدى ‏ها را در جهنم قرار داده است.

تحف العقول ص 306
33-  امام صادق علیه السلام:

إِنَّ لِأَهْلِ الْجَنَّهِ أَرْبَعَ عَلَامَاتٍ وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسَانٌ لَطِیفٌ وَ قَلْبٌ رَحِیمٌ وَ یَدٌ مُعْطِیَه

بهشتى ‏ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده.

امالی(طوسی) ص 683 ، ح 1454 – مجموعه ورام ج 2، ص 91 {شبیه این حدیث در اختصاص ص 335 }
34-  امام صادق علیه السلام:

ثَلَاثٌ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِوَاحِدَهٍ مِنْهُنَّ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّهَ الْإِنْفَاقُ مِنْ إِقْتَارٍ وَ الْبِشْرُ لِجَمِیعِ الْعَالَمِ وَ الْإِنْصَافُ مِنْ نَفْسِهِ.

هر کس یکى از این کارها را به درگاه خدا ببرد، خداوند بهشت را براى او واجب مى‏ گرداند: انفاق در تنگدستى، گشاده ‏رویى با همگان و رفتار منصفانه.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 103 ، ح2