مقدمه
سخن معصومان و گفتار آنان، یکی از منابع گهربار هدایت انسان و طریقی‌عرشی، برای کشف واقعیات و درک حقایق جهان خلقت است و معمار بنای‌ِ حیات الهی‌انسان می‌باشد.
«اءن‌ّ حدیثَنا یُحیی الْقلوب‌َ» .
یکی از موضوعاتی که می‌توان از طریق حدیث أهل بیت عصمت، موفق به کشف‌وفتح گنج آن شد؛ شناخت عظمت وجودی پیشوایان معصوم است.
معصومان را از طریق سخن خود آنان می‌توان شناخت، زیرا معرفت به کنه‌عظمت عرشی معصوم، نیاز به فهمی معصومانه دارد.
این مقال در مقام شناخت أبعادی چند از أبعاد گسترده و والای معصومی محبوب‌در عرش وأرض دارد، معصومی که تمام فرشتگان و پیامبران وامامان وانسان‌های باایمان، عشق او را در دل، سوگ او را در سینه و اشک غمش بر گونه دارند. او مصباح هدی‌وسفینه نجاه؛ یعنی حسین بن علی(ع) است.
1ـ پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه واله)
ـ وجود حسین از من است وبقای من از حسین؛
ـ طریق محبوبیت نزد خدا، عشق به حسین است.
«حُسین‌ٌ مِنِّی وَأنَا مِن‌ْ حُسین، أَحَب‌َّ اللهُ مَن‌ّ أحَب‌َّ حُسیْناً؛. حسین از من و من ازحسینم، خداوند دوستداران حسین را دوست دارد».
پیامبر گرامی اسلام(ص) واسطه فیض خلق وجود مقدس امام حسین(ع) و درسلسله علل وجودی آن امام می‌باشند به همین جهت می‌فرمایند: «حسین منّی».
واز طرف دیگر، امام حسین(ع) نیز در سلسله علل، علت بقای دین اسلام‌وماندگاری آیین محمدی است؛ به طوری که اگر ایشان و سیره شهادت خواهانه او نبود،دین اسلام و نام پیامبر گرامی اسلام باقی نمی‌ماند. فریاد عاشورایی سالار شهیدان درروز عاشورا نشان از این مطلب دارد.
به همین جهت پیامبر گرامی اسلام می‌فرماید: «وأنا من حسین».
از همین رو، این دو وجود عرشی در سلسله علل تحقق و بقای یک دیگر قراردارند. وآن کلام نبوی گویای وحدت ویگانگی وجودی و ارزشی این دو ستاره‌درخشان‌عالم وجود است؛ چنان که حکما نیز می‌گویند: علت مبقیه همان علت مُوجده‌است.
خاتم پیامبران(ص) در آخر به مطلبی مهم و به عاملی برای فتح گنج محبت خداتصریح می‌کنند و می‌فرمایند: یکی از کلیدهای گشایش باب محبت خدا، دوستی‌ومحبت به حسین(ع) است. و این حکمتی حکیمانه است برای آنانی که سلوک نظری‌وعملی عروج به قله محبت خدای را طالبند.
2ـ امیر مؤمنان علی بن أبی طالب(ع)
ـ قائم آل محمد (عجل الله تعالی فرجه) از نسل حسین(ع) است.
ـ و یاوران مهدی، مخلصان با ایمان و ولایت مداران شیعه هستند.
«التاسع من وَلْدِک ـ یا حسین ـ هو القائم بالحق‌ِّ المُظهر بالدِّین الباسِط‌ُ للعَدْل‌ِ.
قال الاءمام الحسین(ع) : یا أمیر المؤمنین! اءن‌ّ ذلک لکائن؟: .
اءی، والَّذی بَعث‌َ مُحمَّداً بالنَّبوَّه واصْطَفاه‌َ علی جمیع البریَّه، ولکن بعد غیْبه‌ٍ وحَیْره‌ٍلایثبت‌ُ فیها علی دینه اءلاَّ المُخلِصُون المُبَاشرون‌َ لرُوح‌ِ الیقین‌ِ الّذین أََخَذ الله میثاقَهُم‌بولایتنا وکَتَب‌َ فی قلوبهم الاءیمان‌َ وَأَیَّدَهْم بَروْح‌ٍ منْه!؛
ای حسین! نهمین فرزند از نسل تو، کسی است که حق را به پا دارد و دین را آشکارکند و عدل را بگستراند.
ـ ای امیرمؤمنان! بی‌گمان این وعده واقع می‌شود؟.
ـ آری، قسم به آن که محمد را به پیامبری برگزید و او را بر تمامی جهانیان برتری‌بخشید.
ولی این حادثه بعد از غیبتی طولانی وحیرت وسردرگمی بسیار تحقق خواهدیافت.
در آن زمان ـ زمان غیبت ـ تنها آنان که اهل اخلاص و در دل یقین دارند، بردین‌خدا باقی باشند. خداوند از آنان وعده پیروی ولایت ما گرفته و در قلب‌هایشان‌ایمان‌نگاشته و خود به ایشان توفیق عطا نموده است».
3ـ فاطمه زهرا سلام (سلام الله علیها)
ـ بر فرزندم حسین گریه می‌کنم و شما نیز بر شهادتش اشک ریزید..
«قالت فاطمه الزهراء3 : یا أبتاه! من یَقتْل‌ُ ولدی وقُرَّه‌َ عَیْنی وثمره‌َ فُؤادی؟.
قال رسول الله (ص): شرُّ أمَّه‌ٍ مِن‌ْ أُمَّتِی..
قالت: اءقرء جبرئیل منّی السلام وقل له فی أی‌ّ مَوْضع‌ٍ یُقْتَل‌ُ!.
قال: فی موضع‌ٍ یقال له کربلاءُ؛
حضرت فاطمه زهرا3 : ای پدرم! چه کسی فرزندم و نور چشم ومیوه دلم رامی‌کشد؟.
پیامبر گرامی اسلام (ص)پاسخ داد: بدترین گروه از امت من.
ـ پدرم از جانب من بر جبرئیل درود فرست وبپرس در کجا او را می‌کشند؟.
ـ در مکانی به نام کربلا».
آن بانو گاهی بر مصیبت فرزندش به سوگ می‌نشست واین گونه نوحه گری‌می‌کرد:
أَبکنِی وَأَبک لیتَامی’ وَلاتَنْس‌ِقَتیل‌َ العِدَاء بِطَف‌ِّ الْعِرَاق‌ِ
-بر من ]ای علی[ و بر یتیمانم گریه کن و از خاطر مبر شهیدی که به دست‌دشمنان در کربلای عراق به شهادت می‌رسد.
فَسوْف‌َ أُعْطِیه‌ِ وَلا أُبَالِی‌وَأْوْثِرَ اللهَ عَلَی عِیَالِی
أمسُوا جِیَاعاً وَهم‌ْ أَشْبالی‌أَصْغَرُهُم‌ْ یقْتَل‌ْ فی الْقِتَال‌ِ
بکَرْبَلاء یقْتَل‌ْ بِاغتِیَال‌ِلِقَاتِلِیه‌ِ الوَیْل‌ُ مَع‌ْ وَبَال‌ِ
یَهوِی به النَّار اءلَی سِفال‌ِکَبولُه‌ُ زَادَت‌ْ عَلَی الاکْبَال‌ِ
– به زودی به آن گرسنه طعام خواهم بخشید واز گرسنگی خود و خانواده‌ام با کی‌ندارم و رضایت خدا را بر فرزندان مقدم می‌دارم.
– فرزندانم شب را با گرسنگی سپری می‌کردند، عزیزانی که کوچکترین آنان درجنگ به شهادت خواهد رسید.
– در کربلا، با حیله وتزویر او را می‌کشند، بر قاتلان او عذاب وخواری باد!
– آتش جهنم آنان را در برخواهد گرفت و به بدترین مکان جهنم سقوط می‌کنند وهر لحظه خواری و ذلت آنان بیشتر خواهد شد.
4- امام حسن مجتبی (ع)
ـ روز شهادتت ـ ای حسین ـ همتا ندارد.
ـ در مصیبت تو ای حسین آسمان وزمین خون گریند.
«لایَوْم‌َ کیوْمِک ـ یا أبا عبدالله! ـ یَزْدَلَف‌ُ اءلیْک‌َ ثل’ثُون‌َ أَلْف‌ِ رَجُل‌ٍ یَدَّعُون‌َأَنَّهم مِن‌ْأُمَّه‌ِجَدِّنَا محمّد(ص) ویَنْتَحَلُون‌َ دین‌َ الاسلام فَیجْتَمَعُون‌َ عَلَی قَتْلِک وَسَفْک دَمِک‌َوانتَهاک‌حَرَمک‌ُ وسَبْی ذَرَاریک‌َ وَنِسَائِک‌َ وَانتَهَاک ثقلِک فَعِنْدَهَا تَحِل‌ُّ بَبِنی أُمیّه‌َاللعْنه‌َوَتمْطَرَ السَّمَاء رِماداً ودَماً یَبْکِی عَلَیْک‌َ کُل‌ُّ شی‌ءٍ حَتّی الوحُوش فی الفَلوات‌ِوالحیتَان‌ِ فی البِحَار؛
ابا عبدالله! هیچ روزی همانند روز ـ شهادت ـ تو نباشد، سی هزار مردانی که ادعامی‌کنند از امت جدمان محمد (ص) باشند و خود را مسلمان می‌پندارند به سویت هجوم‌می‌آورند، آنها برکشتن تو و ریختن خونت وهتک حرمتت واسارت فرزندان و همسران توو شکستن قدرتت گردهم می‌آیند. در این گاه نفرین خدا بر بنی امیه نازل شود و آسمان‌خاکستر وخون بارد و بر تو تمام کائنات بگریند، حتی حیوانات وحشی در بیشه زارها وماهیان در دریاها».
5- امام حسین (ع)
ـ ما حزب خدا، فرزند پیامبر خدا و خاندان معصوم او می‌باشیم.
ـ ما هم ردیف قرآن و واجب الاءطاعه در قرآنیم.
نَحْن‌ُ حِزْب‌ُ اللهِ الغَالِبوُن‌َ وَعِتره رَسُول‌ِ الله الاقربُون‌َ وَأهل‌ُ بَیتِه‌ِ الطَّیِّبُون‌َ وَأَحَدُالثقلیْن‌ِ الَّذَیْن‌ِ جَعَلَنَا رَسُول‌ُ اللهِ ثَانی کتاب‌ِ الله ـ تَبَارَک وتَعالی ـ الذی فِیه‌ِ تَفْصِیل کُل‌ِّ شی‌ءٍلاَ یأْتیه البَاطِل من‌ْ بَیْن‌ِ یَدْیه وَلا من خلفِه‌ِ المعوَّل عَلَیْنَا فی تفْسِیره‌ِ وَلاَ یَبْطینَا تأویلُه‌ُ بَل‌ْنَتبّع‌ُ حَقَائقَه‌ُ، فأَطیعُونَا فان‌َّ طَاعَتَنَا مَفُروضَه‌ٌ اءذ کانَت بطاعَه‌ِ اللهِ مَقُرونَه‌ٍ. قال‌َ اللهُ ـ عَزَّوَجَل‌َّـ:
(أَطِیعوُا الله وأَطیعُوا الرَّسُول‌َ وَ أُولی الامرِ مْنِکُم‌ْ).
6- امام علی بن الحسین زین العابدین (ع)
ـ بهای اشک بر شهادت امام حسین(ع) بهشت است.
ـ مزد سختی دیدن در راه ولایت اهل بیت، نجات از دوزخ است.
«أیّما مُؤمِن‌ٍ دَمَعَت‌ْ عَیْنَاه‌ُ لِقَتْل‌ِ الحُسین‌ِ بن علّی(ع) دَمْعَه‌ً حَتَّی’ تَسیِل عَلَی خَدِّه‌ِ فِینالاذی‌ً مَسَّنَا مِن‌ْ عَدَّوِنا فی الدنیا بوَّأه‌ُ اللهُ بِهَا فی الجَنَّه‌ِ مَبَوَّأ صِدْق‌ٍ..
وَأَیُّما مُؤمن‌ٍ مَسَّه‌ُ أذی‌ً فِینا فَدَمَعت‌ْ عَیْناه‌ُ حَتَّی تَسیِل عَلَی خدِّه‌ِ مِن‌ْ مَضَاضَه‌ٍ مَاأوذِی فِینا صَرَف‌َ اللهُ عَن‌ْ وَجْهِه‌ِ الاذَی وَآمَنَه‌ُ یَوْم‌َ القیامه‌ِ مِن‌ْ سخطِه‌ِ والنّارِ. ؛
هر انسان با ایمان ـ شیعه‌ای ـ بر شهادت حسین بن علی(ع) اشکی بریزد وبرگونه‌اش روان گردد و برگرفتاری‌هایی که دشمنان ما در دنیا بر ما روا داشته‌اند، زاری کند؛خداوند جای گاه راست پیشگان را در بهشت نصیب او گرداند.
وهر شیعه‌ای در راه ما به او آزاری رسد و اشکی ریزد، خداوند گرفتاری‌ها را از او دورسازد و روز قیامت او را از شداید و آتش در امان دارد».
7- امام محمد باقر(ع)
ـ بقای امامت در نسل امام حسین(ع) پاداش شهادت ایشان.
ـ شفا از تربت وقبولی دعا نزد قبرش و به حساب نیامدن مدت زیارتش از عمرزائرش، مزدِ به خون غلطیدن ایشان است.
«اءِن‌َّ الله ـ تَعَالی’ ـ عَوَّض‌َ الحسُین‌َ مِن‌ْ قَتْلِه‌ِ أن‌ْ جَعَل‌َ الاءمَامَه‌َ فِی ذُرِیَّتِه‌ِ وَ الشَّفَاءَ فی‌تُرْبَتِه‌ِ وَاءجَابَه‌َ الدُّعَاء عِنْدَ قُبرِه‌ِ وَلا تُعَدُّ أَیَّام‌ُ زائریه جائیاً وراجعَاً مِن‌ْ عُمْرِه‌ِ؛
خداوند متعال در مقابل شهادت امام حسین(ع) به ایشان چند چیز عطا نمود:
امامت را در نسل ایشان قرار داد، تربت او را شفای درد کرد، دعا نزد قبرش رابرآورده گرداند و مدت زمان زیارت و رفت و برگشت زائرش جزء مدت زمان عمرش‌محسوب نگرداند».
آن حضرت فرمود:
ـ قیام قائم آل محمد -عجل الله تعالی فرجه الشریف- در روز عاشورا است.
ـ ظهور حضرت مهدی -عجل الله تعالی فرجه الشریف- نشان از عاشورا دارد.
«یُخْرْج‌ُ القَائم‌َ(ع) یَوْم‌َ السَّبْت‌ِ یَوْم‌َ عَاشُورَاءَ الیوم‌َ الذِی قُتِل‌َ فِیه‌ِ الحُسَین‌ُ علیه‌السلام؛
قائم آل محمد -عجل الله تعالی فرجه الشریف- در روز شنبه که مصادف با روزعاشوراست، قیام کند وظاهر گردد. آن روز، روزی است که امام حسین(ع) در آن به‌شهادت رسید».
8- امام صادق(ع)
ـ هنر عاشورایی مزد خدایی دارد.
ـ ادبیات متعهد و تعهد أدبی تأیید ولایت دارد.
«مَا مِن‌ْ أَحَدٍ قَال فی الحُسَیْن‌ِ شعراً فَبَکی وَأَبْکَی بِه‌ِ اءِلاّ’ أوْجَب‌َ اللّ’ه لَه‌ُ الجنَّه‌َ وَغَفَرلَه‌ُ؛
بی گمان هر کس در سوگ امام حسین(ع) شعری بگوید وخود بگرید و بگریاند،خداوند او را ببخشاید و بهشت را بر او واجب گرداند».
9- امام کاظم (ع)
ـ عرفان زائر، کلید غفران؛
ـ زیارت حسین(ع) موجب نجات.
«مَن زارَ قَبَر الحسْین‌ِ عَارِفاً بِحَقّه‌ِ غَفَرَالله لَه‌ُ مَا تَقَدَّم‌َ مِن‌ْ ذَنبِه‌ِ وَمَا تَأَخَّرَ؛
هر کس با معرفت به حقانیت امام حسین(ع) قبرش را زیارت کند، خداوند گناهان‌پیشین و پسین او را ببخشاید».
10- امام رضا(ع)
ـ اولویت اشک بر سوگ امام حسین(ع)؛
ـ عزای فرشتگان در حرم حسینی تا قیام مهدی با نوای «یا لثارات الحسین»است.
«اءن کُنْت‌َ باکیاً لشی‌ءٍ فابْک‌ِ للْحُسَیْن‌ِ بن‌ِ علی بن أبی طالب‌ٍ(ع) فَانّه ذُبح کمْا یذْبَح‌َالکبش‌ُ وقُتِل‌َ مَعَه‌ْ مِن‌ْ أهل بیتِه‌ِ ثمانیه‌ُ عشرَ رَجَلاً مَا لَهم فی الارض‌ِ شبیهون‌َ، وَلَقد بَکت
السموات‌ُ السبع‌ُ والارضون‌َ لقتلِه‌ِ وَلَقَدَ نَزَل‌َ اءلی الارض‌ِ الملائکه‌ُ أَرْبعه آلاف‌ٍ لنصرِه‌ِفوجدَوُه‌ُ قَدْ قُتِل‌َ فُهُم‌ْ عنَد قبرِه‌ِ شُعْث‌ٌ غبرٌ اءلی’ أن‌ْ یَقُوم‌َ القائم فیکونون‌َ مِن‌ْ أنصارِه‌ِوشعارُهم: یا لثارات‌ِ الحسین‌ِ(ع)؛
اگر می‌خواهی برای چیزی زاری کنی، برای حسین بن علی(ع) گریه کن؛ او را سربریدند وبه همراهش هیجده نفر از خانواده‌اش که انسان هایی بی نظیر بودند کشتند.هفت آسمان وتمام زمین بر شهادتش گریستند و چهار هزار فرشته‌ای که از آسمان برای‌یاریش آمده بودند و او را کشته یافتند، در کنار قبرش، عزادار وغمگین باقی مانده‌اند، تااین که قائم آل محمد ظهور کند و به یاریش بشتابند وشعار آنان این است: ای خون‌خواهان حسین!».
11- امام جواد(ع)
ـ نفرین خدا بر قاتلان حسین (ع)؛
ـ قاتلان از ضیافت الهی و درک عیدِ آن محروم‌اند.
«اءن‌ّ الناس‌َ لمَّا قَتَلُوا الحسین‌َ بن علی‌ّ: أمَر اللهَ ـ عَزَّوَجَل‌َّ ـ ملَکاً ینادی أیُتُهَاالاُمه‌ُ الظّالِمه القاتله‌ُ عِترَه نبیِّها لاوَفَقَکُم اللهُ لصَوم‌ٍ وَلاَ فِطْرٍ؛
آن گاه که ـ ستم‌پیشگان ـ امام حسین بن علی(ع) را به شهادت رسانند، خداوندمتعال به فرشته‌ای فرمان داد که فریاد کشد و این چنین گوید:.
ای امت ستمگر و قاتل فرزند پیامبر، خداوند شما را به روزه و درک عید فطر موفق‌ندارد».
12ـ امام هادی(ع)
ـ ثواب زائران حسینی؛
ـ پیام غفران نبوی برای آنان.
«مَن خَرَج‌َ من‌ْ بَیْته‌ٍ یُریدُ زیارَه‌َ الحسین‌ِ(ع) فَصَارَ اءلی الفرات‌ِ فَاغتسَل‌َ منه‌ْ کَتَب‌َ اللهُمِن‌َ المُفْلحین‌َ؛ فَاءذَا سَلَّم‌َ عَلَی أبی عبدالله کَتَب‌َ اللهُ مِن‌َ الفَائزین؛ فَاءذَا فَرَغ‌َ مِن‌ْ صَلوتِه‌ِ أتاه‌مَلَک فَقَال: اءن‌َّ رَسول اللّ’ه(ص) یقرِئُک السَّلام‌ُ ویقُول‌َ لک: أمَّا ذُنوبُک‌َ فَقَد غَفَرَلَک‌َ؛ استأنِف‌ِالْعَمَل‌َ؛
هر کس به قصد زیارت امام حسین(ع) از خانه خارج شود و از فرات غسل کند،خداوند او را از رستگاران به شما آورد و آن گاه که بر ابی عبدالله(ع) درود فرستد، او را ازکام‌یابان قرار دهد و آن گاه که نماز زیارت به پایان رساند فرشته‌ای نزد او آید و بگوید
پیامبر خدا بر تو درود فرستاد و فرمود: گناهان تو بخشوده شد، دوباره به عمل وانجام دادن تکالیف شروع نما».
13- امام حسن عسکری(ع)
ـ زیارت اربعین حسینی نشانه شیعه.
ـ یاد مرگ امام حسین(ع) نماد وفای شیعه.
«علامات‌ُ المؤمِن‌ِ خمس‌ُ: صلاه‌ً الخمسین وزیاره الاربعین‌َ والتختُم بالیمین‌ِوتعفیُر الجبین‌ِ والجْهر ب «بسم الله الرحمن الرحیم؛
نشانه انسان شیعه پنج چیز است: انجام نمازهای واجب و مستحب، خواندن‌زیارت اربعین سالار شهیدان، انگشتر به دست راست داشتن و پیشانی برخاک نهادن وآشکارا «بسم الله الرحمن الرحیم» گفتن».
14- امام زمان حضرت حجت بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف
1 ـ یاد حسین (ع)موجب اندوه وغم پیامبران.
2 ـ یحیی و حسین دو سر به نیزه از نسل‌ِ عرشیان.
«هذه الحروف من أنباء الغیب أطلع الله علیها عبده زکریا ثم‌ّ قصها علی‌محمّد(ص)؛ و ذلک أن‌ّ زکریا سأل ربّه یعلّمه الاسماء الخمسه فأهبط علیه جبرائیل فعلّمه‌اءیّاها، فکان زکریا اءذا ذکر محمّداً وعلّیا وفاطمه والحسن سُرِّی عنه همّه وانجلی کربه‌واءذا ذکر الحسین خنفته العبره ووقعت علیه البهره..
فقال ذات یوم: اءلهی! ما بالی اءذا ذکرت أربعاً منهم تسلّیت‌ُ بأسمائهم من همومی‌واءذا ذکرت الحسین تدمع عینی و تثور زُفرتی؟.
فأنباه الله ـ تبارک وتعالی’ ـ عن قصّته، فقال: (کهیعص) فالکاف اسم «کربلاء»والهاء «هلاک العتره» والیاء «یزید» وهو ظالم الحسین، والعین «عطشه»؛ والصاد«صبره» فلمّا سمع بذلک زکریا علیه السلام لم یفارق مسجده ثلاثه أیّام ومنع فیهن النّاس‌من الدخول علیه وأقبل علی البکاء والنحیب: اءلهی! أتفجِع‌ُ خیر جمیع خلقک بولده؟اءلهی! أتنزل بلوی هذه الرزیّه بفناءه؟.
اءلهی! أتلبس علیا وفاطمه ثوب هذه المصیبه؟ اءلهی تحل‌ّ کربه هذه المصیبه‌بساحتهما؟.
ثم‌ّ کان یقول: اءلهی! ارزقنی ولداً تقرّ به عینی علی الکبر فاءذا رزقتنیه فافتنی بحبّه‌ثم‌ّ أفجعنی به کما تفجع محمّداً حبیبک بولده..
فرزقه الله «یحیی» وفجعه به وکان حمل یحیی سته أشهر وحمل الحسین کذلک؛
حضرت مهدی -عجل الله تعالی فرجه الشریف- درباره تأویل وتفسیر آیه(کهیعص) فرموده است:
این حروف از اخبار غیب الهی است که بنده‌اش حضرت زکریا را به آن آگاه کرده‌است. سپس خداوند آن را برای حضرت محمد(ص) بیان نموده است. آن قصه این چنین‌است:
روزی حضرت زکریا از خداوند خواست، او را به اسمای پنج گانه آگاه نماید. جبرئیل‌از آسمان فرود آمد و به او این اسم‌ها را ]محمد، علی، فاطمه، حسن وحسین[ یاد داد.هرگاه زکریا نام محمد وعلی وفاطمه وحسن را به زبان می‌آورد، اندوه از او دور وغمش‌برطرف می‌شد، ولی به هنگام نام حسین(ع) گریه مجال به او نمی‌داد وجان او از غم درسینه حبس می‌شد.
روزی به خدا عرض کرد: خدایا! چرا هرگاه نام آن چهار تن را بر زبان جاری‌می‌سازم، از غم واندوه تسلّا پیدا می‌کنم، ولی با ذکر حسین اشک هایم سرازیر وچون‌سیل روان می‌شود؟.
خداوند داستان حسین(ع) را برای او چنین بیان کرد (کهیعص) حرف کاف‌علامت «کربلا» است وحرف هاء اشاره به «هلاکت» او وشهادت خاندانش دارد و حرف یاءاشاره به «یزید» است که جفای حسین(ع) می‌کند و حرف عین رمز «عطش» وتشنگی‌امام است وحرف صاد نشانه «صبر» واستقامت اوست.
همین که زکریا این مطلب را شنید؛ سه روز در محل عبادت خود بماند و مردم را ازدیدارش منع کرد و خود به گریه و نوحه سرایی پرداخت. می‌گفت: خدایا! آیا بهترین‌مخلوقت را به شهادت فرزندش گرفتار می‌کنی؟ خدایا! آیا بر او این مصیبت و شهادت‌فرزندش نازل می‌نمایی؟ خدایا! آیا بر علی وفاطمه لباس عزا می‌پوشانی؟ خدایا! آیا آثاراین سوگ را بر چهره آن دو ظاهر می‌سازی؟
وحضرت زکریا پیوسته از خداوند می‌خواست که به او فرزندی عطا کند که در پیری
روشنی چشم او باشد و او را شیفته وی کند. سپس او را به مصیبت وی مبتلا کند؛ همان‌گونه که حضرت محمّد(ص) به مصیبت فرزندش گرفتار شد. وخداوند نیز به او «یحیی»عطا کرد و او را به مصیبتش دچار ساخت، یحیی همانند امام حسین (ع)شش ماه در رحم‌مادر بود».
علامه مجلسی آورده است:
«ثم‌ّ قلت: یا سیدنا! قُرّاء تعزیه الحسین(ع) یقرءون‌َ حَدِیثاً أن‌َّ رَجُلا رَأَی فی المنام‌هَودَجاً بین السماء والارض فسأل‌َ عَمَّن‌ْ فیه‌ِ؛ فقِیل‌َ لَه‌ْ: فاطمه الزَّهراء وَخدِیجه‌الکبری: . فَقال: اءِلی أین تریدون‌َ؟ فَقیِل‌َ: زیاره الحُسین(ع) فی ه’ذِه‌ِ اللیله، لیله الجمعَه‌وَرأی رَقاعاً تَتسَاقِط مِن‌َ الهوْدَج مکتوب فیها أمان‌ٌ مِن‌َ النّار لِزُوّار الحسین(ع) فی لیله‌الجمعه. ه’ذا الحدیث صحیح‌ٌ؟
فقال عجل الله فرجه الشریف: نعَم‌ْ زیارَه‌ْ الحسین(ع) فی لیله الجمعه أمان‌ٌ من النّاریوم القیامه؛
به حضرت حجت(عج) گفتم: مولای من! مصیبت خوانان امام حسین(ع) حدیثی‌نقل می‌کنند و آن این است: روزی مردی در خواب دید، کجاوه‌ای بین آسمان وزمین‌است، سؤال کرد چه کسی در آن است؟ جواب آمد: فاطمه و خدیجه 8 گفت: کجامی‌روند؟ پاسخ داده شد: در این شب که شب جمعه است، به زیارت امام حسین(ع)می‌روند.
آن گاه می‌بیند که کاغذهایی از آن کجاوه به پایین ریخته می‌شود و در آن نوشته‌شده است؛ این امانی است، برای زائران امام حسین(ع) در شب جمعه، امانی از آتش‌جهنم.
آیا این حدیث درست است؟ امام مهدی -عجل الله تعالی فرجه الشریف- فرمود؛
آری، زیارت امام حسین(ع) در شب جمعه امانی است از آتش جهنم در روزقیامت».
منابع :
ـ اثباه الهداه، محمد بن حسن حرّ عاملی، چاپخانه علمیه قم ـ ایران.
ـ الاحتجاج، احمد بن علی طبرسی، انتشارات قدس، قم ـ ایران.
ـ اعیان الشیعه، سید محسن امین، دار المتعارف للمطبوعات، بیروت ـ لبنان،1406 ـ 1986 م.
ـ أمالی شیخ صدوق، انتشارات اسلامی، تهران ـ ایران، 1363 ش.
ـ بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، دار أحیاء التراث العربی، بیروت ـ لبنان،1403 ق ـ 1983 م.
ـ بلاغه الاءمام الحسین(ع)، عبد الرضا صافی، انتشارات شکوری، قم ـ ایران،1373 ش.
ـ تفسیر فرات کوفی، ابو القاسم فرات کوفی، مؤسسه طبع ونشر، تهران ـ ایران،1410 ق.
ـ چهل چراغ آسمان عصمت، صفایی بوشهری، جامعه القرآن، قم ـ ایران،1380 ش.
ـ علل الشرایع، شیخ صدوق، دار الحجه الثقافه، 1416 ه ق.
ـ العوالم، عبدالله بحرانی، مدرسه امام مهدی (عج)، قم ـ ایران، 1405 ق ـ1363 ش.
ـ عیون أخبار الرضا(ع) ، شیخ صدوق، کتاب فروشی طوس، قم ـ ایران،1363ش.
ـ کامل الزیارات، ابن قولویه، مکتبه مرتضویه، نجف ـ عراق، 1356 ه.
ـ کشف الغمه عن معرفه الائمه، علی بن عیسی اربلی، نشر أدب حوزه، قم ـایران.
ـ کلمه الاءمام المهدی عجل الله فرجه الشریف، عزیز الله عطاردی، انتشارات‌عطارد، قم ـ ایران.
ـ مسند الاءمام الشهید، عزیز الله عطاردی، انتشارات عطارد، قم ـ ایران،1376ش.
ـ مکیال المکارم، محمد تقی موسوی، چاپ خانه علمیه، قم ـ ایران، 1389 ق.
ـ موسوعه کلمات الاءمام الحسین(ع) ، مرکز تحقیقات باقر العلوم؛ دار المعروف،قم ـ ایران؛ 1373 ش ـ 1415 ق.
ـ نهج الحیاه، محمد دشتی، مؤسسه تحقیقاتی أمیرالمؤمنین، قم ـ ایران،1412 ه ق ـ 1374 ه ش.
ـ وسائل الشیعه، محمد بن حسن حر عاملی، دار اءحیاء التراث العربی، بیروت ـلبنان.
مجمع جهانی اهل البیت
