حدیث (1) امام على علیه السلام :

فی قَولِ اللّه‏ِ عَزَّ وَ جَلَّ «وَ لاَ تَنسَ نَصیبَکَ مِنَ الدُّنیا» : لا تَنسَ صِحَّتَکَ وَ قُوَّتَکَ وَ فَراغَکَ وَ شَبابَکَ وَ نَشاطَکَ اَن تَطلُبَ بِهَا الآخِرَهَ ؛

درباره آیه سهم خود را از دنیا فراموش مکن : [یعنى] سلامتى ، توانایى ، فرصت ، جوانى و شادابى ‏ات را فراموش مکن ، تا با آنها ، آخرت را به دست آورى.

معانی الاخبار ص 325 ، ح 1 -امالى(صدوق) ص 228 و ص 229، ح 10
حدیث (2) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

یا عَلىُّ بادِر بِاَربَعٍ قَبلَ اَربَعٍ : شَبابِکَ قَبلَ هَرَمِکَ وَ صِحَّتِکَ قَبلَ سُقمِکَ وَ غِناکَ قَبلَ فَقرِکَ ، وَ حَیاتِکَ قَبلَ مَوتِکَ ؛

اى على! چهار چیز را پیش از چهار چیز دریاب : جوانى ‏ات را پیش از پیرى؛ و سلامتى‏ ات را پیش از بیمارى؛ و ثروتت را پیش از فقر و زندگى‏ ات را پیش از مرگ.

مکارم الاخلاق ص 435 – من لا یحضره الفقیه ج 4، ص 357، ح 5762
حدیث (3) امام على علیه السلام :

اَلصِّحَّهُ اَفضَلُ النِّعَمِ؛

سلامتى بهترین نعمت است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 483 ، ح 11148
حدیث (4) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

الرَّوْحُ وَ الرَّاحَهُ وَ الْفَلْجُ وَ الْفَلَاحُ وَ النَّجَاحُ وَ الْبَرَکَهُ وَ الْعَفْوُ وَ الْعَافِیَهُ وَ الْمُعَافَاهُ وَ الْبُشْرَى وَ النَّضْرَهُ وَ الرِّضَا وَ الْقُرْبُ وَ الْقَرَابَهُ وَ النَّصْرُ وَ الظَفَرُ وَ التَّمْکِینُ وَ السُّرُورُ وَ الْمَحَبَّهُ مِنَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى عَلَى مَنْ أَحَبَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ (علیه السلام) وَ وَالاهُ وَ ائْتَمَّ بِهِ وَ أَقَرَّ بِفَضْلِهِ وَ تَوَلَّى الْأَوْصِیَاءَ مِنْ بَعْدِهِ وَ حَقٌّ عَلَیَّ أَنْ أُدْخِلَهُمْ فِی شَفَاعَتِی وَ حَقٌّ عَلَى رَبِّی أَنْ یَسْتَجِیبَ لِی فِیهِمْ وَ هُمْ أَتْبَاعِی وَ مَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی

آسایش و راحتى، کامیابى و رستگارى و پیروزى، برکت و گذشت و تندرستى و عافیت، بشارت و خرّمى و رضایتمندى، قرب و خویشاوندى، یارى و پیروزى و توانمندى، شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر کسى باد که على بن ابى طالب را دوست بدارد، ولایت او را بپذیرد، به او اقتدا کند، به برترى او اقرار نماید، و امامانِ پس از او را به ولایت بپذیرد. بر من است که آنان را در شفاعتم وارد کنم. بر پروردگار من است که خواسته مرا درباره آنان اجابت کند. آنان پیروان من هستند و هر که از من پیروى کند، از من است.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 27، ص 92 ، ح 52
حدیث (5) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

صَلَاهُ اللَّیْلِ مَرْضَاهٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ الْمَلَائِکَهِ وَ سُنَّهُ الْأَنْبِیَاءِ وَ نُورُ الْمَعْرِفَهِ وَ أَصْلُ الْإِیمَانِ وَ رَاحَهُ الْأَبْدَانِ وَ کَرَاهِیَهٌ لِلشَّیْطَانِ وَ سِلَاحٌ عَلَى الْأَعْدَاءِ وَ إِجَابَهٌ لِلدُّعَاءِ وَ قَبُولٌ لِلْأَعْمَالِ وَ بَرَکَهٌ فِی الرِّزْقِ

نماز شب، موجب رضایت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پیامبران، نور معرفت، ریشه ایمان، آسایش بدن‏ها، مایه ناراحتى شیطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مایه اجابت دعا، قبولى اعمال و برکت در روزى است.

ارشاد القلوب(دیلمی) ص 191
حدیث (6) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

تَخَلَّلوا، فَاِنَّهُ یُنَقِّى الفَمَ وَ مَصلَحَهٌ لِلِّثَهِ؛

خلال کنید، چرا که دهان را تمیز مى‏ کند و مایه سلامت لثه است.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 376، ح 5
حدیث (7) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

اَلوُضوءُ قَبلَ الطَّعامِ یَنفِى الفَقرَ، وَ بَعدَهُ یَنفِى الهَمَّ وَ یُصَحِّحُ البَصَرَ؛

شستن دست قبل از غذا، فقر را و پس از غذا، غم و اندوه را برطرف مى‏ کند و به چشم سلامتى مى ‏بخشد.

مکارم الاخلاق ص 139
حدیث (8) امام على علیه ‏السلام :

صیانَهُ المَراَهِ اَنعَمُ لِحالِها وَ اَدوَمُ لِجَمالِها؛

محفوظ بودن زن، براى سلامتى ‏اش مفیدتر است و زیبایى او را با دوام‏تر مى‏ کند.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص405 ، ح9286
حدیث (9) امام على علیه السلام :

اَلحَسَدُ یُضنِى الجَسَدَ ؛

حسد، بدن را فرسوده و علیل مى ‏کند.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 301 ، ح 6833
حدیث (10) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

صوموا تَصِحّوا؛

روزه بگیرید تا تندرست باشید.

نهج الفصاحه ص 547 ، ح 1854
حدیث (11) امام على علیه السلام :

ثمَرَهُ التَّفِریطِ النَّدامَهُ، وَ ثَمَرَهُ الحَزمِ السَّلامَهُ؛

ثمره تفریط و کوتاهی پشیمانی است و ثمره دور اندیشی سلامت.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 502 ، حکمت 181
حدیث (12) امام صادق علیه السلام :

خَمْسُ خِصالٍ مَنْ فَـقَـدَ واحِدَهً مِنْهُنَّ لَمْ یَزَلْ ناقِصَ العَیْشِ زائِلَ الْعَقْلِ مَشْغولَ الْقَلْبِ، فَاَوَّلُّها: صِحَّهُ البَدَنِ وَ الثّانیَهُ: اَلاْمْنُ وَ الثّالِثَهُ: اَلسَّعَهُ فِى الرِّزْقِ، وَ الرّابِعَهُ: اَلاَنیسُ الْمُوافِقُ (قال الراوى:) قُلْتُ: و مَا الاْنیسُ الْمُوافِقُ؟ قال: اَلزَّوجَهُ الصّالِحَهُ، وَ الوَلَدُ الصّالِحُ، وَ الْخَلیطُ الصّالِحُ وَ الخامِسَهُ: وَ هِىَ تَجْمَعُ هذِه الْخِصالَ: الدَّعَهُ؛

پنج چیز است که هر کس یکى از آنها را نداشته باشد، همواره در زندگى ‏اش کمبود دارد و کم خرد و دل نگران است: اول، تندرستى، دوم امنیت، سوم روزى فراوان، چهارم همراهِ همرأى. راوى پرسید: همراهِ همرأى کیست؟ امام فرمودند: همسر و فرزند و همنشین خوب و پنجم که در برگیرنده همه اینهاست، رفاه و آسایش است.

خصال ص 284 ، ح 34
حدیث (13) امام على علیه السلام :

ما خَیْرٌ بِخَیْرٍ بَعْدَهُ النّارُ و ما شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الجَنَّهُ وَ کُلُّ نَعیمٍ دونَ الْجَنَّهِ فَهُوَ مَحْقورٌ وَ کُلُّ بَلا ءٍ دونَ النّارِ عافیَهٌ؛

خیرى که به دنبال آن آتش باشد، خیر نیست و شرى که به دنبال آن بهشت باشد، شر نیست. هر نعمتى جز بهشت ناچیز است و هر بلایى جز آتش، سلامتى.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 544 ، حکمت 387
حدیث (14) امام علی علیه السّلام :

شیئانِ لایَعرِفُ فَضلَهُما اِلّا مَن فَقَدَهُما : الشَباب وَ العافِیَه؛

دو نعمت است که ارزش آنها را نمی دانند مگر کسی که آنها را از دست داده باشد : جوانی و تندرستی.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 324 ، ح 7532