نویسنده: حسن ابراهیم زاده
اگر زن، خویش را در آیینه گوهر وجودی ای که خداوند به وی عطا کرده است نظاره کند، هرگز در حسرت جایگاه اجتماعی مرد زبان به شکوه نمی‌گشاید .
این‌که هیچ پیامبر و معصومی از غیر زن زاده نمی‌شود و در مکتب غیر مادر رشد و نمو نمی‌کند، از جایگاه محوری زن در حیات دینی و اجتماعی بشر خبر می‌دهد . یکی از بزرگان عرفان جایگاه دینی زن را چنین به تصویر کشیده است: «زن به لحاظ داشتن قدرت خالقیت که تنها از صفات خاص خداوند سبحان است، برای رسیدن به کمال مستعدتر است» . جایگاه اجتماعی زن، در منظر یکی از شخصیت‌های جهانی این گونه است: «زن با یک دست گهواره و با دست دیگر تاریخ بشریت را حرکت می‌دهد» .
وجود این دو ویژگی، زن را در دو بعد عرفانی و اجتماعی به رقیبی بلامنازع مبدل ساخته است; به گونه‌ای که اگر مردان جایگاه واقعی زن در کائنات را در می‌یافتند، بدان رشک می‌بردند .
به نظر می‌رسد، بشریت‌به خصوص جهان غرب جایگاه رفیع زن را درنیافته است و نمی‌خواهد حق وی را حتی به شکل صوری به وی باز گرداند . به راستی چند درصد از وکلا، معاونان و رؤسای جمهور کشورهای غربی زن هستند و در دایره‌ای محدودتر چند درصد از نیروهای سازمان‌های بین المللی را زنان تشکیل می‌دهند؟
مقام و جایگاه زن تنها در حکومت امام زمان (عج) شناخته می‌شود . در این حکومت است که زن به جایگاه حقوقی و حقیقی خود دست می‌یابد . در این حکومت نگرش مردان به زنان دگرگون می‌شود; شعور فکری زن بدان‌جا می‌رسد که به «زن بودنش افتخار می‌کند» و هرگز خود را با مرد نمی‌سنجد .
نقش حکومت اسلامی قبل از بر پایی حکومت مهدی – عجل الله فرجه الشریف – بارور ساختن باور زن به خویش، رهانیدن وی از سراب‌های کاذب ایسم‌ها و ایست‌ها و اعطای حقوق اجتماعی به وی تا مرز آسیب ندیدن گوهر وجودی او است . در حکومت مهدی – عجل الله فرجه الشریف – از سویی نگرش جامعه به زن و از سوی دیگر نگرش زن به خود تغییر می‌یابد . حکومت مهدی (عج) به لحاظ فراگیر بودن، امنیت‌شغلی برای زن را فراهم می‌آورد و زن در سایه سار این امنیت نگرش و امنیت کاری، از توان ینیت‌بخشیدن به ایده‌ها و اندیشه‌هایش بهره‌مند می‌شود .
زن در حکومت مهدی – عجل الله فرجه الشریف – به جایگاه رفیع و واقعی خود دست می‌یابد . شاید رمز رجعت زنان بزرگ موحد و حضور آنان در ساختار حکومتی مهدی – عجل الله فرجه الشریف – ، شکوفا ساختن استعدادهای آنان باشد; استعدادهایی که در حکومت‌های دیگر توان بروز نیافتند .
رجعت 400 زن در کنار 800 مرد با حضرت عیسی – علیه السلام – و نیز رجعت زنانی چون ام‌ایمن، حبابه و البیه، سمیه، و ام‌خالد در این راستا قابل تحلیل می‌نماید .
گذشته از رجعت این زنان که بی‌شک در حکومت امام زمان – عجل الله فرجه الشریف – از جایگاه محوری و مسؤولیت‌های کلیدی برخوردار خواهند بود، وجود 50 زن در میان 313 تن یاور امام عصر – عجل الله فرجه الشریف – که هر یک در عبودیت، زهد و پارسایی و خلاقیت و کارآمدی سر آمد افراد بشرند و روایات آن‌ها را امیران می‌خوانند، نشان دهنده رسیدن زن به جایگاه حقیقی خود است . امام باقر – علیه السلام – در تفسیر آیه 148 سوره بقره به جابر بن یزید جعفی در خصوص یاران حضرت مهدی – عجل الله فرجه الشریف – می‌فرماید:
«و یجیی‌ء و الله ثلاث ماه و بضعه عشر رجلا فیهم خمسون امراه یجتمعون بمکه علی غیر میعاد قوعا کقزع الحزیف یتبع بعضهم و هی الایه التی قال الله این ما تکونوا یات بکم الله جمیعا ان الله علی کل شی‌ء قدیر» .
سوگند به خداوند، سیصد و سیزده تن که پنجاه نفر از آنان زنند، بی‌هیچ قرار قبلی در مکه گرد می‌آیند و این است معنای آیه شریف: هر کجا باشید، خداوند شما را حاضر می‌کند; زیرا او بر هر کاری توانا است . (1)
پی نوشت :
1) بحارالانوار، ج 52، ص 223 .
منبع: ماهنامه پرسمان ، پیش شماره 3
