تهیه کننده : احمدرضا داودی
منبع : راسخون

تحریف قرآن از موضوعاتی است که در قرن اخیر مورد عنایت بسیاری از محافل علمی در دنیا قرار گرفته و محور کلام و گفتگو گردیده است.نشان این ادعا کتاب های فراوانی است که به زبانهای مختلف در نفی و یا اثبات تحریف قرآن نگاشته شده است.متأسفانه برخی از گروههای مسلمان با متهم کردن دیگری آب به آسیاب دشمن ریختند و بهانه به دست مغرضین داده اند.
در قرآن با انکار کنندگان تعامل منطقی صورت پذیرفته و از آنان خواسته شده که اگر در دل تردیدی نسبت به آن دارند همتایی برای آن بیاورند مانند آیه : (اگر نسبت به آنچه ما بر بنده مان نازل کردیم تردید دارید پس سوره ای مانند آن بیاورید.)
در آیه فوق از منکران قرآن خواسته شده یک سوره مانند سوره های آن بیاورند و حال آنکه از زمان نزول قرآن تا به امروز کسی نتوانسته سوره ی حتی به اندازه سوره های کوچک قرآن بیاورد خود دلیل بر اعجاز و فوق بشری بودن قرآن می کند .
تحریف قرآن در دو صورت قابل تصور است.زیرا تحریف یا با اضافه کردن به متن است یا با حذف مطلبی از متن قرآن.
تحریف از طریق اضافه کردن به متن قرآن را نمی توان پذیرفت.چون در برخی از آیات قرآن از کسانی که در حقیقت آن تردید دارند خواسته است نظیری به اندازه سوره ای از سوره های قرآن را بیاورند تا معجزه بودن قرآن زیر سوال رود و با تلاش فراوانی که برخی از عرب زبانان بلیغ از عصر نزول قرآن تا به امروز انجام داده اند موفق به چنین کاری نشدند.
به راستی اگر کسی می توانست سوره ای، ولو به اندازه سوره های کوچک قرآن را بسازد دیگر نیاز نبود آن را در قرآن جا سازی کند و از طریق تحریف بستر انحراف را فراهم نماید و حجیت قرآن را از این راه طولانی کنار زند او با در دست داشتن سوره ساخته شده قادر بود همه قرآن را زیر تیغ تیز انتقاد قرار دهد.پس با این تحلیل عقلی فرض امکان چنین نوع از تحریف خیالی خام و سرابی خشک است .
اما تحریف از طریق حذف را برخی باور دارند ودلیل باورشان پاره ای از روایات است که به معصومین نسبت داده اند.این روایات ساخته دست مغرضان است .و بررسی سند و محتوای آن مقاله مستقل دیگری را می طلبد.
مطالعات تاریخی نشان می دهد حذف سوره و یا آیه از قرآن در عصری که پیامبر(صلی اله علیه و آله ) می زیسته اند و پس از رحلت او امر غیر قابل قبولی است.زیرا در عصر نزول قرآن خود پیامبر هنگام نزول آیات با اشتیاق فراوان خواهان حفظ آن بوده، تا جایی که خداوند حفظ قرآن را به او نوید بخشید . در کنار پیامبر(صلی اله علیه و آله ) که نخستین حافظ قرآن است یارانی بودند که حافظ قرآن بودن برای آنها افتخار بود و کسانی دیگرکه با نگارش آن آرزوی بهشت را در دل می پروراندند. نام پرارزش این افراد پس از گذشت بیش از چهار ده قرن زیبنده مدارک و اسناد فرهنگ اسلامی است.گذشته از این گروه، در میان مسلمانان آنانی که قدرت از بر کردن همه قرآن را نداشتند به سوره ای و گاهی چند آیه اکتفا می کردند و در بین گفتگوهای روزانه به آنهاتمسک می جستند.در چنین شرایطی امکان حذف آیه های کوچک قرآن غیر ممکن است .حال چگونه امکان دارد سوره ی حذف شود و کسی آگاه نشود.
پس از رحلت پیامبر(صلی اله علیه و آله ) نیز هنوز حافظان و نویسندگان هم عصر او زنده بودند و اگر به فرض، دشمنان حقیقت همه نگاشته های قرآنی را جمع آوری می نمودند و می سوزاندند حافظان و نویسندگان و دلسوزان سکوت نمی کردند و در برابر این عمل مخالفت خود را آشکار می نمودند . واز طرفی قرآنی که در سینه ها محفوظ است قابل سوزاندن و تحریف نیست.قرینه دیگر که به ما یاری می رساند این است که در آن روزگار تعداد اندکی نوشتن می دانستند و بیشتر مردم مطالب مورد علاقه خویش را حفظ می کردند و چون قرآن برای همه مسلمانان آن زمان محبوب بود،آیات آن را از بر می کردند.

پی نوشت ها :

1 – سوره بقره، آیه 23.