نویسنده:حمزه کریم خانی

عاقبت عالمان بی عمل
برخی از مردم، دیگران را راهنمایی می کنند، ولی وقتی نوبت به خودشان می رسد، درمانده می شوند. چنین افرادی در قیامت، جز حسرت، پشیمانی و عذاب الهی بهره ای ندارند. پیامبر گرامی اسلام در حدیثی می فرماید: «گروهی از بهشتیان به عده ای از دوزخیان نظر می افکنند و می گویند: چه کاری شما را به آتش کشانید، در صورتی که ما به برکت و آموزش شما داخل بهشت شدیم؟ آنان در پاسخ می گویند: ما مردمان را به نیکی فرا می خواندیم، ولی خود، اهل عمل به آن نبودیم». (1)

ثواب عیادت از بیمار
نشاط زایی و غم زدایی از بیمار، نقشی شگرف در سلامت بخشی به او دارد. بیمار به دلیل درد و رنج و دوری از اجتماع به غم و اندوه دچار می شود. از این رو، نشستن کنار بیمار و سخن گفتن از امید و سلامت، حالتی از سرزندگی در او به وجود می آورد و دردها و ناراحتی هایش را التیام می بخشد. رسول خدا صلی الله علیه و اله در سخنانی می فرماید: «کسی که بیماری را عیادت می کند، تا هنگامی که بازمی گردد، در راه بهشت قدم می زند». (2)

نکوهش تظاهر کنندگان به گناه
بدون شک، گناهی که انسان، آشکارا و در حضور دیگران مرتکب می شود، مجازات بیشتری خواهد داشت. تظاهر به گناه، حیا و عفت عمومی را خدشه دار می کند و سبب می گردد افراد دیگر برای گناه کردن گستاخ شوند. از این رو، میزان گناه و فساد در جامعه افزایش می یابد و محیط سالم جامعه اسلامی آلوده می شود. رسول گرامی اسلام می فرماید: «همه امت من بخشیده خواهند شد، مگر تظاهرکنندگان به گناه». (3)

نشانه های ریاکاران
ریا، آفت روح و نابودکننده ایمان است. ریاکاران، کارهای نیک را تنها برای ستایش شدن از سوی دیگران انجام می دهند. از این رو، پیشوایان معصوم، در مورد ناپسند بودن آن، فراوان سخن گفته اند؛ زیرا اصولا قبولی عبادات از انسان، بر اخلاص و نیت صحیح مبتنی است. در روایتی از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و اله درباره نشانه های انسان ریاکار چنین آمده است: «شخص ریاکار سه نشانه دارد: میان مردم، با نشاط است، در تنهایی احساس کسالت می کند و دوست دارد در همه کارها از او ستایش شود». (4)

گلچینی از بوستان نبوی
– خوش اخلاقی: کامل ترین مؤمنان در ایمان، خوش اخلاق ترین آنان است. (5)
– امانت داری: امانت داری، روزی می آورد و خیانت کاری، ناداری. (6)
– ارزش عقل: همانا هر کار نیکی با عقل سنجیده می شود و آن که عقل ندارد، دین ندارد. (7)
– غم روزی نخور: غم روزی فردا مخور؛ زیرا روزی هر فردایی می رسد. (8)
– نگاه به پدر و مادر: نگاه فرزند به پدر و مادر از روی محبت و دوستی، عبادت است. (9)
– فضیلت نماز جماعت: کسی که برای اقامه نماز جماعت به سوی مسجد می رود، برای هر قدمی، هفتاد هزار نیکی درجه و مقام می گیرد. (10)
– هم نشینی با افراد دین دار: هم نشینی با افراد دین دار، سبب شرافت دنیا و آخرت است. (11)
– مبارزه با هوای نفس: با هواهای نفسانی خود مبارزه کنید؛ چون مالک نفستان خواهید شد. (12)
– جایگاه حیا: حیا، بخشی از ایمان است. (13)
– صبر: نسبت صبر با ایمان، همچون نسبت سر با بدن است. (14)
– جایگاه زشت گو: ورود بهشت بر هر زشت گویی حرام است. (15)
– امانت داری و وفای به عهد: کسی که امین نیست، ایمان ندارد و کسی که به پیمانش وفا نکند، بی دین است. (16)
– بهترین دعا: اسغفار، بهترین دعاست. (17)
– گرامی ترین مردم: گرامی ترین مردم، پرهیزکارترین آنهاست. (18)

پی نوشت ها:

1. فیض کاشانی، وافی، چاپ اصفهان، 1324 هـ. ق. ج 14. ص 52.
2. ابوالقاسم پاینده، نهج الفصاحه، ش 1926.
3. نهج الفصاحه، ش 2167.
4. ابومحمد حسین حرانی، تحف العقول، تهران، مکتبه الصدوق، 1376 ق، ص 10.
5. تحف العقول، ص 47.
6. تنبیه الخواطر، ج 3، ص 123.
7. تحف العقول، ص 53.
8. همان، ص 14.
9. همان، ص 38.
10. وسایل الشیعه، ج 17، ص 372.
11. صدوق خصال، دارالکتب الاسلامیه تهران، 1403ق، ج 1، ص 5.
12. نهج الفصاحه، ش 1302.
13. خصال، ج 1، ص 55.
14. بهاءالدین خرمشاهی و مسعود انصاری، پیام پیامبر، تهران، نشر حاجی، ح 8376، ص 365.
15. همان، ص 378.
16. همان، ص 347.
17. همان، ص 344.
18. همان، ص 392.
منبع: ماهنامه ی گلبرگ