نویسنده: دکتر نادر فضلی
سخنی روشن و راه گشا از امام محمد تقی(ع)، در وصف فرزند برومندش حضرت مهدی(عج)
راوی این روایت می گوید: از امام محمد بن علی(ع) شنیدم که فرمودند:
امام پس از من، پسرم « علی» است. فرمان او فرمان من و سخن او سخن من و اطاعت از او اطاعت از من است.
و امام پس از او پسرش « حسن» است. فرمان او نیز فرمان پدرش و سخنش سخن پدر و اطاعتش اطاعت پدر اوست.
امام جواد(ع) این را فرمود و سکوت کرد. من از آن حضرت پرسیدم: امام پس از حسن کی است؟
در پی این پرسش امام علیه السلام سخت گریست و سپس فرمودند:
همانا پس از حسن، پسرش، همان « قائم به حق » و « امام منتَظَر» خواهد بود.
من دوباره پرسیدم: ای پسر پیامبر از چه رو او را « قائم » نامیده اند؟
امام علیه السلام فرمودند: از آن رو که آن حضرت پس از آن که نام و یادش مرد و از میان رفت و بسیاری از آنان که به امامتش معتقد بودند، از آن اعتقاد روی بر تافتند، به ناگاه قیام می کند.
باز هم پرسیدم: چرا او را « منتَظَر » نامیده اند؟
امام علیه السلام در این باره چنین توضیح داد: برای امام زمان علیه السلام غیبتی است که روزگارش به درازا می کشد و دورانش به طول می انجامد. در آن ایام غیبت و حیرت، این حوادث رخ می دهد:
– پاک باختگان، دیده به راه ظهورش می دوزند.
– تردید کنندگان، منکرش می شوند.
– انکار کنندگان، وجودش را به مسخره می گیرند.
– آنان که برای ظهور، زمان معین می کنند، دروغ می گویند.
– شتاب زدگان، هلاک می شوند.
– تسلیم شدگان، نجات می یابند.
خدایا ! در دوران پر محنت غیبت، صمیمانه دعا می کنیم و از تو در خواست می کنیم تا در زمره ی پاک باختگان و تسلیم شدگان قرار دهی تا منتظر ظهور باشیم و تسلیم امر امام شویم.
برگرفته از کتاب لذت گفت و گو با امام زمان(عج)
