حاج علی بغدادی می گوید: (در تشرف خود) به حضرت صاحب الامر (علیه السلام) عرض کردم: ای سرور ما! مسأله ای دارم؟ بپرس. گفتم: روضه خوان های امام حسین (علیه السلام) می خوانند که سلیمان اعمش،نزد شخصی آمد و از زیارت حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) پرسید،آن شخص گفت: بدعت است.
شب آن شخص در عالم رویا،هودجی را میان زمین و آسمان دید،سؤال کرد: در آن هودج کیست؟ گفتند: فاطمه ی زهرا (علیها السلام) و خدیجه ی کبری (سلام الله علیها) گفت: به کجا می روند؟ گفتند: امشب (شب جمعه)،برای زیارت امام حسین (علیه السلام) می روند.
هم چنین دید رقعه هایی در آن هودج می ریزد و در آن ها نوشته است: (اَمَانُ مِنَ النَّارِ ؛ لِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ فِی لَیْلَهِ الْجُمْعَه اَمَانُ مِنَ النَّارِ یَوْمَ القِیامَهِ ؛ این برگ امانی است در روز قیامت برای زوار حسین (علیه السلام) در شبهای جمعه).
آیا این حدیث،صحیح است؟ فرمودند: آری!راست و درست است. گفتم: آقای من! صحیح است که می گویند: هر کس امام حسین (علیه السلام) را در شب جمعه زیارت کند،این زیارت برگ امان از آتش است؟ فرمودند: آری والله ؛ و اشک از چشمان مبارک شان جاری شد و گریستند.

پی نوشت:

(العبقری الحسان،ج2،ص 114)
(نجم الثاقب، ص 484)