[10] و قال علی [ع ] ، و قد سمع رجلا یذم الدنیا : ایها الذام للدنیا ، [11] المغتر بغرورها ، المخذوغ باباطیلها اتغتر بالدنیا ثم تذمها ? [12] انت المتجرم علیها ، ام هی المتجرمه علیک ? متی استهوتک ، [13] ام متی غرتک ? ابمصارع آبائک من البلی [14] ام بمضاجع امهاتک تحت الثری ? کم عللت بکفیک ، [15] و کم مرضت بیدیک تبتغی لهم الشفاء ، و تستوصف لهم الاطباء ، [1] غداه لا یغنی عنهم ، و لا یجدی علیهم بکاوک لم ینفع احدهم اشفاقک ،

[2] و لم تسعف فیه بطلبتک ، ولم تدفع عنه بقوتک [3] و قد مثلت لک به الدنیا نفسک ، و بمصرعه مصرعک [4] ان الدنیا دار صدق لمن صدقها ، و دار عافیه لمن فهم عنها ، [5] و دار غنی لمن تزود منها ، و دار موعظه لمن اتعظ بها [6] مسجد احباء الله ، و مصلی ملائکه الله ، و مهبط وحی الله ، و متجر اولیاء الله [7] اکتسبوا فیها الرحمه ،

و ربحوا فیها الجنه فمن ذا یذمها وقد آذنت ببینها ، [8] و نادت بفراقها ، و نعت نفسها و اهلها ، [9] فمثلت لهم ببلائها البلاء ، و شوقتهم بسرورها الی السرور ? [10] راحت بعافیه ، و ابتکرت بفجیعه ، ترغیبا و ترهیبا و تخویفا [11] و تحذیرا ، فذمها رجال غداه الندامه ، و حمدها آخرون یوم القیامه [12] ذکرتهم الدنیا فتذکروا وحدثتهم فصدقوا ، و وعظتهم فاتعظوا

امام علی علیه السلام از کسی شنید مذمت دنیا می کند فرمود : ای کسیکه نکوهش دنیا می کنی [11] در حالیکه تو خود بغرور دنیا گرفتار شده ایو فریفته باطلهای آن هستی آیا تو خود مغرور به دنیا هستی و سپس مذمت آن می کنی؟ [12] تو از جرم دنیا شکایت داری یا دنیا باید از جرم تو شکایت کند ؟ کی دنیا تو را گول زده [13] و چه موقع تو را فریب داده است ؟ آیا بمحل سقوط پدرانت در دامن فنا [14] یا به خوابگاه مادرانت در زیر خاک تو را فریب داده ؟ چه اندازه با دست خود بیماران را پرستاری کردی؟ [15] در کنار بستر آنها مراقب آنان بودی درخواست شفای آنها را نمودی و از طبیبان برای آنها دارو خواهش کردی[1] در آن روزهائی که داروی تو به حال آنان سودی نداشت و گریه تو فایده این می کرد ترس و وحشت تو به درد هیچیک از آنها نخورد [2] و کوششهایت برای آنها نتیجه اینداشت و تو قادر بر دفاع از آنها نبودی . [3] دنیا خودش را با این وضع برای تو مجسم ساخته و با قربانگاههای دیگران قربانگاه تو را . [4]

این دنیا جایگاه صدق و راستیاست برای آنکس که با آن براستی رفتار کند و خانه تندرستی است برای آنکس که از آن چیزی بفهمد [5] و سرایبی نیازی است برای آنکس که از آن توشه برگیرد و محل اندرز است برای آن که از آن اندرز گیرد . [6] مسجد دوستان خدا است و نمازگاه فرشتگان پروردگار و محل نزول وحی الله و تجارتخانه اولیاء حق [7] آنها در اینجا رحمت خدا را به دست آوردند و بهشت را سود خود قرار داده اند .

چه کسی دنیا را نکوهش می کند در حالیکه جدائی خود را اعلام داشته [8] فراق خود را خبر داده و مرگ خود و اهلش را بیان کرده است [9] پس دنیا با نمونه هائی از بلاها به آنها نشان داد که این امر در حق آنها نیز امکان پذیر است با سرور و خوشحالیش دلهایشان را بسرور متوجه ساخت [10] گاه هنگام عصر در عافیت است و بهنگام صبح مصیبت گاه تشویق می کند و گاه می ترساند گاه تخویف می کند [11] و گاه برحذر می دارد و بهمین جهت در صبحگاهان ندامت و پشیمانی گروهی آنرا مذمت می کنند و در روز قیامت آنرا مدح می نمایند [12] همان گروهی که دنیا به آنها تذکر داد و آنان متذکر شدند برای آنها سخن گفت آنها تصدیقش کردند و اندرز داد و آنها پذیرا شدند .

نهج البلاغه