وقتي امام صادق-عليه‌السّلام- درباره‌ حضرت مهدي-عليه‌السّلام- مي‌فرمايد:‌«لو ادركته لخدمته ايام حياتي»[1].
«اگر دوران او را درك مي‌كردم،‌ همه روزهاي زندگيم را در خدمت به او مي‌گذرانيم».
اينجا سخن از شخص نيست ،سخن از آرمان هااست، سخن از موقعيت خاص، مأموريت استثنايي و نقش ويژه‌ امام زمان‌ -عليه‌السّلام-‌ در عالمگير ساختنِ حاكميّت توحيد و برقراري عدالت، جهاني است.
حاكم دنيايي سازمان‌يافته بر اساس توحيد، و رهبر جهاني آكنده از برابري و عدالت،‌ آن قدر شايستگي مي‌يابد كه پيامبري همچون حضرت عيسي-عليه‌السّلام-‌به ياري او از آسمان فرود آيد. و امامي هم چون امام صادق-عليه‌السّلام-‌براي خدمت كردن به او آرزوي درك حضور او را داشته باشد.
راستي وقتي پيامبران و امامان-عليهم‌السّلام- در خدمت به امام زمان-عليه‌السّلام-‌ پيشتازند،‌ وظيفه‌ شيعيان منتظر در خدمت به ساحت مقدّس او چقدر است؟‌
بي‌ترديد خادمين دوران ظهور،‌ همان خادمين دوران غيبت‌اند.
آنها كه پس از ظهور شايستگي خدمت مي‌يابند،‌همانهايند كه در دوران غيبت خدمت به امّت امام-عليه‌السّلام- و اهداف امام-عليه‌السّلام-‌ را سر لوحه‌ زندگي خويش قرار داده‌اند.
اداي حقوق
حق امام زمان-عليه‌السّلام-‌ بر همه‌ بندگان و به ويژه بر شيعيان، حق حيات است،‌حق هدايت است، حقّي نيست كه بتوان آن را با معياري سنجيد و ارزش‌گذاري كرد،‌ حقّي نيست كه بتوان آن را با دنيا و هر چه در آن است مقايسه كرد.
اين حقوق بدون ترديد،‌رعايت حق امامت او،‌مواظبت بر اطاعت او،‌نرنجانيدن قلب مبارك او،‌پاسداري از آرمان‌هاي او، ‌مجاهدت در راه دفاع از او، و جان‌نثاري در راه تحقق خواسته‌هاي او است.
«و اعنّا علي تأديه حقوقه اليه»[2].
«خداوندا! ما را در اداي حقوق او ياري فرما».
با چنين ديدگاهي،‌ اگر سخن از پرداخت حقوق شرعيه امام زمان-عليه‌السّلام-‌ و برخي وجوهات مادّي نيز به ميان مي‌آيد،‌ بايد آن را در همين راستا بررسي كرد؛ چنانكه خود آن بزرگوار در توقيعي فرمود:
«انّه من اتّقي ربّه… و اخرج مما عليه الي مستحقّيه كان آمناً في الفتنه المبطله»[3].
«همانا هر كس تقواي پروردگارش را پيشه كند و از آنچه كه به عنوان حقوق شرعيه- خمس و زكات- برعهده دارد به مستحقانش بپردازد، از فتنه‌هاي باطل‌كننده‌ دين‌ و دنيا در امان خواهد بود».
سخن در باب وجوب اداي چنين حقوقي اين نيست كه امام زمان-عليه‌السّلام- چه بهره‌اي از آن مي‌برد، بلكه سخن از اين است كه شيعه ‌حق‌شناس،‌ در راستاي حفظ دين و ايمان خويش چه منفعتي برايش حاصل مي‌آيد.[1] . بحارالانوار،‌ ج51،‌ص148.
[2] . دعاي ندبه.
[3] . احتجاج،‌ طبرسي،‌ج2،‌ص602،‌ نامه امام زمان-عليه‌السّلام- به شيخ مفيد.