1. عن الصادق (علیه السلام) قال ان رجلا اتی النبی (صلی الله علیه و آله و سلم) فقال: یا رسول الله اوصنی فقال لاتشرک بالله و ان حرقت بالنار و عذبت الا و قلبک مطمئن بالایمان و والدیک فاطعهما و برهماحیین کانا اومیتین و ان امراک ان تخرج من اهلک و مالک فافعل فان ذلک من الایمان.(24)
رسید و عرض کرد مرا دستوری بده.
فرمود هرگز مشرک مشو اگر چه تو را بسوزانند یا بیازارند در هر حال باید قلبت به ایمان استوار باشد و با پدر و مادر خود نیکی کن و فرمانبردار آنها باش. در زندگی آنها و بعد از مردنشان هرگاه تو را گفتند دست از خانواده و مال خود بردار انجام ده زیرا فرمان برداری آنها از نشانه های ایمان است.
2. عن ابی جعفر (علیه السلام) قال ان العبد لیکون بارا لوالدیه فی حیوتهما ثم یموتان فلا یقضی عنهما الدین و لا یستغفر لهما فیکتبه الله عاقا.(25)
حضرت باقر (علیه السلام) فرمود بعضی در حال زندگی پدر و مادر جزء نیکوکاران به آنهایند ولی بعد از فوتشان جزء ستم کنندگان به ایشان محسوب می شوند زیرا غرض آنها را ادا نمی کنند یا برای ایشان طلب آمرزش نمی نمایند.
3. عن علی بن الحسین قال جاء رجل الی النبی فقال یا رسول الله ما من عمل قبیح الا قد عملته فهل من توبه فقال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فهل من والدیک احد حی قال ابی قال فاذهب فبره قال فلما ولی قال رسول الله لو کانت امه.(26)
امام زین العابدین (علیه السلام) فرمود مردی خدمت پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و عرض کرد هر گناه زشتی را من کرده ام آیا توبه ام پذیرفته می شود؟ حضرت فرمود از پدر و مادرت یکی زنده هستند؟ گفت آری پدرم زنده است. فرمود با او نیکی کن. وقتی که او رفت پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود اگر مادرش زنده می بود (گناهش زودتر بخشیده می شد.)
4. عن ابی جعفر (علیه السلام) قال ان ابی نظر رجل و معه ابنه یمشی و الابن متکی ء علی ذراع الاب قال فما کلمه مقتاله حتی فارق الدنیا.(27)
حضرت باقر فرمود پدرم مردی را دید که با پسر خود راه می رفت و آن پسر تکیه بر دست پدر کرده بود دیگر تا زنده بود پدرم با آن پسر سخن نگفت به واسطه خشمی که بر او داشت از کارش.
5. عن النبی قال ان موسی بن عمران قال رب این صدیقی فلان الشهید قال تعالی فی النار قال الیس قدوعدت الشهداء الجنه قال بلی و لکن کان مصرا علی عقوق الوالدین و انا لااقبل مع العقوق عملا.(28)
پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود حضرت موسی، عرض کرد خدایا آن رفیق من که شهید شد حالش چگونه است؟ خطاب رسید او در جهنم است. عرض کرد پروردگارا مگر شهداء را وعده بهشت نداده ای؟ فرمود چرا ولی او اصرار داشت به آزردن پدر و مادر و من عمل کسی را که ستم بر پدر و مادر روا دارد قبول نمی کنم.
6. قال علی بن موسی الرضا (علیه السلام) اما یکره احدکم ان ینفی عن ابیه و امه اللذین والده قال بلی قال فیلجهد ان لا ینفی عن ابویه اللذین هما افضل من ابوی نفسه.
حضرت رضا (علیه السلام) فرمود شما بی میل نیستید اگر پدر و مادر نسبی بگویند این فرزند ما نیست؟ همه گفتند هرگز میل به چنین نداریم. فرمود پس سعی و کوشش کنید دو پدر روحانی شما (محمد و علی (علیهما السلام) که گرامی تر از پدر و مادر نسبی هستند شما را از خود نفی نکنند و فرزندی شما را رد ننماید.

24) تفسیر صافی سوره لقمان.

25) کتاب التعریف ص 39 نقلا عن البحار.

26) مستدرک الوسائل کتاب النکاح.

27) وسائل الشیعه کتاب النکاح.

28) التعریف نقلا عن لباب الالباب الراوندی.