حضرت امام زین العابدین (علیه السلام) از پدر خود و آنجناب از علی (علیه السلام) و ایشان از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل کرد که حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: آدم (علیه السلام) هنگامی که مشاهده کرد انواری از صلب او ساطع و درخشان است، چون خداوند اشباح ما را از اعلای عرش به پشت او انتقال داده بود در آن هنگام درخشش انواری را مشاهده کرد پروردگارا این نورها چیست؟ خطاب رسید شبحهای نوری است که از بهترین مکانهای عرش به پشت تو انتقام داده ام و لذلک امرت الملائکه بالسجود لک اذ کنت وعاء لتلک الاشباح برای همین نورها بود که دستور دادم ملائکه ترا سجده کنند زیرا حامل و ظرف این اشباح بودی.
عرض کرد خدایا کاش انوار را برای من آشکار می کردی؟ خطاب رسید آدم به بالای عرش نگاه کن. صورت اشباح انوار ما از پشت آدم بر بالای عرش منعکس شد. چشم آدم بر آنها افتاد. سئوال کرد خداوندا این اشخاص که نورهای آنها منعکس شده کیانند؟ خداوند فرمود، آدم اینها اشباح بهترین مخلوق من و شریفترین مردمند. این محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) است من محمودم در کارهایم نام او را از نام خود جدا کرده ام. آن دیگری علی است و من علی عظیم اسمش را از اسم خود جدا کرده ام و این فاطمه است، من فاطر السموات و الارضم انا فاطم اعدائی من رحمتی یوم القضاء و فاطم اولیائی مما یبیرهم و یشینهم دشمنان خود را روز قیامت از رحمت خویش قطع می کنم و دوستانم را از چیزهائی که باعث هلاکت و عار آنها شود جدا می نمایم، از برای فاطمه نیز اسمی از اسمهای خود جدا کرده ام.
این دو حسن و حسین اند، منهم محسن و مجملهم و از من است احسان، اسم آن دو را نیز از اسم خود جدا کرده ام هولاء خیار خلقی و کرائم بریتی بهم آخذ و بهم اعطی و بهم اعاقب و بهم اثیب فتوسل بهم الی یاد آدم و اذا دهتک داهیه فاجعلهم شفعاؤک فانی آلیت علی نفسی نفسا حقا لااخیب بهم آملا و لا اردلهم سائلا ایشان بهترین مخلوق من و ارجمندترین خلائقند. میزان ثواب به اندازه مهر و علاقه به آنهاست و عقاب به اندازه دوری و دشمنی با ایشان است به واسطه آنها مردم را مورد مؤاخذه قرار می دهم و هم به سبب آنها عطا می نمایم و به واسطه ایشان کیفر می کنم و پاداش می دهم.
آدم! بوسیله ایشان به من متوسل شو، هرگاه ترا گرفتاری پیش آمد کرد آنها را واسطه قرار ده زیرا من سوگند به حق بر خود یاد کرده ام که امیدوار به آنها را ناامید نکنم و سوال کننده به وسیله ایشان را رد ننمایم.
آنگاه که از آدم ترک اولی صادر شد و مورد عتاب قرار گرفت خدای را به همان اسماء خواند. خداوند او را بخشید.
مفضل گفت از حضرت صادق (علیه السلام) سوال کردم تفسیر این آیه چیست و اذا ابتلی ابراهیم ربه بکلمات الایه فرمود: این کلمات همان کلماتی بود که آدم تلقی کرد و خدای را به آنها خواند تا از او گذشت و او این چنین بر زبان جاری کرد یا رب اسألک بحق محمد و علی و فاطمه و الحسن و الحسین الاتبت علی خدایا به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) ترا سوگند می دهم که از من درگذری خداوند او را بخشید او بخشاینده و مهربان است.
مفضل می گوید عرض کردم یابن رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) پس در این آیه که می فرماید (فاتمهن) منظور چیست؟ فرمود:
یعنی خداوند آن کلمات را تمام و تکمیل کرد تا حضرت مهدی عجل الله له الفرج دوازده امام که نه نفر آنها از اولاد حسین بن علی (علیهم السلام) هستند.(5)
گر منظر افلاک بود منزل تو – وز کوثر اگر سرشته باشد گل تو
چون مهر علی نباشد اندر دل تو – مسکین تو و سعیهای بی حاصل تو

5) ینابیع الموده، ج 1، ص 95.