شارح : عبد الهادی مسعودی

کافی، مهم ترین کتاب حدیثی شیعه است، برخی از احادیث این بوستان معنوی، گلچین و سند و متن آنها تبیین، و ارائه شده است

جلسه 26 کافی خوانی

حدیث :

۳۱۶۴/ ۱. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «لَا یَزَالُ الدُّعَاءُ مَحْجُوباً حَتّى‏ یُصَلّى‏ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: پیوسته دعا محجوبست (و میانه آن و استجابتش حجاب و پرده‏اى حائل است) تا بر محمد و آلش صلوات فرستاده شود (که آنگاه پرده و حائل برطرف شود).

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۴۸
حدیث :

۳۱۷۰/ ۷. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِیِّ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: مَنْ صَلّى‏ عَلَیَّ، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ مَلَائِکَتُهُ؛ فَمَنْ شَاءَ فَلْیُقِلَّ، وَ مَنْ شَاءَ فَلْیُکْثِرْ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: هر که بر من صلوات فرستد خدا و فرشتگان بر او صلوات فرستند، هر که خواهد کم فرستد و هر که خواهد بیش.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۵۱
حدیث :

۳۱۷۳/ ۱۰. مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ وَ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ أَبِی نَجْرَانَ جَمِیعاً، عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «کُلُّ دُعَاءٍ یُدْعَى اللَّهُ- عَزَّ وَ جَلَّ- بِهِ مَحْجُوبٌ عَنِ السَّمَاءِ حَتّى‏ یُصَلّى‏ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر دعائى که خداى عز و جل بدان خوانده شود از رفتن بآسمان محجوبست تا صلوات بر محمد و آل محمد فرستاده شود.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۵۲
حدیث :

۳۱۷۶/ ۱۳. ابْنُ أَبِی عُمَیْرٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: ارْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ بِالصَّلَاهِ عَلَیَّ؛ فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالنِّفَاقِ».
ترجمه :

و نیز حضرت صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: آوازهاى خود را بصلوات بر من بلند کنید، زیرا که آن نفاق را برطرف سازد.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۵۳
حدیث :
کتاب الدعاء: باب الاستغفار

۳۲۲۱/ ۱. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ النَّوْفَلِیِّ، عَنِ السَّکُونِیِّ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: خَیْرُ الدُّعَاءِ الِاسْتِغْفَارُ».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: بهترین دعا استغفار (و آمرزشخواهى) است.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۷۸
حدیث :

۳۲۲۲/ ۲. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ حُسَیْنِ بْنِ سَیْفٍ، عَنْ أَبِی جَمِیلَهَ، عَنْ عُبَیْدِ بْنِ زُرَارَهَ،

قَالَ:قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ: «إِذَا أَکْثَرَ الْعَبْدُ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ، رُفِعَتْ صَحِیفَتُهُ وَ هِیَ تَتَلَأْلَأُ».
ترجمه :

عبید بن زراره گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: هر گاه بنده بسیار استغفار کند (و از خداوند آمرزش خواهد) نامه عملش بالا رود در حالى که میدرخشد.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۷۸
حدیث :

۳۲۲۳/ ۳. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ یَاسِرٍ:

عَنِ الرِّضَا عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مَثَلُ الِاسْتِغْفَارِ مَثَلُ وَرَقٍ عَلى‏ شَجَرَهٍ تُحَرَّکُ فَیَتَنَاثَرُ، وَ الْمُسْتَغْفِرُ مِنْ ذَنْبٍ وَ یَفْعَلُهُ کَالْمُسْتَهْزِئِ بِرَبِّهِ».
ترجمه :

حضرت رضا علیه السلام فرمود: مثل استغفار (و ریختن گناهان بسبب آن) چون برگى است بر درختى که (در فصل پائیز آن درخت) بجنبد و آن برگ بریزد، و کسى که از گناهى استغفار کند و باز آن را انجام دهد مانند کسى است که پروردگار خود را مسخره کند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۷۹
حدیث :

۳۲۲۴/ ۴. عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ طَلْحَهَ بْنِ زَیْدٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ: «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ کَانَ لَایَقُومُ مِنْ مَجْلِسٍ- وَ إِنْ خَفَّ- حَتّى‏ یَسْتَغْفِرَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَمْساً وَ عِشْرِینَ مَرَّهً».
ترجمه :

حضرت صادق علیه السلام فرمود: که رسول خدا (ص) را شیوه چنان بود که از هیچ مجلسى بر نمیخواست و گرچه (مدت توقفش در آن) کوتاه بود، تا اینکه بیست و پنج بار بدرگاه خداى عز و جل استغفار میکرد.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۷۹
حدیث :

۳۲۲۵/ ۵. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ، عَنْ مُعَاوِیَهَ بْنِ عَمَّارٍ، عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِیرَهِ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَسْتَغْفِرُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی کُلِّ یَوْمٍ سَبْعِینَ مَرَّهً، وَ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ- عَزَّ وَ جَلَّ- سَبْعِینَ مَرَّهً». قَالَ: قُلْتُ: کَانَ یَقُولُ: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ؟ قَالَ: «کَانَ یَقُولُ:” أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ، أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ” سَبْعِینَ مَرَّهً، وَ یَقُولُ:” وَ أَتُوبُ إِلَى اللَّهِ، وَ أَتُوبُ إِلَى اللَّهِ” سَبْعِینَ مَرَّهً».
ترجمه :

حارث بن مغیره از حضرت صادق علیه السلام حدیث کند که فرمود: شیوه رسول خدا (ص) این بود که در هر روز هفتاد بار بدرگاه خداى عز و جل استغفار مى‏کرد، و هفتاد بار توبه میکرد، گوید: عرضکردم:

(یعنى) میفرمود:

«استغفر الله و اتوب الیه»

؟ فرمود: هفتاد بار میفرمود:

أستغفر الله، أستغفر الله‏

، و هفتاد بار (دیگر) میفرمود:

اتوب الى الله، اتوب الى لله‏.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۷۹
حدیث :
کتاب الدعاء: باب الدعاء للإخوان بظهر الغیب

۳۲۳۲/ ۱. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ، عَنْ أَبِی الْمَغْرَاءِ، عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ:

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «أَوْشَکُ دَعْوَهٍ وَ أَسْرَعُ إِجَابَهٍ دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ».
ترجمه :

حضرت باقر علیه السلام فرمود: دعائى که بیشتر امید استجابت آن میرود و زودتر باجابت رسد دعا براى برادر دینى است در پشت سر او.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۸۴
حدیث :

۳۲۳۳/ ۲. مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیى‏، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسى‏، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ:

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ یُدِرُّ الرِّزْقَ، وَ یَدْفَعُ الْمَکْرُوهَ».
ترجمه :

امام صادق علیه السلام فرمود: دعاى انسان براى برادر (دینى‏اش) در غیاب او روزى را فراوان کند و از ناخوشى و بدى جلوگیرى کند.

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۸۴
حدیث :

۳۲۳۵/ ۴. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَعْبَدٍ، عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْوَاسِطِیِّ، عَنْ دُرُسْتَ بْنِ أَبِی مَنْصُورٍ، عَنْ أَبِی خَالِدٍ الْقَمَّاطِ، قَالَ:

قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ: «أَسْرَعُ الدُّعَاءِ نُجْحاً لِلْإِجَابَهِ دُعَاءُ الْأَخِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ، یَبْدَأُ بِالدُّعَاءِ لِأَخِیهِ، فَیَقُولُ لَهُ مَلَکٌ مُوَکَّلٌ بِهِ: آمِینَ، وَ لَکَ مِثْلَاهُ».
ترجمه :

و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: زودترین دعائى که باجابت رسد دعاى برادر (دینى) است براى برادرش در غیاب او، ابتداء شروع بدعا براى برادرش کند پس فرشته‏اى که موکل بر او است گوید:

آمین و براى تو است دو چندان (آنچه براى برادر دینیت خواستى).

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۴، ص۳۸۵