حجاب

امام على علیه السلام ـ به فرزندش حسن علیه السلام ـ فرمود :

و اکْفُفْ علَیهِنَّ مِن أبْصارِهِنَّ بحَجْبِکَ إیّاهُنَّ ، فإنَّ شِدَّهَ الحِجابِ خَیرٌ لکَ و لَهُنَّ ، و لَیس خُروجُهُنَّ بأشَدَّ مِن إدْخالِکَ مَن لا یُوثَقُ بهِ علَیهِنَّ ، و إنِ اسْتَطَعْتَ أنْ لا یَعْرِفْنَ غَیرَکَ فافْعَلْ .حدیث و فی نقل: ··· فإنَّ شِدّهَ الحِجابِ أبْقى علَیهِنَّ .
براى اینکه دیده شان به نا محرمان نیفتد آنها (زنان) را در پرده نگه دار؛ زیرا هر چه بیشتر در پرده باشند براى تو و آنها بهتر است و بیرون رفتن آنها بدتر از این نیست که اشخاص نا مطمئن بر آنان وارد کنى. اگر توانى کارى کنى که مردى جز تو را نشناسند این کار را بکن.در نقلى دیگر آمده است : ··· زیرا هر چه بیشتر در پرده باشند محفوظ ترند .
( تحف العقول: ۸۶ ، وفی بعض النسخ: «بحجابک» بدل «بحجبک»./ نهج البلاغه : الکتاب ۳۱ )

امام على علیه السلام :

کنتُ قاعدا فی البَقیعِ مَع رسولِ اللّه ِ صلى الله علیه و آله فی یَومِ دَجْنٍ و مَطَرٍ ، إذ مَرَّتِ امْرَأهٌ على حِمارٍ ، فَهَوتْ یدُ الحِمارِ فی وَهْدَهٍ فسَقَطَتِ المَرأهُ ، فأعْرَضَ النّبیُّ صلى الله علیه و آله بوجهِهِ، قالوا : یا رسولَ اللّه ِ ، إنّها مُتَسَرْوِلَهٌ . قالَ : اللّهُمَّ اغْفِرْ للمُتَسرْوِلاتِ ـ ثلاثا ـ یا أَیُّها النّاسُ ، اتَّخِذوا السَّراویلاتِ فإنَّها مِن أسْتَرِ ثِیابِکُم ، و حَصِّنوا بِها نِساءَکُم إذا خَرَجْنَ .
من و پیامبر در یک روز ابرى و بارانى در بقیع نشسته بودیم که زنى سوار بر الاغ از آن جا گذشت و دست الاغش در گودالى فرو رفت و زن به زمین افتاد. پیامبر صلى الله علیه و آله رویش را برگرداند. حاضران عرض کردند: اى رسول خدا! آن زن شلوار به پا دارد. پیامبر سه بار فرمود: خدایا! زنان شلوار پوش را بیامرز. اى مردم! شلوار بپوشید که شلوار پوشاترین جامه هاى شماست و زنان خود را در موقعى که بیرون مى آیند با شلوار حفظ کنید.

( تنبیه الخواطر : ۲/۷۸ )
خبر دادن پیامبر صلى الله علیه و آله از بى بند و بارى زنان آخر الزمان

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

صِنْفانِ مِن أهلِ النّارِ لَم أرَهُما : قَومٌ مَعهُم سِیاطٌ کأذنابِ البَقَرِ یَضْرِبونَ بها النّاسَ ، و نِساءٌ کاسِیاتٌ عارِیاتٌ ، مُمِیلاتٌ مائلاتٌ ، رؤوسُهُنَّ کأسْنِمَهِ البُخْتِ المائلَهِ ، لا یَدْخُلْنَ الجَنّهَ و لا یَجِدْنَ رِیحَها ، و إنّ رِیحَها لَیوجَدُ مِن مَسیرَهِ کذا و کذا .
دو گروه از دوزخیان را [ هنوز ]من ندیده ام: گروهى که تازیانه هایى مانند دم گاو در دست دارند و مردم را با آن مى زنند؛ و [گروه دیگر] زنانى که پوشش [تن نما] دارند و برهنه اند، کج راهه مى روندحدیث و دیگران را نیز به کجروى تشویق مى کنند، سرهایشان همچون کوهان شتر خراسانى فروهشته است. اینان به بهشت نمى روند و بوى بهشت را که از فاصله اى چنین و چنان (بسیار زیاد) به مشام مى رسد، استشمام نمى کنند

(صحیح مسلم : ۳/۱۶۸۰/۱۲۵ )

میزان الحکمه،جلد دوم.