1. شما برای والدینتان همیشه بچه هستید پس اگر بعضی وقت ها با رفتار های نادرست آن ها روبه رو شدید، کمی بردبار باشید و با منطق و گفت و گو آن ها رابه اشتباهشان آگاه کنید.
2. والدین سعادت فرزندانشان را می خواهند و می کوشند آنچه را به نظرشان درست است، انجام دهند (هر چند که در واقع نادرست باشد). لازم نیست همه چیز را خودمان تجربه کنیم، استفاده از تجربه ی دیگران، نشانه ی خردمندی است.
3. هیچ منافاتی ندارد که با نظر کسی مخالف باشید و احترام او را هم حفظ کنید. در گفت و گو با والدینی که نظرشان را نمی پسندید:
الف) صحبت های آن ها را قطع نکنید.
ب) رفتار یا حرکتی نکنید که گمان کنند، شما آن ها را مسخره می کنید.
ج) کلمات سبک به کار نبرید و صدایتان را بلند نکنید.
د) نظرات خود را با استدلال و منطق بیان کنید.
هـ) اگر سخنشان را منطقی نمی دانید، با آن ها بحث و استدلال نکنید.
4. زمانی که والدین شما عصبانی هستند، با آن ها مجادله نکنید، تا به حالت عادی بازگردند.
5. والدین گاهی بی انصافند و این کار، شما را عصبانی می کند. در این صورت با بی انصافی به آن ها اشاره و انتقاد نکنید و صبور باشید.
6. اگر نمی توانید با والدین خود گفت و گو کنید، یا آن ها از حرف زدن با شما عصبانی می شوند، سخنان خود را بنویسید و به آن ها بدهید.
7. گاهی با والدین خود به تنهایی بیرون بروید.
8. وقتی والدین مشغول مطالعه یا تماشای تلویزیون هستند، گاهی آن ها را همراهی کنید. درباره ی موضوع هایی چون مدرسه، دوستان و دیگر مسائل مورد علاقه شان گفت و گو کنید.
9. هر روز از والدین خود بپرسید: چه کمکی می توانم به شما بکنم؟
10. هنگام مشاجره ی والدین با هم، آن ها را تنها بگذارید.
11. در رفتار و گفتار با والدین خود، صبور باشید. اگر با خواسته ی شما مخالفت کردند، «چرا» نگویید، بلکه بپرسید: در چه صورت با خواسته ی من موافقت می کنید؟
یک نکته
والدین شما انسان های معصوم نیستند، بنابراین هم ویژگی های نیک و مثبت و هم نقاط ضعف دارند. حال اگر نقاط ضعف آنان در حوزه ی کار شما و یا در طرز رفتارشان با شما آشکار شود، بهتر است با واقع بینی با آن برخورد کنید و این نقص را طبیعی بدانید. در ضمن، خصلت های ارزنده و نیک آنان، محبت پاک و بی آلایششان به شما و به ویژه مواظبتی را که از آغاز کودکی تاکنون درباره ی شما داشته اند، هیچ گاه از یاد نبرید و همواره از آنان قدردانی کنید.
برخی از والدین به مسائلی کلی و جزئی جوانان آگاه نیستند و درباره ی رفتار و کردار درست با فرزندان جوان خود چیزی نمی دانند. از طرفی باید با کمال میل و رغبت، از راهنمایی ها و اندرز های دلسوزانه و سودمند آنان که حاصل چندین سال تجربه ی آن هاست، بهره گیرید و در مواقعی که با شما برخورد تند می کنند، چشم پوشی کنید و خونسردی لازم را نشان دهید. اگر هم لغزشی دارند، محترمانه و به طور غیر مستقیم به آنان گوشزد نمایید؛ هرگز نگذارید از شما آزرده خاطر شوند. (1)
پی نوشت ها :
1. رضا فرهادیان، آنچه یک جوان باید بداند، صص 54 و 55.
منبع:نشریه گلبرگ ،شماره 114.
