به امام باقر(علیه السلام) گفته شد:
کَیْفَ أَصْبَحْتَ؟ قَالَ عَلَیهِ السَّلَامُ: أَصْبَحْنَا غَرْقَى فِی النِّعْمَهِ مَوْقُورِینَ بِالذُّنُوبِ یَتَحَبَّبُ إِلَیْنَا إِلَهُنَا بِالنِّعَمِ وَ نَتَمَقَّتُ إِلَیْهِ بِالْمَعَاصِی وَ نَحْنُ نَفْتَقِرُ إِلَیْهِ وَ هُوَ غَنِیٌّ عَنَّا.
ترجمه حدیث:
چگونه صبح کردید؟ فرمود: صبح کردیم در حالی که غرق در نعمت الهی هستیم و از این طرف هم زیر بار گناهان هستیم. معبودمان ما را با نعمت‏هاى خود به دوستى می‏خواند و ما با معاصى او را به دشمنى می­خوانیم. و ما به او نیازمندیم، و او از ما بی نیاز است.‏
شرح حدیث (از حاج آقا مجتبی تهرانی):

در روایت این شخص به امام باقر(علیه السلام) عرض می­کند: «کَیفَ أَصبَحتَ»؛ یعنی حالتان چ‏طور است؟ حضرت در جواب، حال خودشان را نمی­گویند. بلکه می­فرماید: «أَصْبَحْنَا» و نمی­فرماید: «اصْبَحْتُ». در واقع حضرت زبان حال آن گوینده و امثال او را بیان کردند. یعنی حال تو و امثال تو این‏گونه است. این جنبه‏ های ادبی است که در این روایت به‏ کار رفته و ‌ظرافت دارد.
حضرت فرمود: «أَصْبَحْنَا غَرْقَى فِی النِّعْمَهِ»؛ حالمان این‏طور است که سراپای ما را نعمت‏های الهی فرا گرفته است. غرق در نعمت‏های الهی هستیم.
«مَوْقُورِینَ بِالذُّنُوبِ»؛ یعنی از این طرف هم ما در گناهان فرو می­رویم. سراپای ما را نعمت خدا فرا گرفته، ولی ما در گناهان فرو می­رویم.
«یَتَحَبَّبُ إِلَیْنَا إِلَهُنَا بِالنِّعَمِ وَ نَتَمَقَّتُ إِلَیْهِ بِالْمَعَاصِی»؛ خدای ما با دادن نعمت‏هایش، می­خواهد دوستی و محبّت ما را به سوی خودش جلب کند، امّا ما از این طرف با گناهان خشم خدا را به سوی خودمان جلب می‏کنیم. به این مقابله خوب دقت کنید!
«وَ نَحْنُ نَفْتَقِرُ إِلَیْهِ»؛ با اینکه ما همه به خدا محتاجیم. در این هیچ شبهه ‏ای نیست که ما به او احتیاج داریم. مگر ما می­توانیم خودمان را اداره کنیم؟ «وَ هُوَ غَنِیٌّ عَنَّا». امّا او که به ما هیچ احتیاجی ندارد، دنبال این است که محبّت ما را جلب کند. ما که به او احتیاج داریم، دنبال این هستیم که با او دشمنی کنیم. هیچ دیوانه ­ای این کار را می‏کند؟! من به شما احتیاج دارم بدون تو کارم راه نمی­افتد؛ تو هم هیچ احتیاجی به من نداری. تو دنبال این هستی که محبّت من را به خودت جلب کنی، امّا من دنبال این هستم که با تو دشمنی کنم.
دقت کنید که چقدر زیبا حضرت این مطلب را به این سائل فهماند! او گفت «شما حالت چطور است؟» اما حضرت جواب داد حال شما این‏طور است. بنابراین، بروید در سبک مواجهه­ تان با خدا تجدید نظر کنید.

منبع: بحار الانوار، جلد 73، صفحه 18، نقل از سایت آقا مجتبی تهرانی