قال الصادق علیه السلام:
(لو ادرکته لخدمته ایام حیوتی)
امام صادق علیه السلام درباره حضرت غائب یعنی حجت بن الحسن علیه السلام فرمود: اگر زمان او را درک می کردم و در زمان او به صورت ظاهر بودم تمام عمر به او خدمت می کردم یا به تعبیری، کمر خدمت برای او می بستم.
الغیبه النعمانی، ص 245

1. نور الله
«نور»، اولین چیزی است که هر بیننده ای از همان ابتدای تولد با آن آشنا می شود، و با آن می تواند اشیاء دیگر را دیده و زیبایی آن ها را درک کند. نور چونان آب، سرچشمه ی حیات و زندگانیست؛ برخلاف ظلمت و تاریکی که دوام آن، سبب سکوت و خاموشی و مرگ است.
و این همه، مربوط به نور و ظلمت ظاهری است و قرآن نیز در ارتباط با آن می فرماید:
«و جعل القمر فیهن نوراً و جعل الشمس سراجاً» (1) .
نور را معنا و مفهوم دیگری نیز هست که مورد نظر قرآن و روایات بوده و بسیاری از روایات به توضیح، تفسیر و ویژگی های آن پرداخته،‌ و آن نور، خداست که «الله نور السموات و الارض» (2) بدیهی است که این نور با نور مادی تفاوت دارد؛ زیرا خداوند متعال، جسم نیست پس نور بودن او هم جسمانی نخواهد بود.

2. یکی از کامل ترین مصادیق «نورالله»
اباخالد کابلی از تفسیر آیه شریف «فآمنوا بالله و رسوله و النور الذی أنزلنا»
از امام باقر علیه السلام سؤال نمود؛ امام در پاسخ او فرمودند: «ای اباخالد! منظور از «النور» امامان معصوم از آل محمد (صلی الله علیه و آله) هستند که تا دامنه ی قیامت خواهند بود و سوگند به خدا که آنان،‌ نوری هستند که خدا نازل کرده؛ و سوگند به خدای متعال که آن ها نور خدا در زمین و آسمان اند.» (3)

3. «نورالله» کیست؟
در زیارت های حضرت مهدی (عجل الله فرجه) آن حضرت را با این نام و لقب: مخاطب و مورد سلام خود قرار می دهیم: «السلام علیک یا نور الله»!
جابر بن عبدالله انصاری می گوید: داخل مسجد کوفه شدم و مشاهده کردم که حضرت امیرالمؤمنین علی (صلوات الله علیه) با انگشتان مبارک خود در حال نوشتن بر روی خاک هستند و تبسمی برلب دارند؛ راز لبخند حضرت را جویا شدم، فرمودند : « در شگفتم از کسی که این آیه ی شریف را تلاوت می کند و به حقیقت آن معرفت ندارد.» عرض کردم : «کدام آیه؟» فرمودند:
«الله نور السموات و الأرض مثل نوره کمشکوه فیها مصباح؛ المصباح فی زجاجه؛ الزجاجه کأنها کوکب دری؛ یوقد من شجره مبارکه زیتونه لا شرقیه و لا غربیه؛ یکاد زیتها یضیء و لو لم تمسسه نار ؛ نور علی نور؛ یهدی الله لنوره من یشآء و یضرب الله الأمثال للناس و الله بکل شیء علیم».(4)
مقصود از «مشکوه» محمد (صلی الله علیه و آله) است و مراد از «مصباح» منم و از «یهدی الله لنوره من یشاء» مهدی (عجل الله فرجه )اراده شده است».
ای عزیز! تا چشم باطن را نگشایی و از خار وخاشاک معصیت به آب توبه شست و شو نکنی،‌محال است که به دیدار آن نور الهی مشرف شوی . شست و شویی کن و آن گاه طلوع نور را بر قلب خود انتظار بکش.

پی نوشت ها :

1- نوح / 16.
2- نور/ 35.
3- کافی،‌ ج 7، ص 194 (‌محمد کلینی،‌ دار الکتب الاسلامیه – تهران).
4- نور/ 35.