یک تب‌بر واقعی
دارچین از گذشته به عنوان چاشنی، دارو و ادویه در تمام دنیا مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

دارچین در حقیقت پوست درختی است که تا 10 متر رشد می‌کند. و معمولاً پوست این درخت را کنده پودر می‌کنند و در غذاها یا نوشیدنی‌ها از آن استفاده می‌کنند. گیاه دارچین به علت داشتن اسانس و تانن، محرک و قابض است و به عنوان تقویت کننده اعمال هضم و گردش خون به کار می‌رود. دارچین از دیرباز برای زیاد شدن و باز یافتن نیروی جنسی کاربرد داشته است، همچنین برای رفع دردهای عضلانی بسیار نافع است. از این گیاه برای رفع سوء هاضمه، به ویژه در مواردی که با نفخ همراه باشد، به عنوان بادشکن استفاده می‌شود. همچنین به علت داشتن تانن در رفع اسهال کاربرد دارد. جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهد، مبتلایان به دیابت می‌توانند با افزودن اندکی دارچین به رژیم غذایی‌شان به حفظ سلامت خود کمک کنند. در حقیقت دارچین حاوی ترکیباتی است که عمل انسولین در انتقال گلوکز به سلول‌ها را بهبود می‌بخشد. دارچین تقریباً هیچ کالری ندارد، به همین خاطر افراد دیابتی بدون ترس از افزایش وزن، می‌توانند از آن استفاده کنند.

این گیاه در کاهش چربی کلسترول خون نیز دارای تأثیرات مثبتی است و افزودن مقدار کمی دارچین به قهوه صبحانه، چای روزانه، آب پرتقال یا غلات مفید است. اثر مهم دیگر آن پایین آوردن تب است، تا حدی که امروزه از آن به شکل قرص و کپسول برای پایین آوردن تب، استفاده می‌کنند. دارچین خاصیت عجیب دیگری نیز دارد و آن ایجاد مصونیت در بدن در مقابل امراض است، اگر حس کردید ضعیف شده‌اید و ممکن است بیمار شوید، چای دارچین را فراموش نکنید، حتی اگر سرما خورده‌اید و ضعف شدید دارید، چای دارچین بهترین دارو است. بی‌دلیل نیست که در گذشته، سلمانی‌ها که در حقیقت از اطبای قدیمی بودند به مشتری‌های خود چای دارچین می‌دادند.
به طوری که مقدار کمی دارچین که روی غذاهای شیرین پاشیده شود فعالیت انسولین را تا 3 برابر افزایش داده و مانع افزایش قند خون می‌شود.
منبع مقاله :
کوه‌کن، صدف، (1393)، میوه درمانی، تهران: همشهری، چاپ سوم