امام حسن مجتبی علیه السلام و ظهور موعود
ظهور موعود واقع نمی شود مگر پس از آن که شما از همدیگر بیزاری بجویید و بر صورت هم آب دهان بیندازید و همدیگر را کافر بخوانید و یکدیگر را لعن کنید.
عمیر گفت: چنین زمانی چه ارزشی دارد؟
امام علیه السلام فرمود:
همه ی خیرها در آن زمان است؛ زیرا قائم ما قیام می کند و این نادرستی ها را از میان می برد.(1)
و در جای دیگر فرمودند:
در زمان او درندگان با یکدیگر سازش می کنند و زمین گیاهش را می رویاند و آسمان برکاتش را فرو می فرستد و گنج های نهفته ی زمین ظاهر می شود و شرق و غرب به سیطره ی او در می آید. خوشا به حال کسی که روزگارش را درک کند و به فرمانش تن دهد.(2)
امام حسین علیه السلام و امام غایب علیه السلام
از امام حسین علیه السلام پرسیدند: آیا حضرت مهدی علیه السلام به دنیا آمده است؟ فرمود:
هنوز به دنیا نیامده است. اگر روزگار او را درک کنم، همه ی عمر به خدمتش کمر همت می بندم. (3)
روایتی با همین عبارت از امام صادق علیه السلام نیز نقل شده است.
در روایتی دیگر از امام حسین علیه السلام پرسیدند که آیا مهدی موعود شمایید؟ امام فرمود:
من نیستم. او کسی است که از مردم کناره می گیرد و به سرزمین های دور دست می رود و خون پدرش بر زمین می ماند و از عمویش پنهان می شود. آن گاه شمشیر می کشد وتا هشت ماه بر زمین نمی گذارد. (4)
حارث بن مغیره می گوید: محضر امام حسین علیه السلام شرفیاب شدم و عرض کردم: حضرت مهدی علیه السلام را با چه نشانه هایی بشناسیم؟ فرمود:
با شناخت احکام و معارف و نیاز همگان به او و بی نیازی اش از همه .(5)
امام سجاد علیه السلام و امام زمان علیه السلام
امام زین العابدین علیه السلام خطاب به ابوخالد کابلی فرمود:
ای اباخالد! برای شما فتنه هایی چون پاره های شب یلدا پیش خواهد آمد. از این فتنه ها نمی رهند جز کسانی که خداوند از آنان پیمان گرفته است و آنان، مشعل های هدایت و سرچشمه های دانش و فضیلت هستند. خداوند آدمی را به وسیله ی آنان از هر فتنه ی ظلمانی نجات می دهد. گویی موعود شما می بینیم که پشت کوفه با سیصد و سیزده نفر در سرزمین نجف حرکت می کند و جبرئیل در سوی راست او و میکاییل در سوی چپش و اسرافیل در پیشاپیش او حرکت می کنند. پرچم رسول الله صل الله علیه و آله با او است. چون پرچم به اهتزاز درآید، به هر قومی هجوم برند، خدای تبارک و تعالی آن قوم را هلاک می کند. (6)
باز از آن حضرت چنین نقل شده است:
هر کس هنگام غیبت قائم ما بر دوستی ما استوار بماند، خداوند به او پاداش هزار شهید از شهیدان بدر عطا می فرماید. (7)
و در جای دیگر چنین فرمودند:
– قائم ما را شش نشانه از شش پیامبر است: نشانی از نوح و نشانی از ابراهیم و نشانی از موسی و نشانی از عیسی و نشانی از ایوب و نشانی از حضرت محمد که درود خداوند بر آنها باد. نشانه ی او از نوح عمر طولانی او است و نشانه ی او از ابراهیم تولد پنهانی و کناره گیری از مردم است و نشانه اش از موسی ترس و بیم و غیبت او است و نشانه اش از عیسی اختلاف مردم درباره ی او است و نشانه اش از ایوب فرج بعد از شدت او است و نشانه اش از حضرت محمد صلی الله علیه و آله قیام به شمشیر اوست.(8)
امام باقر علیه السلام و امام مهدی علیه السلام
امام پنجم درباره ی حضرت صاحب علیه السلام می فرمایند:
هر کس بمیردو امامش را نشاسد، به مرگ روزگار جاهلیت مرده است و هر کس بمیرد و امامش را شناسد، به او آسیبی نمی رسد خواه که امر ظهور زود باشد یا دیر چون کسی که با شناخت امام از دنیا برود، همانند کسی است که در خیمه ی فرماندهی قائم علیه السلام است. (9)
حضرتش باز فرمودند:
چون قائم قیام کند، رهسپار کوفه می شود و چهار مسجد را ویران می کند و هر مسجدی را که بنای بلند دارد، خراب می کند و هموار می سازد. راه اصلی را توسعه می دهد و سایبان ها را برمی دارد که به خیابان ها سرکشیده اند و نمی گذارد سایبان و ناودانی رو به کوچه باشد.(10)
و در جای دیگر قائم ما را با ترس و هراسی که در دل دشمنان می اندازد، یاری می فرماید. نصرت خداوندی پشتوانه اوست. به هر جای زمین که بخواهد، بی درنگ می رسد و گنجینه های نهفته در خاک بر او آشکار می شوند. سلطنتش به شرق و غرب می رسد و خداوند دین خویش را به دست او بر دیگران پیروزی می بخشد، هر چند مشرکان را خوش نیاید. در زمین جای ویرانی نمی ماند که آن آباد نسازد. عیسی روح الله از آسمان فرود می آید و در پشت سر او نماز می گزارد.
آن گاه نشانه های ظهور را بیان کرده و می فرماید:
او هنگامی ظهور می کند که مردان، خویش را مانند زنان بیارایند و زنان، خویش را مانند مردان کنند و مرد به مرد بسنده کند و زن به زن کام دهد و زنان بر زین ها نشینند و مردان گواهی دروغ بپذیرند و گواهی راست را برنتابند. خون آدم سبک شود و زنا بسیار گردد و ربا خواری رواج یابد و مردمان، اشرار را از ترس زبانشان احترام کنند. سپاه سفیانی در «در بیداء»(11) سر به نیست شود. « نفس زکیه» ( جوانی از آل پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بین رکن و مقام کشته شود که نام او محمد بن حسن نفس زکیه است) را مردم میان رکن و مقام بکشند و صیحه آسمانی به گوش رسدکه «حق با او( حضرت قائم)است و با شیعیان او »در این هنگامه است که قائم امت ظهورمی کند و پشت به کعبه می زند و سیصد و سیزده نفر گردش آیند و نخستین سخن که بر زبان می آورد، این است( بقیه الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین) آن گاه می گوید منم تنها بازمانده حجت های خدا. منم خلیفه خدا در میان شما و هر کس بر زمین است، به او سلام می گوید. چون ده هزار تن به یاری اش بر می خیزند، دیگر بتی بر زمین نمی ماند مگر طعمه حریق می شود… (12)
امام پنجم علیه السلام فرمود:
اموال دنیا، از درون و برون زمین، در خدمتش گرد می آیند و به مردم می فرماید: بیایید و برگیرید آن چیزها را که برایش، پیوند خویشاوندی را بریدید و خون همدیگر را ریختید و به حرام الهی دست آلودید.(13)
امام پنجم علیه السلام فرمود:
هنگامی که جدم حسین علیه السلام کشته شد، فرشتگان گریستند و به درگاه خداوند عزوجل عرضه داشتند:«بارالها! صاحب اختیارا! آیا رها کرده ای کسی را که برگزیده ی تو و فرزند برگزیده ات و بهترین مخلوقات تو است تا او را به شهادت برسانند» خداوند متعال وحی کرد:« ای فرشتگان من! آرام باشید. به عزت و جلالم سوگند که حتی اگر زمان ها( عصرها و دوره ها) بگذرد، از آنها انتقام خواهم کشید» آن گاه، خداوند، به قدرت خود، پرده از روزگار آینده برداشت و فرشتگان، فرزندان آینده ی حسین علیه السلام را دیدند. خوشحال شدند و یکی از آنان را دیدند که ایستاده نماز می خواند. خداوند فرمود:« با این قائم است که از قاتلان حسین علیه السلام انتقام می کشم.(14)»
امام محمد باقر علیه السلام در وصف زیبایی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرموده است:
پیامبر خدا رخسارش سپید آمیخته به سرخی و چشمانش سیاه و ابروانش به هم پیوسته و دست هایش درشت و ستبر بود؛ گویی طلا بر انگشتانش ریخته بودند. چهارشانه بود. چون به کسی روی می کرد، از روی فروتنی، با همه ی بدن رو می کرد. یک رشته مود از گودی گلو تا نافش بود؛ همچون نقره ی خالص. گردن و شانه هایش مانند ابریق سیمین بود. بینی کشیده ای داشت… هنگام راه رفتن، محکم قدم برمی داشت که به سرازیری فرود می آمد. از هر حیث کسی مثل او نبوده است.(15)
از روایت بالا، می توانیم سیمای مبارک حضرت مهدی علیه السلام را تجسم کنیم؛ چرا که در حدیثی پیش ازاین گذشت که او شبیه ترین مردم به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است.
از امام باقر علیه السلام نقل است که فرمود:
هر گاه قائم ما به پاخیزد، خداوند متعال دستش را بر سر بندگان می نهد و عقل هایشان را جمع می کند و حلم و بردباریشان را کامل می سازد.(16)
پی نوشت :
1. بشاره الاسلام، ص 81.
2. بحارالانوار، ج 52، ص 375.
3. عقد الدرر، ص 160.
4. کمال الدین، ص 318.
5. منتخب الاثر، ص 309.
6. بحارالانوار، ج 51، ص135.
7. اعلام الوری، ص 402.
8. المحجه البیضاء، ج 4، ص 338.
9. اصول کافی، ج 1،ص 303.
10. اعلام الوری، ص 432.
11. نام بیابانی میان مکه و مدینه.
12. بحارالانوار ج 52، ص 191.
13. همان ، ج 52، ص 351.
14. علل الشرائع، ص 160.
15. کافی ، ج 1،ص 433.
16. کمال الدین، ج 2، ص 67؛ کافی، ج 1، ص 25.
منبع: بازشناختی از یوسف زهرا علیه السلام