1. آن حضرت بر طبق قوانین موجود قضاوت نمی کند.
هم اکنون در سراسر جهان میلیون ها قانون و مقررات وجود دارد که تعداد کمی از آنها مطابق عدل و حق است و بسیاری از قوانین مخالف عقل و برخلاف قوانین آسمانی است. از قبیل قانونی شمردن بی عفتی ها مثل لواط، رباخوری و …
حضرت مهدی – علیه السلام – قوانینی را که در جهان مخالف قرآن است دور می ریزد. حکم او مطابق قرآن است، هر چه از قرآن استنباط می کند یا به او الهام می شود.
2. طبق باطن افراد قضاوت می کند. آن حضرت بر طبق موازین ظاهری ( قسم و بینه )حکم نمی کند، در حالی که پیامبر – صلی الله علیه و آله و سلم – در بین مردم بر اساس قسم و بینه حکم می فرمود.
حضرت مهدی – علیه السلام – به باطن عمل می کند و مأمور به باطن است . او مانند داوود و سلیمان – علیهماالسلام – قضاوت می کند و به شهود و بینه احتیاج ندارد.
3. او به سراغ مظلوم می رود. لازم نیست دو طرف دعوا جهت فیصله به حضرت مراجعه کنند. چون حضرت مأمور است که جهان را پر از عدل و داد کند، به سراغ مظلومینی که کسی صدایشان را نشنیده ، یا جرأت اظهار مظلومیت نداشته اند می رود و حق آنها را به ایشان باز می گرداند. حکامی که حضرت به نقاط مختلف جهان اعزام می کند، هرگاه مشکلی برایشان پیش آید، به کف دست خود می نگرد و حکم را در می یابند و عدالت را برقرار می کنند. خلاصه این که همواره با حضرت در تماس هستند.
منبع: کتاب موعود امم