اللّهُمّ… ألبِسْنِی زِینَهَ المُتّقینَ فی… إفشاءِ العارِفَهِ و سَترِ العائِبَهِ. اگر انسان متصف به صفات خدایی شود، علاوه بر اخلاق، معرفت او هم رشد خواهد کرد؛ و دیگری این رهنمود سیاسی ـ اجتماعی بود که یکی از عوامل و عناصر وحدت امّت اسلامی همین خصلت، یعنی افشای خوبی‌ها و پوشاندن عیب‌های دیگران است . نکته سوم یک رهنمود معاشرتی است که انسان باید سعی در پوشش خوبی‌های خود و نشر خوبی‌های دیگران باشد.
نشر خوبی‌ها و پوشاندن بدی‌ها (۲)
اللّهُمّ… ألبِسْنِی زِینَهَ المُتّقینَ فی… إفشاءِ العارِفَهِ و سَترِ العائِبَهِ. [۱]
در جلسه قبل، در تبیین این فراز دو نکته بیان شد؛ یکی این رهنمود معرفتی بود که اگر انسان متصف به صفات خدایی شود، علاوه بر اخلاق، معرفت او هم رشد خواهد کرد؛ و دیگری این رهنمود سیاسی ـ اجتماعی بود که یکی از عوامل و عناصر وحدت امّت اسلامی همین خصلت، یعنی افشای خوبی‌ها و پوشاندن عیب‌های دیگران است .
نکته سوم یک رهنمود معاشرتی است که انسان باید سعی در پوشش خوبی‌های خود و نشر خوبی‌های دیگران باشد. در روایتی از امیر مؤمنان علی (علیه السّلام) چنین نقل شده است :
إذا صَنَعتَ مَعروفاً فَاستُرهُ؛ إذا صُنِعَ إلَیکَ مَعروفٌ فَانشُرهُ. [۲]
هر گاه خوبى کردى، آن را بپوشان؛ هر گاه به تو خوبى شد، آن را بازگو کن.
این از ویژگی‌های انسان‌های باتقوا است؛ ولی امروزه متأسفانه در جامعه ما عکس آن عمل می‌شود و اگر کسی خوبی کند، آن را نادیده می‌گیرند؛ اما کسی که بدی می‌کند به نشر آن می‌پردازند.
نکته چهارم در باره فایده پوشاندن عیب‌هاست. ثمره پوشاندن عیب‌های دیگران در کلام رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) چنین بیان شده است:
مَن سَتَرَ أخاهُ فی فاحِشَهٍ رَآها عَلَیهِ سَتَرَهُ اللَّهُ فی الدّنیا والآخِرَهِ.[۳]
هر که از برادر خود کار زشتى مشاهده کند و آن را پوشیده نگه دارد، خداوند در دنیا و آخرت، عیب‌پوش اوست.
به هر حال ، هرکس ، کم یا زیاد عیب‌هایی دارد، که اگر انسان آبروداری کند و عیب و نقص دیگران را بپوشاند، خدا هم در دنیا و آخرت عیب‌هایش را می‌پوشاند و نمی‌گذارد آبرویش برود.
نکته پنجم خطر افشاگری بدی‌ها است، آن چیزی که متأسفانه امروزه خصوصاً در رسانه‌های مجازی بسیار شایع است. این کار هم در دنیا مضرّاتی دارد و هم در آخرت گرفتاری می‌آفریند. خداوند در قرآن کسانی را که علاقه به افشاگری و شیوع زشتی‌ها و عیب‌های دیگران دارند، این گونه تهدید نموده است:
﴿إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَهُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ﴾.
بى‌گمان کسانى که دوست دارند درباره مؤمنان، (تهمت) کار زشت شایع شود عذابى‌دردناک در این جهان و در جهان واپسین خواهند داشت.
[۱]الصحیفه السجّادیّه، الدعاء۲۰.
[۲]غرر الحکم، تمیمی آمدی، ح۳۹۸۱ و ۳۹۸۲.
[۳] کنز العمّال، متقی هندی، ج۳، ص۲۵۰، ح۶۳۹۲.
وبسایت : آیت الله محمدی ری شهری
