نویسنده:سمانه افشاری
منبع:روزنامه کیهان
یکی از مهمترین و ابتدائی ترین موهبت هایی که هر کودکی باید دراختیار داشته باشد وجود صلح و صفا در خانه و خانواده است. بسیاری از والدین امروزه در منازلی زندگی می کنند که پر از خشم و دعواست. شاید خود شما هم در کودکی درخا نه ای بزرگ شده باشید که در آن پدر و مادر خانواده پیوسته درحال جدال و دعوا بوده و والدین شما نتوانسته اند مشکل خود را حل کنند. ممکن است حتی بحث و جدالی که با همسر و فرزند خود دارید، به خاطرات کودکی شما بازگردد، زمانی که شاهد دعوای مداوم والدین خود بوده اید. آیا تا به حال به دوران کودکی خود فکر کرده اید، زمانی که شما مشغول بازی با اسباب بازی های خود بودید و به صدای خشم آلود و فریادهای والدین خود گوش می دادید؟ مطمئن هستم که در آن شرایط، هر کودکی آرزو دارد زودتر بزرگ شود و آن منزل پرهیاهو و متشنج را ترک کند و به جائی برود که حداکثر فاصله را از خانه داشته باشد و یا شاید در روز تولد 18 سالگی تان از شهر خارج شوید و دیگر نخواهید که در شهر والدین خود بمانید و تمام تلاش خود را می کنید که از آنها دوردورتر شوید.
برای جلوگیری از انکاری مانند کودکی خودتان، بهتر است به زندگی خود نگاهی تازه بیندازید و ببینید که رفتار شما چقدر مانند والدین خود شما بوده است.برای اجتناب از احساس عدم امنیت کودکتان و زندگی کردن در خانه ای که همواره در جنگ داخلی به سر می برد، از هرگونه بحث و دعوا در حضور فرزندتان دوری کنید با وجود آن که برای بچه ها خوب است که ببینند والدین چگونه با وجود اختلاف نظر با هم همفکری می کنند، هنگامی که این اختلاف نظر منجر به بحث و حتی جدل شد بهتر است آن را به مکانی دور از فرزندان برای مثال اتاق شخصی و به طور خصوصی ادامه دهید و به هیچ وجه نگذارید آنها شاهد مباحثات تند و حرف های خشمناک شما باشند. اگر برایتان مقدور نیست که به مکانی دور از دسترس بچه ها بروید پیشنهاد می کنیم ادامه بحث را به زمان دیگری موکول نمائید.
پیش از آن که بتوانیم از فرزندان خود توقع احترام و ادب داشته باشیم لازم است خود به یکدیگر احترام گذاشته و با نمایاندن این احترام متقابل به فرزندان، آنان را متوجه وظیفه همواره مقدس پدری و مادری نمائیم. تا هنگامی که خود شما با همسرتان رابطه ای توام با علاقه و احترام و ادب ندارید نمی توانید از فرزندان خود توقع ادب و احترام داشته باشید. در ضمن لازم است علاوه بر همسر، این قانون را با فرزندان خود نیز اعمال کنید تا آنان از رفتار شما با خود درس احترام متقابل بگیرند.یکی از بهترین درس های شما به فرزندتان، نمایان کردن علاقه شما به همسر و زندگیتان است. به یاد داشته باشید شما در همه حال مهمترین و اصلی ترین الگوی فرزندتان در زندگی هستید و آنان رفتار شما را به یاد خواهند داشت و در آینده بسیار شبیه به شما رفتار خواهند کرد. بدین ترتیب نشان دادن عشق و احترام شما به همسرتان علاوه بر آن که به کودک احساس امنیت و سیری عاطفی می دهد، به او می آموزد که در آینده چگونه با همسر خود رفتار کند و نیز با مشاهده عشق و احترام و گذشت متقابل بین والدین، فرزندتان درس بخشش و عفو می گیرد.با کودک خود با همان احترامی برخورد کنید که برای مثال میان شما و دوست و یا همکارتان جاری است.
پدر و مادر نیز مانند همه انسان ها جایز الخطا هستند و ممکن است اشتباه کنند. شایسته است در صورت انجام خطا، همان طور که از دوست خود عذرخواهی و دل جوئی می کنید، از فرزندتان نیز معذرت بخواهید. این کار نه تنها ابهت و جذبه پدری و مادری شما را خدشه دار نمی کند بلکه بر آن می افزاید، زیرا قدرت درخواست عفو و بخشش در صورت بروز اشتباه، از توانایی های مهمی است که فرزندتان باید از شما بیاموزد. در عین حال بخشش و گذشت نیز آموختنی هستند و کودکتان با بخشیدن شما، خود در موقعیت عفو و بخشش قرار گرفته و می آموزد که بخشش همواره از کینه جوئی و افکار منفی بهتر است.
در عین حال با نقد کردن رفتار خود پس از ارتکاب خطا، به آنان می آموزید که همواره خود را نقد و اصلاح کنند، برای مثال ممکن است به آنان بگوئید: بچه ها رفتار من با مادرتان اشتباه بوده است. حالا می خواهم در حضور همه از او عذرخواهی کنم. با این روش، نه تنها به آنان تفاوت رفتار درست از نادرست را می آموزید بلکه به آنان یاد می دهید که شهامت ابراز خطای خود را کسب کنند. پیش از آن که به فرزندتان درس خداشناسی، رفتار درست و گذشت و بخشش را بیاموزید لازم است خانه ای پر از از صلح و صفا که تمام درس هایتان در آن مصداق داشته باشند برای آنها فراهم کنید.درس های اعمال شده در یک زندگی عملی بسیار ماندگارتر و پایدارتر از یادگیری شفاهی خواهند بود. به عبارت دیگر، آن چه را که در عمل می توانید به فرزندتان بیاموزید، بسیار موثرتر از درس های کتاب درسی و یا تعالیم شفاهی خواهند بود.