نویسنده: زهرا آقا محمد شیرازی

خداوند در آیه 41 سوره رعد می فرماید:
(اولم یروا انا ناتی الارض ننقصها من اطرافها و الله یحکم لا معقب لحکمه و هو سریع الحساب) آیا ندیدند که ما پیوسته به سراغ زمین می آییم و از اطراف (وجوانب) آن کم می کنیم؟! (و جامعه ها, تمدن ها و دانشمندان تدریجاً از میان می روند) و خداوند حکومت می کند و هیچ کس را یارای جلوگیری یا رّد احکام او نیست و او سریع الحساب است.
همچنین خداوند در آیه 30, سوره نازعات می فرماید:
(والارض بعد ذلک دحاها)؛ و زمین را بعد از آن گسترش داد.
کلمه «دحاها» به معنای شکل تخم مرغ می باشد که شکل واقعی زمین است.
آیه های زیر بیان می کند که در زمین همیشه روز و شب به دنبال هم است که گویای این حقیقت علمی در رابطه با حرکت و شکل زمین است.
(اتاها امرنا لیلاً اونهارا) (سوره یونس, آیه 24) ؛(ناگهان) فرمان ما, شب هنگام یا روز,(برای نابودی آن) فرا می رسد. (سرما یا صاعقه ای را بر آن مسلط می سازیم)
(یکوراللیل علی النهار ویکور النهار علی اللیل) (سوره زمر, آیه 5)؛ شب را بر روز می پیچد و روز را بر شب. (تولج اللیل فی النهار و تولج النهار فی اللیل) (سوره آل عمران, آیه 27)؛ شب را در روز داخل می کنی, و روز را در شب.
(لا شمس ینبغی لها تدرک القمر و لا اللیل النهار و کل فی فلک یسبحون) (سوره یس, آیه 40)؛ نه خورشید را سزاست که به ماه رسد, و نه شب بر روز پیشی می گیرد و هر کدام در مسیرخود شناورند.
(خلق السماوات و الارض بالحق یکور اللیل علی النهار و یکور النهار علی اللیل و سخر الشمس و القمر کل یجری لا جل مسمی الا هو العزیزالغفار) (سوره زمر, آیه 5)؛ آسمانها و زمین را به حق آفرید شب را بر روز می پیچد و روز را بر شب و خورشید و ماه را مسخر فرمان خویش قرار داد. هر کدام تا سر آمد معینی به حرکت خود ادامه می دهند. آگاه باشید که او قادر و آمرزنده است.
وقتی شب نیمی از زمین فرا می گیرد, نیم دیگر آن روز است. این حقیقتی است که پس از کشف آمریکا و پس از پیشرفت علم و رفتن بشر به فضا به آن پی برده شد. در فضا بود که دیده شد, نیمی از زمین, روشن و روز و نیمی دیگر, شب و تاریک است. و این دقیقاً چیزی بود که 1400 سال پیش خداوند در قرآن درآیه 19 سوره حجر فرمود:
(و الارض مددناها و القینا فیها رواسی و انبتنا فیها من کل شی ءٍ موزونٍ) (سوره حجر, آیه 19) ؛ و زمین را گستردیم و در آن کوه های ثابتی افکندیم و از هر گیاه موزون, در آن رویاندیم.
شیخ شروی در کتابش «دلایل مادی خدا» این آیه به طریقی لطیف بیان می کند. او می گوید: خداوند به زمین خاصی اشاره نمی کند, بلکه به زمین به طور عام شاره می نماید. این به این معناست که در دنیا هر جا بروی, زمین را گسترده می یابی و اگر زمین کروی نبود, چنین چیزی اتفاق نمی افتاد مستطیل بود یا هر شکل هندسی دیگری داشت, شما به لبه آن می رسیدید, در حالی که شکل کروی تنها شکلی است که به لبه ندارد, بنابراین هر جا بروید و آن را گسترده می یابید. این ماهیت معجزه آسای قرآن کریم است که کلمه ای به کار می برد که مناسب ظاهر اشیاء و همزمان نشان دهنده حقیقتی علمی است.
(افلا ینظرون الی الابل کیف خلقت. و الی السماء کیف رفعت. و الی الجبال کیف نصبت. و الی الارض کیف سطحت) (سوره غایشه, آیه های 17 تا 20), آیا آنان به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده است ؟ و به آسمان نگاه نمی کنند که چگونه برافراشته شده ؟ و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب گردیده و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟
خداوند متعال در این آیه و آیه های دیگر توجه ما را به نشانه های قدرت خود در آفرینش جلب می کند و می فرماید: آیا این شگفت انگیز نیست که زمین گسترده است. ما به این حقیقت شگفت انگیز و معنای آن تا عصر علم یعنی تا زمانی که متوجه شدیم زمین کروی شکل است پی نبرده بودیم. آیا این شگفت انگیزت نیست که زمین گسترده است. ما به این شکل است پی نبرده بودیم. آیا این شگفت انگیز نیست که این زمین کروی برای استفاده ما گسترده شده است.
منبع: نشریه بشارت شماره 72