نویسنده:محمد رضا اکبری
روزی رسول خدا صلی اللّه علیه و آله با همراهان خود در صحرا عبور می کرد که به شتربانی گذر کرد، کسی را فرستاد تا از او شیر بخواهد. شتربان گفت : آنچه در سینه شترهاست صبحانه قبیله است و آنچه در ظرف هاست شام آنهاست . رسول خدا صلی اللّه علیه و آله گفت : خدایا مال و فرزندانش را زیاد گردان . آنگاه به راه افتادند تا به چوپانی رسیدند. حضرت کسی را فرستاد تا از او شیر بگیرد. چوپان گوسفند را دوشید و هرچه در ظرف داشت در ظرف پیامبر صلی اللّه علیه و آله ریخت و گوسفندی هم برای آن حضرت فرستاد و عرض کرد: همین اندازه نزد ما بود اگر بیشتر هم بخواهید به شما می دهیم . رسول خدا صلی اللّه علیه و آله گفت : خدایا او را به اندازه کفاف روزی ده . یکی از اصحاب عرض کرد: یا رسول اللّه ! برای کسی که به شما چیزی نداد دعائی کردی که همه ما آن را دوست داریم و برای کسی که حاجت تو را برآورده ساخت دعائی کردی که همه ما آن را ناخوش می داریم . رسول خدا صلی اللّه علیه و آله فرمود: آنچه کم و کافی باشد بهتر از زیادی است که دل را مشغول دارد. خداوندا محمد و آل محمد را به اندازه کفاف روزی عطا فرما.
منبع:قصه های تربیتی چهارده معصوم(علیهم السلام)
