احساس خطر از چه چیزی؟

احساس خطر از چه چیزی؟

 

از تصادف با اتومبیل، از پرتگاه و یا از یک اسلحه واقعی و … این موارد واقعاً وحشتناک هستند و طبیعی است که شما از آن‌ها بترسید، اما آیا به این فکر کرده‌اید که یک هسته آلو، یک بالش، سر خودکار و یا حتی یک پاک‌کن نیز می‌تواند آلت قتاله باشد البته نه برای شما بلکه برای کودکتان.
شاید بهتر است در مورد ناتوانی کودکتان بیشتر بدانید: نوزاد انسان به شدت عاجز و ناتوان است. تا جایی که می‌توانیم بگوییم نوزاد انسان عاجزترین نوزاد در بین تمامی جانداران و موجودات زنده روی زمین است. نوزاد آهو نیم ساعت پس از تولد می‌تواند بدود و خود را برای فرار از خطر آماده کند. نوزاد زرافه دو ساعت پس از تولد به دنبال غذا می‌رود و به طور غریزی آن را می‌یابد و تغذیه می‌کند، اما نوزاد انسان به طرز حیرت‌انگیزی ناتوان است. او هیچ وسیله دفاعی در اختیار ندارد و به خودی خود نمی‌تواند از خطرات جلوگیری کند و از خود در مقابل آنان محافظت کند. او از خطر فرار نمی‌کند و خود به دنبال غذا نمی‌رود.
سرما و گرما به راحتی می‌تواند او را از پای درآورد یا یک بالش که به صورت اتفاقی روی صورتش افتاده به سادگی او را خفه می‌کند. کودکی بازیگوش می‌تواند از روی حسادت آسیبی به او وارد سازد یا کودکی مهربان با یک پرتقال یا گردو و … می‌تواند حیات این موجود ضعیف را به خطر بیندازد یا هر چیز ساده که برای شما بی‌اهمیت و معمولی است ممکن است برای نوزادتان یک آلت قتاله محسوب شود و او را تهدید کند.

مسیر گوارش نوزاد شما بسیار تنگ، ظریف و حساس است. آنقدر که حتی شما فکر نمی‌کنید که یک تیله اسباب‌بازی، سرخودکار، هسته زردآلو، گوجه سبز و یا تکه‌ای از یک پاک‌کن و اشیای بی‌شمار دیگر بتوانند از این راه، حیات او را به خطر بیندازند.
مورد دیگر که بسیار حائز اهمیت است و غالباً نادیده گرفته می‌شود این است که نوزاد پس از چهار ماهگی که به هماهنگی دست و چشم نایل شد و توانست هر چه که می‌بیند دستش را به طرفش دراز کند و برای گرفتن و به دست آوردن آن تلاش کند و به خصوص زمانی که به شش ماهگی رسید و قادر شد به صورت چهار دست و پا حرکت کند همه چیز را در دهانش می‌گذارد. البته به این معناست که همه چیز را توسط دهانش مورد ارزیابی قرار می‌دهد. این یک امر عزیزی است که کودک بدون اینکه آموزش دیده باشد اشیای اطرافش را به وسیله دهانش می‌شناسد. این روال تا پایان یک سالگی ادامه می‌یابد و در واقع در این مدت دهان او یک ابزار شناسایی است.
در اینجا باید به این نکته اشاره کنیم که پدرها و مادرها وظیفه دارند محیط خانه را در این مدت تمیز نگاه داشته و به ویژه روی فرش‌ها، موکت، کف زمین، روی میز یا رختخواب و سایر جاهایی که در دسترس کودک است را از وجود هر گونه اشیای کوچک که قابلیت بلع داشته باشند پاک کنند. کودک کنجکاوی غیر قابل کنترلی دارد که دوست دارد محیطش را بشناسد، از اشیا و وسایل دور و برش سر در بیاورد. به هر چیزی دست بزند، به هر جای خانه سر بزند و بدون در نظر گرفتن خطر به کنجکاوی خود می‌پردازد.
بنابراین این شما هستید که وظیفه دارید در وهله اول محیط خانه را از موارد خطرزا پاک کنید. منتظر این نباشید که کودک وارد آشپزخانه شود و سپس شما احساس خطر کرده و آنگاه به یاد این بیفتید که باید چاقو، چرخ گوشت یا آبمیوه‌گیری را از روی زمین بردارید.
شما باید از قبل وسایل خطرزا را در جایی مطمئن و دور از دسترس کودکتان قرار دهید. شما باید وسایل تیز و برنده، آب داغ، و دیگر عناصر سوزان، داروها، انواع سم‌ها و … را از او دور نگه دارید و در نظر داشته باشید که حتی یک پرت شدن ساده از جایی کم ارتفاع که برای شما عادی و معمولی است ممکن است برای کودکتان یک امر مرگبار تلقی شود.
از سوی دیگر هنگامی که کودکتان به اصطلاح شیطنت کرده و خرابکاری به بار آورده، مثلاً جوهر را روی فرش ریخته، شما حق ندارید که با او دعوا کنید و او را مورد سرزنش قرار دهید. کودک حسب کودکی‌اش شیطنت می‌کند و یا گاهی از سر کنجکاوی دوست دارد از ماهیت جوهر سر دربیاورد و این کار را بدون اینکه بداند اشتباه است انجام می‌دهد. اما قبلاً اشاره کردیم این شما هستید که وظیفه دارید خانه را از هر گونه وسیله خطرزا پاک کنید. پس این شما هستید که باید تنبیه شوید نه کودکتان چون این شمایید که آن وسیله را در دسترس او قرار داده‌اید.
اگر چای داغ به روی پایش ریخته و یا هسته زردآلو داخل گلویش گیر کرده، بی‌گمان شما مقصرید. فراموش نکنید که اگر شما از کودکتان مراقبت نکنید، کس دیگری این کار را نخواهد کرد و خود او هم توانایی مراقبت از خود را ندارد. باید بدانید که طبیعت بی‌رحم است و هیچ گاه دلش برای تنبلی و یا سهل‌انگاری یک پدر و مادر نمی‌سوزد. طبیعت کار خود را می‌کند.
نوزاد شما به شدت آسیب‌پذیر است پس شما مواظبش باشید. این یک توصیه حیاتی است. هوشیار باشید، این توصیه را جدی بگیرید و خطایی نکنید؛ در اینجا خطا کردن به منزله خیانت است و هرگز فرصتی برای جبران نخواهید داشت. شما باید پاسخگوی وجدان خود نیز باشید. این توصیه را جدی بگیرید.
منبع: www.hegmataneh.org

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید