بنابر آنچه روایت کرده اند:
روزى حضرت ابا عبداللّه الحسین علیه السّلام از منزل خویش خارج شد؛ و برخى از دوستان مخفیانه دنبال حضرت حرکت کردند.
پس مشاهده کردند که حضرت در باغستانى مشغول بیل زدن زمین گردید و در حین کار این آیه شریفه قرآن اءیَحْسَبُ الا نْسانُ اءنْ یُتْرَکَ سُدىً را تا آخر سوره مبارکه تلاوت مى نمود.
و اشک از دیدگانش بر محاسن و صورت مبارکش جارى بود.
اصحاب با دیدن این صحنه همگى گریان شدند.
و پس از لحظاتى سکوت ، یکى از اصحاب ، از حضرت سؤالى کرد؛ و حضرت جواب او را داد.
آن شخص بعد از آن گفت : به خدا سوگند! که حقّ براى شما روى آورد؛ ولى طایفه ات نپذیرفتند.
امام حسین علیه السّلام به آن شخص خطاب کرد و فرمود: خاموش باش و ساکت شو، که همانا وعدگاه الهى ، روز جدائى حقّ از باطل فرا خواهد رسید.(1)

1-حیاه الامام الحسین علیه السّلام : ج 1، ص 300.

منبع: چهل داسنان وچهل حدیث از امام حسین علیه السلام، حجت الاسلام والمسلمین عبدالله صالحی