حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: براى مردى امیر المؤمنین (علیه السلام) پنج بار شتر خرما از دیگرى درخواست و سوالى نمى کرد. یک نفر خدمت حضرت بود گفت یا على آن مرد از شما تقاضائى نکرد و هم از پنج بار شتر یکى او را کفایت مى نمود. ایشان فرمودند: (لاکثر الله فى المومنین مثلک) مانند تو در میان مومنین هرگز زیاد نشود، من مى بخشم و تو بخل مى کنى، اگر به کسى کمک کنم بعد از آنکه سوال نماید در این صورت آنچه به او داده ام قیمت همان آبرویى است که ریخته و سبب آبروریزى او من شده ام، در صورتى که رویش را فقط در موقع عبادت و پرستش به پیشگاه خداوند بر زمین مى گذارد.
هر کس چنین کارى با برادر مسلمان خود بنماید با توجه به احتیاج و موقعیت داشتن از براى دستگیرى به خداى خویش دروغ گفته زیرا براى همان برادر دینى خود درخواست بهشت مى کند ولى از کمک مختصرى به مال بى ارزش دنیا مضایقه مى نماید. چنانچه بسیار اتفاق مى افتد بنده مومن در دعاى خود مى گوید (اللهم اغفر للمومنین و المومنات ) وقتى طلب مغفرت براى برادر خویش نماید یعنى براى او بهشت را درخواست مى کند چنین شخصى دروغ مى گوید که در زبان بهشت را مى خواهد ولى در عمل از مال بى ارزش مضایقه دارد و کردار او مطابقت با گفتارش ندارد.(1)
1- انوار نعمانیه ، ص 343.

منبع: آگاه شویم،حسن امیدوار،جلد سیزدهم.