درسی که دین به ما می آموزد

ابن ابى عمیر مرد ثروتمندى بود، تا پانصدهزار درهم سرمایه داشت. شیخ صدوق در علل نقل مى کند از على بن ابراهیم و او از پدرش که ابن عمیر به بزازى اشتغال داشت، از مردى ده هزار درهم طلبکار بود، پس از چندى سرمایه اش تمام شد به طورى که فقیر گردید. شخصى که به او بدهکار بود خانه مسکونى خود را به ده هزار درهم فروخت و پول آنرا براى ابن ابى عمیر به در خانه اش آورد. در را کوبید. ابن ابى عمیر بیرون آمد پولها را به او تسلیم نموده گفت این طلب تو است. پرسید این مال را از کجا تهیه نمودى. به ارث به تو رسیده یا کسى بخشیده؟ گفت هیچ کدام نبوده، خانه ام را براى پرداخت قرض خود فروخته ام . ابن ابى عمیر گفت حدیث کرد مرا ذریح محاربى از حضرت صادق (علیه السلام) که آنجناب فرمود:«لا یخرج الرجل عن مسقط راءسه بالدین؛ انسان به جهت دِین ترک خانه خود را نمى گوید»، این پولها را بردار من حاجت به چنین مالى ندارم با اینکه به خدا سوگند هم اکنون به یک درهم از آن احتیاج دارم لکن از این پولها همان یک درهم را هم برنمى دارم. (1)

1- تتمه المنتهى (217)

منبع:آگاه شویم،حسن امیدوار،جلد سوم.