ابى شبل گفت حضرت صادق (علیه السلام) قبل از آنکه من چیزى بگویم ابتداء فرمود: شما ما را دوست دارید و مردم دشمن مى دارند. شما ما را تصدیق کردید مردم تکذیب. شما مراعات حق ما را نمودید سایرین جفا کردند. خداوند زندگى شما را از نظر توفیق و هدایت و رحمت مانند زندگى ما قرار داده و مردن شما را از لحاظ رسیدن به سعادت ابدى مانند مردن ما.
توجه داشته باش به خدا سوگند فاصله بین یکى از شماها و روشن شدن چشمش به دیدن بهشت و مشاهده حضرت رسول (صلى الله علیه و آله و سلم) و ائمه (علیهم السلام) و شنیدن بشارت از آنها فقط به همین است که جانش به اینجا برسد ((با دست به طرف گلوى خود اشاره نموده پوست گلو را کشید)) این سخن را تکرار فرمود باز تکرار فرمود قانع نشد تا به دین طریق قسم یاد کرد و الله الذى لا اله الا هو لحدثنى ابى محمد بن على (علیه السلام) بذلک.
سوگند به پروردگارى که جز او خدائى نیست این سخنان که به تو گفتم پدرم محمد بن على امام باقر (علیه السلام) برایم حدیث کرده .
فرمود ابا شبل راضى نیستید که شما نماز بخوانید آنها هم بخوانند خداوند از شما قبول کند ولى از آنها نکند، شما زکات بدهید آنها هم بدهند از شما قبول شود، از آنها نشود راضى نیستید شما حج آورید، آنها هم بجا آورند از شما بپذیرند ولى از آنها پذیرفته نشود. نماز و زکات و حج قبول نمى شود مگر از شما. از خداى بپرهیزید، اکنون در زمانى هستید که حکومت در دست مخالفین ما است ، اداى امانت کنید آنگاه که مردم از هم تمیز داده شوند هر کسى در پى هواى خویش مى رود ولى شما بحق مى پیوندید اگر از ما فرمانبردارى کنید.
اکنون مگر قضاوت و فرمانداران و صاحبان مسائل از آنها نیست ؟ عرض ‍ کردم چرا! فرمود از خداى بپرهیزید شما را قدرت مقابله با تمام مردم نیست هر دست از مردم به طرفى رفتند ولى شما راهى را رفتید که خدا مى خواهد.
خداوند از بین بندگانش حضرت محمد (صلى الله علیه و آله و سلم ) را اختیار کرد شما نیز برگزیده خدا را اختیار نمودید. از خداى بپرهیزید، امانات را به صاحبانش برسانید چه سیاه باشند و چه سفید. از خوارج و نهروان باشند یا از ناصبیهاى شام .(1)

1- روضه کافى ، ص 236.

منبع: آگاه باشیم،حسن امیدوار،جلد اول.