پدیدآورنده : جواد محدثی
منبع: حکمت های رضوی
دوستی با اهل بیت (ع)

امام رضا علیه السلام فرمودند:
لا یُحبِنُّا کافِرُ وَ لا یُبغِضُنا مُؤمِنُ، وَ مَن مَاتَ وَ هُوَ یُحِبُّنا کانَ عَلَی اللهِ حَقَّا اَن یَبعَثَهُ مَعَنا؛
هیچ کافری دوستدار ما نیست و هیچ مؤمنی دشمن ما نمی شود، هر کس با محبّت ما از دنیا برود، بر خداوند است که او را در قیامت با ما برانگیزد.
مسند الامام الرضا علیه السلام، ج ۱، ص ۳۵۸
شرح حدیث:

اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم انسانهایی پاک، الهی، وارسته و برخوردار از همه فضایل و خوبیهایند که برای همه مسلمانان الگویند.
محبت به آنان، نشانه ی فطرت پاک و ایمان خالص انسان است.
دشمنی با اهل بیت علیهم السلام، نشانه خروج انسان از قلمرو انسانیت و کمال و حقّ است.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم، امت را به محبّت عترت خویش دعوت کرده و مهرورزی به این خاندان نورانی را «اجر رسالت» قرار داده است(۱).
پس اگر دنبال محبوب می گردیم، این خاندان بهترین و ارزنده ترین محبوبهای هستی اند. سعدی شیرازی چه نیک سروده است:
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی
عشق محمد بس است و آل محمد(۲)
محبت به آل محمّد صلی الله علیه و آله و سلم، هم در دنیا کارساز است و دوستداران این خاندان را به راه حق و فضیلت می کشاند و از بدیها باز می دارد، هم در هنگام مرگ، در قبر، در عالم برزخ، در روز قیامت و هنگام محاسبه ی اعمال و عبور از صراط و دادن نامه ی اعمال به اشخاص، عامل نجات انسان می گردد(۳).
هر کس با چیزی محشور می شود که او را دوست می دارد.
آنان که در دنیا مهر و محبت این اسوه های پاک و فضایل را داشته باشند، چون در عمل، راه آنان را می پویند، طبیعی است که خداوند هم با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و خاندانش محشورشان کند.
پی نوشت:
۱. شوری (۴۲)، آیه ۲۳: «قل لا اسئلکم علیه اجراً الا الموده فی القربی».
۲. کلیات سعدی، ص ۷۱۵.
۳. مضمون حدیثی از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که محبت پیامبر و خاندانش در این موارد، سود می بخشد.