و ما امروآ الاّ لیعبدوا الله مخلصین له الدّین حنفاء و یقیموا الصّلوه و یؤتوا الزّکوه‌و ذلک دین القیمّه.
در حالی که به آنها دستوری داده نشده بود جز اینکه خدا را پرستش کنند با کمال اخلاص، و از شرک به توحید بازگردند، نماز را برپا دارند، و زکات را ادا کنند، و این است آئین مستقیم و صحیح و پایدار.«بینه ، آیه‌ی 5»
اهل کتاب و به تبع آنها مشرکان را مورد ملامت قرار داده می‌گوید: چرا در این آیین جدید اختلاف کردند، بعضی مؤمن و بعضی کافر شدنددر حالی که در این آیین دستوری به آنها داده نشده است جز اینکه خدا را پرستش کنند، و عبادت او را از عبادت غیر او خالص سازند، و از هر گونه شرک باز گردند و متمایل به توحید شوند. نماز را برپا دارند و زکات را ادا کنند
سپس می‌افزاید:
و این است آیین مستقیم و پایدار (و ذلک دین القیمه).
در این که منظور از (و ما امروا)… در اینجا چیست؟ جمعی گفته‌اند منظور این است که اهل کتاب در آیین خودشان مسأله توحید و نماز و زکات وجود داشته و اینها مسائلی است ثابت، ولی آنها به دستورات نیز وفادار نمانده‌اند.
دیگر اینکه در آیین اسلام دستوری جز توحید خالص و نماز و زکات و مانند آن نیامده، و اینها اموری هستند شناخته شده چرا از قبول آن سرباز می‌زنند و در پذیرش آن اختلاف می‌کنند.
معنی دوم نزدیکتر به نظر می‌رسد، زیرا به دنبال آیه قبل که سخن از اختلاف آنها در پذیرش آیین جدید می‌گفت مناسب همین است که (امروا) ناظر به آیین جدید باشد.
از این گذشته معنی اول تنها درباره اهل کتاب صادق است و مشرکان را شامل نمی‌شود در حالی که معنی دوّم همگان را شامل می‌شود.
منظور از دین چیست؟
منظور از دین که باید آن را برای خدا خالص کنند به عقیده بعضی از مفسران همان (عبادت) است، و جمله (الا لیعبدوا الله) که قبل از آن ذکر شده نیز همین معنی را تأیید می‌کند.
ولی این احتمال وجود دارد که منظور مجموعه دین و شریعت باشد، یعنی آنها مأمور شده بودند که خدا را پرستش کنند و دین و آیین خود را در تمام جهات خالص گردانند این معنی با گستردگی مفهوم (دین) سازگارتر است و جمله بعد (و ذلک دین القیمه) که دین را به معنی وسیع مطرح کرده همین معنی را تأیید می‌کند.
ولی این احتمال وجود دارد که منظور مجموعه دین و شریعت باشد، یعنی آنها مأمور شده بودند که خدا را پرستش کنند و دین و آیین خود را در تمام جهات خالص گردانند این معنی با گستردگی مفهوم (دین) سازگارتر است و جمله بعد (وذلک دین القیمه) که دین را به معنی وسیع مطرح کرده همین معنی را تأیید می‌کند.
جمله (و ذلک دین القیمه) اشاره به آن است که این اصول یعنی توحید خالص و نماز توجه به خالق و زکات (توجه به خلق) از اصول ثابت و پا بر جای همه ادیان است. بلکه می‌توان گفت اینها در متن فطرت آدمی قرار دارد.[1][1] . تفسیر نمونه، ج 27، ص 203، 204، 205.
