انّا اعطیناک الکوثر فصلّ لربّک و انحر
به خاطر شکرانه عطایای ما برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن.«کوثر ، 1 و 2»
نخست خداوند می‌فرماید: ما به تو کوثر عطا کردیم.
این نعمت عظیم و خیر فراوان شکرانه عظیم لازم دارد، هر چند شکر مخلوق هرگز حق نعمت خالق را ادا نمی‌کند، بلکه توفیق شکرگزاری خود نعمت دیگری است از ناحیه او لذا می‌فرماید: اکنون چنین است فقط برای پروردگارت نماز بخوان، قربانی کن.
بخشنده نعمت او است، بنابراین نماز و عبادت و قربانی که آن هم نوعی عبادت است برای غیر او معنی ندارد.
عبادت خدا به صورت نماز باشد یا قربانی کردن
این در برابر اعمال مشرکان است که برای بتها سجده و قربانی می‌کردند در حالی که نعمتهای خود را از خدا می‌دانستند و به هر حال تعبیر لربک دلیل روشنی است بر مسأله‌ لزوم قصد قربت در عبادات.[1] امر نماز متفرع بر جمله (انا اعطیناک الکوثر) شده از باب شکر نعمت است و چنین معنی می‌دهد حال که ما بر تو منت نهادیم و خیر کثیرت دادیم این نعمت بزرگ را با نماز شکرگزاری کن.[1] . تفسیر نمونه، ج 27، صص 372 ـ 373.