فاصبر علی ما یقولون و سبّح بحمد ربّک قبل طلوع الشّمس و قبل غروبها و من انآیء اللّیل فسّبح و اطراف النّهار لعلّک ترضی.
بنابراین در برابر آن‌چه آنها گویند صبر کن و قبل از طلوع آفتاب و پیش از غروب آن و همچنین در اثناء شب و اطراف روز تسبیح حمد پروردگارت را بجا آور تا خشنود شوی. «طه ، آیه 130»
روی سخن را به پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ کرده می‌گوید: اکنون که بنا نیست این بدکاران فوراً مجازات شوند و تو در برابر آن‌چه آنها می‌گویند صابر و شکیبا باشد.[1] برای تقویت روحیه پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ و تسلی خاطر او دستور راز و نیاز با خدا و نماز و تسبیح را می‌دهد و می‌گوید قبل از طلوع آفتاب و پیش از غروب آن همچنین در اثناء شب و اطراف روز تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور تا راضی و خشنود شوی و قلب تو در برابر سخنان درد‌آور آنها ناراحت نشود.
در واقع نتیجه حمد و تسبیح پروردگار شکیبایی در مقابل گفته آنهاست چرا که این حمد و تسبیح و نمازهای شب و روز پیوند انسان را با خدا آن چنان محکم می‌کند که به هیچ چیزی جز او نمی‌اندیشد، از حوادث سخت نمی‌هراسد و با داشتن چنین تکیه‌گاه محکمی از دشمنان واهمه نمی‌کند و به این ترتیب آرامش و اطمینان روح و جان او را فرا می‌گیرد.[2]نماز و ذکر خدا به شرطی مایه آرامش است که با حضور قلب و آداب کامل انجام گیرد.[3] [1] . تفسیر نمونه، ج 13، ص 337.
[2] . تفسیر نمونه، ج 13، ص 339.
[3] . تفسیر نمونه، ج 13، ص 339.