نــه تنها در جهان از امر حق قرآن نمی میرد
کــه بهــر حــفــظ قــرآن، حــجــت یــزدان نمی میرد
نـهال عدل زردی خزان برخود نمــی گــیــرد
جــهان تــا هست بــاقی مظهـــر ایــمــان نمی میرد
الا تــا می توانی دستگیــری کــن یتیمان را
بــه نــص (هل اتی) هر کس کند احسان نمی میرد
شود جان جهان قربانت ای جان جوانمردان
کــه هــر کس را حسینت هست پشیمان نمی میرد
اگر موج ستم گیرد ســراسر ملک امکان را
چو کشتیبان تو باشی کس در این طوفان نمی میرد
بــــود تا پرچــم ســرخ حسین بن علی برپا
هـــر آن کــس در ره اسلام شــد قــربــان نمی میرد
بــود تا در فـــرات آب روان جـاری ز ایثارش
علــمــدار رشــیــــد شــاه مــظلــــومــان نـمی میرد
بنازم قهرمــان صبــر، زینــب دخت زهــرا را
چــــو شــد از خــطبه اش اسلام جاویدان نمی میرد
بتــابد تا به خــاک شام ، خورشید جهان آرا
گــــل بــــاغ نــــبی در آن دل ویــــران نــــمــی میرد
بود تا شاخه های نخل قرآن سبز (مردانی)
مــــحب مــــرتضی  در ســــایــــه قــــرآن نمی میرد
قلم با اشک چشم و خون دل نقشی به دفتر زد
که تــــا باشد جهان این نقش و این دیوان نمی میرد