سعادت در پرتو ترک گناه و رسیدگی به مستمندان

«وَامَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ ونَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوَی * فَإِنَّ الْجَنَّهَ هَیَ الْمَأْوَی»[1].از نظر قرآن، بهشت مربوط به کسانی است که از مقام پروردگار بترسند و جلوی غرائز نفسانی خود را بگیرند و وارد گناه نشوند.در روایات، اخلاق بهشتی ها و جهنّمی ها را بیان کرده اند. با اخلاق بد نمی توان به بهشت رفت باید خودمان را عوض کنیم.دین ما دین صفا و محبّت و وحدت است. اولیاء دین از ما انتظار دارند به سخنان آنها توجّه کنیم و اخلاق اسلامی در زندگی داشته باشیم.چرا در برخی از منازل در مسائل جزئی مردم دعوا می کنند؟ متأسّفانه در برخی از منازل سر مسأله شکم، همیشه دعوا و نزاع است و در برخی از موارد عروس و داماد مثل کارد و خیار هستند. گاهی انسان پنج سال است با برخی از اقوام خود قهر کرده است با اینکه بیش از سه روز نباید قهر و جدایی باشد.گاهی انسان چند دقیقه به منزل پدر و مادرش می رود، همسر اظهار ناراحتی می کند که چرا رفتی؟ خوب مگر بعد از ازدواج باید پدر و مادر را طلاق داد؟انسان با بار کج به منزل نمی رسد. با خیانت، با حقّه بازی، با بازارگرمی، از جنس تعریف کردن به هنگام فروختن و مذمّت کردن به هنگام خریدن، گرفتار ربا شدن و مانند آن، هرگز انسان به بهشت راه نمی یابد جز آنکه توبه کند.

از امام صادق علیه السلام سؤال کردند: بهترین صدقه چیست؟ فرمود: «أَنْتَهْجُرَمَاحَرَّمَاللَّهُعَزَّوَجَلَّ» [2] . ترک گناه؛ اگر انسان بخواهد اهل بهشت شود، باید از گناهان خود توبه و استغفار نماید؛ «تَعَطَّرُوا بِالِاسْتِغْفَارِ لَاتَفْضَحْکُمْ رَوَائِحُ الذُّنُوبِ» [3] .در روایت آمده است: امام کاظم علیه السلام روزی پنج هزار مرتبه استغفار می کردند با اینکه معصوم هستند.بنابراین برای بهشتی شدن باید به جای اینکه خانه پنج طبقه بسازیم، چهار طبقه بسازیم و پول یک طبقه آن را برای افرادی که در منزل خود فرش ندارند، فرش بخریم. انفاق کنیم و به مستمندان رسیدگی کنیم.

«الصَّدَقَهُتَدْفَعُ الْبَلَاءَ»[4].صدقه جلوی بلا را می گیرد. چه چیز باعث بلا و مصیبت می شود؟از قرآن کریم و روایات استفاده می شود که گناه عامل بسیاری از بلاها و مصائب است. از جمله اموری که زمینه گناه را فراهم می کند معاشرت با ثروتمندان و اهل تشریفات و تجمّلات است. وقتی همسر انسان به منزل برخی از افراد تجمّل پرست می رود و برمی گردد به شوهرش ایراد می گیرد که ای بی عرضه، این چه زندگی است که ما داریم، خانه ما مانند آخرت یزید است و خانه  دیگران مثل باغ بهشت!

انسان بهشتی اهل ترحّم و مهربانی است و کسی که بی رحم و بی عاطفه است به بهشت نمی رود.شخصی درخت خرمایی داشت، شاخه آن درخت در منزل یکی از افراد فقیر و تهی دست قرار گرفته بود. آن مرد وقتی می رفت خرما بچیند چند دانه به منزل همسایه می افتاد و بچّه همسایه خرما را برمی داشت استفاده کند. این مرد بی رحم می رفت خرما را از دست بچّه می گرفت و اگر داخل دهان او بود، بیرون می آورد. مرد فقیر به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم شکایت کرد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم صاحب درخت را احضار کرد و فرمود: بیا درخت خود رابه من بده تا در بهشت به تو درختی بدهم، نپذیرفت تا اینکه ابو الدحداج به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم عرضه داشت آن وعده ای که به او دادید به من بدهید تا بروم درخت را خریداری کنم و همین کار را انجام داد. در این هنگام این آیات نازل شد: «فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَی * وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَی * فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَی * وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَی * وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَی * فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَی»[5].

حجه الاسلام و المسلمین فرحزاد

1. سوره نازعات، آیه 40 و 41.