حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ در سی سالگی رسماً رسالت خود را به مردم اعلام نمود، و هر رسولی برای اثبات پیامبری و رسالت خود معجزه دارد. عیسی ـ علیه السلام ـ به بنی اسرائیل گفت:
«اِنِّی قَدْ جِئْتُکُمْ بِآیهٍ مِنْ رَبِّکُمْ؛ من از طرف پروردگار شما نشانه‎ای برایتان آورده‎ام.»[1] آن گاه پنج معجزه خود را به این ترتیب بر شمرد:
1. من از گِل چیزی به شکل پرنده می‎سازم، سپس در آن می‎دمم، به فرمان خدا پرنده‎ای می‎گردد.
2. کور مادر زاد را بینا می‎کنم.
3. مبتلایان به بیماری برص (پیسی) را بهبود می‎بخشم.
4. مردگان را زنده می‎کنم.
5. و از آن چه می‎خورید و در خانه خود ذخیره می‎نمایید، خبر می‎دهم.
قطعاً در اینها نشانه‎ای برای شما به سوی حق است، اگر ایمان داشته باشید.[2] ای مردم! خداوند پروردگار من و شما است، او را بپرستید، نه من و نه چیز دیگر را. این است راه راست.[3] گروهی عیسی ـ علیه السلام ـ را تصدیق کرده، ایمان آوردند، ولی گروهی دیگر او را انکار کرده و معجزات او را سحر و جادو خواندند. عیسی ـ علیه السلام ـ هم چنان مردم را به سوی توحید دعوت می‎کرد، و با پند و اندرز، آنها را به راه راست هدایت می‎نمود.
روزی با حواریون (یاران خاص خود) از سرزمین اردن به بیت المقدّس، حرکت کردند. در بین راه هر کور و شَل را می‎دید به اذن خدا شفا می‎بخشید. به این ترتیب مردم را با آیات و نشانه‎های الهی، از بت پرستی و انحراف بر حذر داشته و به سوی خدای بزرگ راهنمایی می‎نمود.[4] شخصی از او پرسید: «سخت‎ترین چیز چیست؟» فرمود: «خشم خدا.» او پرسید: «چه چیز موجب دور ماندن از خشم خدا است؟» فرمود: «ترک خشم خود.» به گفته مولانا:
گفت عیسی را یکی هشیار سر چیست در هستی ز جمله صعب‎تر
گفتش ای جان! صعب تو خشم خدا که از آن دوزخ همی لرزد چو ما
گفت از این خشم خدا چبود امان گفت: ترک خشم خویش اندرزمان
کظم غیظ است ای پسر خطّ امان خشم حق یاد آور و در کش عنان[5] مائده آسمانی، یکی از معجزات عیسی ـ علیه السلام ـ
حواریون دوازده نفر از یاران مخصوص حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ بودند که بعضی از آنها لغزش پیدا کردند. نامهایشان چنین بود: پطرس، اندریاس، یعقوب، یوحنّا، فیلوپس، برترلولما، توما، متّی، یعقوب بن حلفا، شمعون ملقّب به «غیور»، یهودا برادر یعقوب، و یهودای اسخریوطی که به حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ خیانت کرد. آنها با این که ایمان آورده بودند می‎خواستند با دیدن معجزه دیگری از عیسی ـ علیه السلام ـ که آن هم مربوط به آسمان باشد قلبشان سرشار از یقین گردد، به عیسی ـ علیه السلام ـ عرض کردند: «آیا پروردگار تو می‎تواند مائده‎ای از آسمان (یعنی غذایی از آسمان) برای ما بفرستد؟»
این تقاضا که بوی شک می‎داد، حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ را نگران کرد، به آنها هشدار داد و فرمود: «اگر ایمان آورده‎اید از خدا بترسید.»
حواریون گفتند: «ما می‎خواهیم از آن غذا بخوریم تا قلبمان سرشار از اطمینان و یقین گردد و به روشنی بدانیم که آن چه به ما گفته‎ای راست است و بر آن گواهی دهیم.»
هنگامی که عیسی ـ علیه السلام ـ از حسن نیت آنها آگاه شد، به خدا عرض کرد: «خدایا! مائده‎ای (سفره‎ای از غذا) از آسمان برای ما بفرست تا عیدی برای اوّل و آخر ما باشد، و نشانه‎ای از جانب تو محسوب شود، و به ما روزی ده که تو بهترین روزی دهندگان هستی.»
خداوند به عیسی ـ علیه السلام ـ وحی کرد: «من چنین مائده‎ای را بر شما نازل می‎کنم، ولی باید متوجّه باشید که مسؤولیت شما بعد از نزول این مائده، بسیار سنگینتر خواهد بود. اگر پس از مشاهده چنین معجزه آشکاری هر کس از شما به راه کفر رود، او را آن چنان عذاب کنم که هیچ کس را آن گونه عذاب نکرده باشم.»[6] مائده نازل شد، و در میان آن چند قرص نان و چند ماهی بود و چون مائده در روز یکشنبه نازل شد، مسیحیان آن روز را روز عید نامیدند، و در دعای حضرت مسیح ـ علیه السلام ـ نیز آمده بود: «مائده موجب عید برای ما شود.» یعنی ما را به خویشتن و به وجدان و سرنوشت نخستینمان بازگرداند که براساس توحید و ایمان است.
روایت شده: پس از چند بار نزول مائده، خداوند به عیسی ـ علیه السلام ـ وحی کرد: «مائده را برای تهیدستان قرار بده نه ثروتمندان.» عیسی ـ علیه السلام ـ چنین کرد، ثروتمندان به شک و تردید افتادند، و مردم را در مورد معجزه بودن مائده به شک انداختند. خداوند 333 نفر از مردان آنها را به صورت خوک،‌ مسخ نمود که حرکت می‎کردند و کثافات را می‎خورند. بستگان آنها گریه کردند و دست به دامن حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ شدند، ولی آنها بعد از سه روز به هلاکت رسیدند.[7] نمونه‎ای تواضع حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ
روزی عیسی ـ علیه السلام ـ به حواریون (اصحاب نزدیک و خاص) خود فرمود: من کاری با شما دارم، آن را انجام دهید.» (از آن جلوگیری نکنید.)
حواریون: کارت را انجام بده، ما آماده هستیم.
حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ برخاست و پاهای آنها را شست، آنها عرض کردند: «ای روح خدا! ما سزاوارتر به این کار هستیم.»
حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ فرمود: سزاوارترین انسان به تواضع و فروتنی، «عالِم» است، من این گونه به شما تواضع نمودم، تا بعد از من، شما نسبت به مردم، این گونه تواضع کنید.» آن گاه عیسی ـ علیه السلام ـ افزود:
«بِالتَّواضُعِ تَعْمُرُ الْحِکْمَهُ لا بِالتَّکَبُّرِ؛ وَ کَذلِکَ فِی السَّهْلِ ینْبُتُ الزَّرْعُ لا فِی الْج