در کتاب مسجد جمکران نقل شده که آقای حسین شوفر «راننده» می‎گفت: در زمان طفولیّت مادرم فوت شده بود، و پدرم زن دیگری گرفته بود. من ناراحت بودم و از اراک وطن اصلی‎ام فرار کردم و مشغول رانندگی شدم و کم کم شغل مکانیکی را یاد گرفتم و در کارخانه‎ای که مال یهودیها بود مشغول میکانیکی شدم، در این بین مبتلا به کمر درد شدیدی شدم، که فوق العاده مرا نارحت کرده بود، برای معالجه به اطبّاء زیادی مراجعه کردم و عکسهای بسیاری از کمر من برداشتند، حتّی به خارج از کشور رفتم و مرا عمل جراحی کردند ولی هم چنان کمر درد مرا اذیّت می‎کرد، و نتیجه‎ای از آن همه معالجات حاصلم نشد، یعنی اطباء به من گفتند که عصب موضع درد، ضعیف شده، و علاجی ندارد. لذا من به مسجد جمکران رفتم و به حضرت بقیه اللّه – ارواحنا فداه – متوسّل شدم و چند روز در قهوه‎خانه مسجد جمکران ماندم ولی نتیجه‎ای نگرفتم و به قم برگشتم، شبی در خواب دیدم که به من می‎گویند از ماندن در قهوه‎خانه که انسان نتیجه‎ای حاصلش نمی‎شود، بلکه باید در خود مسجد سکنی گزینی تا به مقصد برسی، من مجدّداً به مسجد جمکران برگشتم و قصد داشتم در ایّام البیض ماه رجب عمل اُمِّ داود را بجا بیاورم، شبی در مسجد تنها بودم، هیچ کسی در آنجا نبود اعمال مسجد را انجام داده بودم، ناگهان دیدم سیّدِ جلیل القدری که تمام لباسهایش سبز بود و نور غیر زننده‎ای اطراف وی را احاطه کرده بود، در کنار من در میان مسجد نشسته، من نیز در آن موقع در نهایت ناراحتی بودم کمرم در آن لحظه به شدّت درد می‎کرد.
آن آقا رو به من کرد و فرمود: چه دردی داری؟
گفتم: مدتی است که کمرم سخت درد می‎کند.
آن آقا نزدیک من آمدند و دست روی مهره‎های پشت من کشیدند و یک یک از مهره‎ها را زیر دست گذاردند تا آنکه دستشان به مهره‎ای که درد می‎کرد رسید، موضع درد را با کف دست مالش دادند و آیه شریفه اواخر سوره حشر را می‎خواندند.
که می‎فرماید:
«لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلی جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ» تا آخر آیه و بعد فرمود:
خوب شدی؟ من حرکتی به خودم دادم دیدم کمرم درد نمی‎کند، پس بدن خود را به طرف راست و سپس چپ حرکت دادم، احساس کردم دردی ندارم از جا برخاستم دیدم راحت می‎توانم برخیزم و حال آنکه قبلاً نمی‎توانستم حرکت کنم، چند قدمی راه رفتم و در ایوان مسجد جمکران مقداری دویدم، دیدم اثری از درد در بدنم وجود ندارد.
سنگ سنگینی بیرون مسجد افتاده بود، روی دست بلند کردم، دیدم ناراحتم نمی‎کند، و بالأخره هر چه توانستم خودم را امتحان نمودم، دیدم هیچ أثری از کسالتم وجود ندارد، به مسجد برگشتم که از حضرت بقیه اللّه – روحی فداه – تشکّر کنم، آن حضرت در مسجد نبودند و بلکه در هیچ کجای مسجد جمکران و بیابانهای اطرافش کسی غیر از من وجود نداشت!!
در احادیث بسیاری وارد شده که آیات قرآن برای امراض جسمی و روحی بسیار مفید است.
از امام صادق (ع) نقل شده که فرمود:
هر که چهل روز، روزی یک مرتبه سوره حشر را بخواند و اگر یک روز از او فوت شد چهله را از سر بگیرد، خدای تعالی مُهمّاتش را کفایت می‎کند، یعنی اگر مهمّی یا حاجتی داشته باشد پروردگار متعال آن را برآورده می‎نماید.
و نیز نقل شده از رسول اکرم (ص) به حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرموده‎اند: هر شب سوره حشر را بخوان تا خدای تعالی شر دنیا و آخرت را از تو بردارد.
روایات و خواصی برای قرائت سوره حشر بالأخص چهار آیه آخر آن سوره نقل شده، که یکی از خواص چهار آیه آخر سوره حشر داستان فوق می‎باشد.