دو حدیث درباره پیروان اهل بیت شیعه بیان مى کنیم:
حدیث اوّل مربوط به فضائل شیعه و حدیث دوّم درباره صفت شیعه است.
1- … دخلت على ابى بکر الحضرمى و هو یجود بنفسه فنظر الىّ و قال لیت ساعه الکذب أشهَدُ على جعفر بن محمّد أنّى سمعته یقول: لا تَمُسّ النار من مات و هو یقول بهذا الامر.
2- سلیمان بن مهران قال دخلت الصادق(ع) و عنده نفر من الشیعه و هو یقول معاشر الشیعه کونوا لنا زیناً ولا تکونوا علینا شیئاً قولوا للناس حسناً احفظوا ألسنتکم و کفّوها عن الفضول و قبیح القول.(1)

ترجمه:
1- راوى مى گوید داخل بر ابى بکر حضرمى که یکى از یاران مخصوص امام صادق(ع) بود شدم که در حال جان دادن بود، نگاه به من کرد و گفت این ساعت، ساعت دروغ گفتن نیست، شهادت مى دهم بر امام صادق(ع) و شنیدم که این جمله را مى فرماید که هر کس بمیرد و قائل به ولایت اهل بیت(ع) باشد آتش دوزخ به او اصابت نمى کند.
2- سلیمان بن مهران مى گوید وارد بر امام صادق(ع) شدم و عدّه اى از شیعیان نزد او بودند و او در حال گفتن این مطلب بود که اى شیعیان ما آبرو و زینت ما باشید و باعث ننگ و بى آبرویى ما نباشید با مردم خوب صحبت کنید، زبانتان را حفظ کنید و از حرف هاى اضافى و زشت بپرهیزید.

شرح:
امام صادق(ع) در این حدیث دو مطلب را بیان مى کند، یک قاعده کلّى و یک مصداق روشن، قاعده کلّى این است که با اعمال خودتان باعث آبروریزى ما نشوید یعنى به گونه اى باشید که وقتى مردم شما را مى بینند به صاحبان آن مکتب درود بفرستند و بگویند آفرین به کسانى که چنین افرادى را تربیت کرده اند و باعث بى آبرویى ما نشوید، زیرا ما فرزندان پیغمبر(ص) هستیم، سپس انگشت روى مصداق خاص مى گذارند که زبان است; علماى علم اخلاق مى گویند در سیر سلوک الى الله اوّلین جایى که باید اصلاح شود زبان است و تا زبان اصلاح نشود دل پاک نمى شود. زبان کلید تمام وجود انسان است به طورى که انسان ها را از زبانشان مى توان شناخت، «اختبروهم بصدق الحدیث» وقتى خواستید مردم را امتحان کنید ببینید راست مى گویند یا دروغ. زبان اگر قفل و بست داشته باشد روى حساب و کتاب صحبت کرده و در آنچه که مى گوید دقّت مى کند.
یکى از طرق حفظ زبان همان دستور آخر روایت است «کفّوها عن الفضول» زیاد صحبت نکنید، کم سخن گفتن یکى از راه هاى نخستین سیر و سلوک است که نام «صمت» است. یکى از دانشمندان مى گوید پنج چیز است که هر ناقصى را کامل مى کند:
صمت و صوم [جوع ]سحر و عزلت و ذکرى به دوام
ناتمامان جهان را کند این پنج تمام
واقعاً اگر کسى اینها را انجام دهد به قرب الى الله مى رسد و اوّلین آن صمت یعنى سکوت است، صمت به این معنى نیست که اصلا صحبت نکند بلکه به این معنى است فضول الکلام و قبح الکلام را حذف کند.

پی نوشت :
1. بحارالانوار، ج 65، ص 161.

منبع:پایگاه حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(دامت برکاته)