حدیث (1) امام على علیه السلام :

اَلذِّکرُ یونِسُ اللُّبَّ وَ یُنیرُ القَلبَ و َیَستَنزِلُ الرَّحمَهَ؛

یاد خدا عقل را آرامش مى دهد، دل را روشن مى کند و رحمت او را فرود مى آورد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 189 ، ح 3633
حدیث (2) امام على علیه السلام :

اُذکُرُوا اللّه  ذِکرا خالِصا تَحیَوابِهِ أَفضَلَ الحَیاهِ و َتَسلُکوا بِهِ طُرُقَ النَّجاهِ؛

خدا را خالصانه یاد کنید تا بهترین زندگى را داشته باشید و با آن راه نجات و رستگارى را به پیمایید.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75، ص39، ح 16 – تحف العقول ص 202
حدیث (3) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

مَن أَطاعَ اللّه  عَزَّ وَ جَلَّ فَقَد ذَکَرَ اللّه  و َإِن قَلَّت صَلاتُهُ و َصیامُهُ وَ تِلاوَتُهُ لِلقُرآنِ؛

هر کس خداى عزوجل را اطاعت کند خدا را یاد کرده است، هر چند نماز خواندن و روزه گرفتن و قرآن خواندنش اندک باشد.

مکارم الاخلاق ص 468 – بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 74، ص86، ح3
حدیث (4) امام صادق علیه السلام :

فى قَولِهِ تَعالى: (لَذِکرُ اللّه  أَکبَرُ) ـ : ذِکرُ اللّه  عِندَ ما أَحَلَّ وَ حَرَّمَ؛

درباره آیه «یاد خدا بزرگتر است» ـ : به یاد خدا بودن در هنگام روبه رو شدن با حلال و حرام.

تفسیر نورالثقلین، ج4، ص162، ح61
حدیث (5) امام باقر علیه السلام :

کَأَنَّ الْمُؤْمِنِینَ هُمُ الْفُقَهَاءُ أَهْلُ فِکْرَهٍ وَ عِبْرَهٍ لَمْ یُصِمَّهُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ جَلَّ اسْمُهُ مَا سَمِعُوا بِآذَانِهِمْ وَ لَمْ یُعْمِهِمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ مَا رَأَوْا مِنَ الزِّینَهِ

گویا مؤمنان همان فقیهان (فرزانگان دین فهم) و اهل اندیشیدن و پند گرفتن هستند. شنیده هاى دنیوى، گوش آنها را از (شنیدن) یاد خدا کر نمى کند و زرق و برق دنیا چشم آنان را از یاد خدا کور نمى گرداند.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 133 {شبیه این حدیث در بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 70، ص36، ح17 }
حدیث (6) امام صادق علیه السلام :

( أَوحَى اللّه  عَزَّ و َجَلَّ إِلى موسى علیه السلام) : یا موسى لا تَنسَنى عَلى کُلِّ حالٍ وَ لا تَفرَح بِکَثرَهِ المالِ، فَإِنَّ نِسیانى یُقسِى القُلوبَ، وَ مَعَ کَثرَهِ المالِ کَثرَهُ الذُّنوبِ؛

خداى عزوجل به موسى وحى کرد: اى موسى در هیچ حالى مرا فراموش نکن و به ثروت زیاد شاد نشو، زیرا از یاد بردن من دلها را سخت مى کند و همراه ثروت زیاد، گناهان زیاد است.

کافى(ط-الاسلامیه) ج8، ص45، ح8 -تحف العقول ص 493
حدیث (7) امام سجاد علیه السلام :

أَنَّ قَسْوَهَ الْبِطْنَهِ وَ فَتْرَهَ الْمَیْلَهِ وَ سُکْرَ الشِّبَعِ وَ غِرَّهَ الْمُلْکِ مِمَّا یُثَبِّطُ وَ یُبْطِئُ عَنِ الْعَمَلِ وَ یُنْسِی الذِّکْر

پرخورى و سستى اراده و مستى سیرى و غفلت حاصل از قدرت، از عوامل بازدارنده و کند کننده در عمل است و ذکر (خدا) را از یاد مى برد.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص129، ح1
حدیث (8) امام سجاد علیه السلام :

یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاهٌ لِلْمُطِیعِینَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِکْرِکَ عَنْ کُلِّ ذِکْرٍ

اى آن که یادش مایه شرافت و بزرگى یاد کنندگان است و اى آن که سپاسگزاریش موجب دست یافتن سپاسگزاران (بر نعمتها) است و اى آن که فرمانبرداریش سبب نجات فرمانبرداران است، بر محمد و آل او درود فرست و با یاد خود دلهاى ما را از هر یاد دیگرى بازدار.

صحیفه سجادیه ص 62 ، دعاى 11
حدیث (9) امام باقر علیه السلام :

ذِکْرُ اللِّسَانِ الْحَمْدُ وَ الثَّنَاءُ وَ ذِکْرُ النَّفْسِ الْجُهْدُ وَ الْعَنَاءُ وَ ذِکْرُ الرُّوحِ الْخَوْفُ وَ الرَّجَاءُ وَ ذِکْرُ الْقَلْبِ الصِّدْقُ وَ الصَّفَاءُ وَ ذِکْرُ الْعَقْلِ التَّعْظِیمُ وَ الْحَیَاءُ وَ ذِکْرُ الْمَعْرِفَهِ التَّسْلِیمُ وَ الرِّضَا وَ ذِکْرُ السِّرِّ الرُّؤْیَهُ وَ اللِّقَاء

ذکر زبان حمد و ثناء، ذکر نفس سختکوشى و تحمل رنج، ذکر روح بیم و امید، ذکر دل صدق و صفا، ذکر عقل تعظیم و شرم، ذکر معرفت تسلیم و رضا و ذکر باطن مشاهده و لقا است.

مشکاه الانوار ص 55
حدیث (10) امام صادق علیه السلام :

لِجَرّاحِ المَدائِنىِّ ـ :  أَ لَا أُحَدِّثُکَ بِمَکَارِمِ الْأَخْلَاقِ قُلْتُ بَلَى قَالَ الصَّفْحُ عَنِ النَّاسِ وَ مُؤَاسَاهُ الرَّجُلِ أَخَاهُ فِی مَالِهِ وَ ذِکْرُ اللَّهِ کَثِیرا

به جرّاح مدائنى فرمودند: آیا به تو بگویم که مکارم اخلاق چیست؟ گذشت کردن از مردم، سهیم کردن برادر (دینى) در مال خود و بسیار به یاد خدا بودن.

معانى الأخبار ص 191، ح 2
حدیث (11) امام صادق علیه السلام :

أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مُوسَى علیه‏ السلام یَا مُوسَى علیه‏ السلام لَا تَفْرَحْ بِکَثْرَهِ الْمَالِ وَ لَا تَدَعْ ذِکْرِی عَلَى کُلِّ حَالٍ فَإِنَّ کَثْرَهَ الْمَالِ تُنْسِی الذُّنُوبَ وَ إِنَّ تَرْکَ ذِکْرِی یُقْسِی الْقُلُوب‏

خداى عزّوجلّ به موسى علیه ‏السلام وحى کرد: اى موسى! به زیادى ثروت شاد مشو و در هیچ حالى مرا فراموش مکن، زیرا با زیادى ثروت گناهان فراموش مى‏شود و از یاد بردن من قساوت قلب مى ‏آورد.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 497 ، ح 7
حدیث (12) امام حسن عسکری علیه السلام :

أکثِروا ذِکرَ اللّه‏ِ و ذِکرَ المَوتِ و تِلاوَهَ القُرآنِ.

خدا را بسیار یاد کنید و همیشه به یاد مرگ باشید و قرآن زیاد بخوانید.

تحف العقول ص 488
حدیث (13) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

ما مِن ساعَهٍ تَمُرُّ بِابن آدَمَ لَم یُذکَر اللهُ فیها إلّا حَسِرَ عَلَیها یَومَ القیامَهِ.

هر لحظه ای که بر فرزند آدم بگذرد و او به یاد خدا نباشد روز قیامت حسرتش را خواهد خورد

نهج الفصاحه ص 707 ، ح 2677
حدیث (14) امام جواد علیه السلام: :

الْقَصْدُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِالْقُلُوبِ أَبْلَغُ مِنْ إِتْعَابِ الْجَوَارِحِ بِالْأَعْمَال‏

رو آوردن به سوى خداى تعالى با دل، از به رنج انداختن بدن در طاعت الھى مؤثرتر است.

بحارالانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص364

خوف و ترس از خدا
حدیث (1) امام حسین علیه السلام:

لا یَأمَنُ یَومَ القِیامَهِ إِلا مَن خافَ اللهَ فی الدُّنیا؛

هیچ کس روز قیامت در امان نیست، مگر آن که در دنیا خدا ترس باشد.

مناقب (ابن شهر آشوب ) ج 4 ، ص 69 – بحار الانوار(ط-بیروت) ج 44 ، ص 192 ، ح 5
حدیث (2) امام صادق علیه السلام:

اَرج الله رَجاءَ لایجرّئک عَلی مَعصیتِه و خَف اللهَ خوفاً لا یؤیسُک مِن رَحمته؛

به خداوند امیدوار باش، امیدی که تو را بر انجام معصیتش جرات نبخشد و از خداوند بیم داشته باش بیمی که تو را از رحمتش ناامید نگرداند.

جامع الاخبار(شعیری) ص 98
حدیث (3) امام حسین علیه السلام:

الْبُکَاءُ مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ نَجَاهٌ مِنَ النَّار

گریه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم است

جامع الاخبار(شعیری) ص 97