هنگامی که امام نامه مسلم را دریافت کرد، عزم خروج از مکه کرد و به سوی عراق رهسپار شد. بنابراین، در جمع یاران در شب هشتم ذیحجه الحرام، خطبه ای این گونه انشاد فرمود:
«حمد و سپاس برای خداست، و هرچه که خدا بخواهد (به وقوع خواهد پیوست)، نیرو و قدرتی نیست، مگر برای خداوند، درود و سلام خدا بر رسولش باد. مرگ بر فرزند آدم چون خط گردنبند به گردن دختران نوشته شده است.

شوق دیدار گذشتگانم چون علاقه یعقوب به یوسف حزن را از دلم می زداید. خدای تعالی محل شهادتی را بر من اختیار کرده است که آن را ملاقات خواهم کرد. گویا می بینم که وحشیان بیابانی بند بند مرا بین نواویس و کربلا از هم گسسته اند. پس آن ها شکم های خالی و گرسنه خویش را از من پر خواهند کرد. آری فراری نیست از آن چه قلم (خداوندی) بر آن رفته است.

رضای خداوند رضای ما اهل بیت است. بر بلای او شکیبایی می ورزیم و ما را پاداش صبر کنندگان عنایت خواهد کرد. دیگر قرابت و خویشی از رسول الله باقی نمانده مگر این که در بهشت همه در کنار هم جمع شده اند که چشم او روشن گردد و وعده هایی که به آن ها داده، برآورده گردد. آری، هر کس که حاضر است در راه ما خونش را نثار کند در حالی که نفسش را به ملاقات با خدای تعالی وعده داده، پس فردا همراه ما کوچ کند که من فردا صبح کوچ خواهم کرد. ان شاء الله تعالی.»

«منزل ششم -ذات عرق»

یکی از میقات های حجاج بیت الله الحرام، مرز بین «نجد» و «تهامه» است که آن را «ذات عرق» نامیده اند.

1- امام و یارانشان در رو دوشنبه، چهاردهم ذیحجه در این محل فرود آمدند. علامه مجلسی از تاریخ الریاشی نقل کرد است:
«راوی گفت من حج بجای آورده بودم و یاران را رها کرده بودم… تا این که به خیمه هایی برافراشته رسیدم. در این هنگام سوال کردم: این سراپرده ها از آن کیست؟ گفتند: از آن حسین. گفتم: پسر علی و فاطمه؟ گفتند: آری. گفتم در کدام یک از این سراپرده ها هستند؟ آن را به من نشان دادند. جلو رفتم تا این که ناگاه حسین را در حال تکیه بر خیمه دیدم که مشغول مطالعه نوشته ای بود. سلام کردم و جواب داد. سپس گفتم: پدر و مادرم فدای شما، چرا در این بیابان خشک فرود آمدی که در آن زراعت و خویشی نیست؟ فرمود: این ها مرا ترسانیده اند و اینها نامه های اهل کوفه است در حالی که آنان قاتل من هستند. اگر چنینن کنند … و هتک حرمات الهی کنند کسی بر آنها برانگیخته خواهد شد که آن ها را می کشد تا این که از کهنه حیض ذلیل تر شوند .»2

———————————————
1-  معجم البلدان، ج 4، ص 107 . مراصد الاطلاع، ج 2، ص 932
2-  بحارالانوار، ج 44، ص 369

منبع :فرهنگ نیوز